Vikan - 02.11.1972, Blaðsíða 36

Dr. Priestley var fljótur aö skyldi aka gesti slnum til járn-
samþykkja þetta, og eftir brautarstöövarinnar I Waldhurst.
mo’rgunveröinn gengu þeir Þangaö til baö hann sig afsak-
saman til rannsóknarstofunnar, aöan, þar sem hann heföi verk
en þar sannfæröist Priestley um meö höndum, sem hinn gæti ekki
þaö, aö Partington haföi ekki ein- haft neitt gaman af aö horfa á.
asta variö mörgum árum I rann- Hinsvegar bauöst ungfrú Part-
sóknir slnar, heldur miklum f jár- ington til aö hafa af fyrir gest-
upphæöum, til þess aö fullkomna inum á meöan.
áhöld sln. Þaö var komiö langt —Ég er bara hrædd um, aö þér
yfir hádegi, þegar þeir komu hafiö ekki mikla skemmtun af
aftur inn I húsiö. mér, sagöi hún. — En ég skal
Ungfrú Partington kom til sýna yöur hérna I kring, ef þér
þeirra, rétt áöur en hádegisverö- viljiö.
urinn var borinn fram, og dr. Þetta var tækifæriö, sem hann
Priestley þurfti ekki annaö en lita haföi veriö aö blöa eftir. Hann
á hana til þess aÖ sannfærast um fylgdi henni um allan garöinn og
þaö, sem honum haföi dottiö I hug hlustaöi á þaö, sem hún sagöi,
um morguninn. Nú haföi hún sem var aö Vlsu ótakmarkaö aö
tekiö aftur kæti slna frá kvöldinu vöxtum, en gjörsamlega inni-
áöur og augu hennar voru ein- haldslaust. Hann varö aö blöa
kennilega skær, og framkoman dálltiö meö aö bryddá upp á þvl,
eitthvaö óeölilega æst. Þaö þurfti sem hann langaöi aö spyrja hana
engan lækni til aö sjá, aö hún var um.
undir áhrifum einhvers æsilyfs, — Bróöir yöar var aö segja mér
sem hún notaöi aö staöaldri. En Um þennan hræöilega dauödaga
bróöir hennar virtist alls ekki stúlkunnar, sem var hér gestur
taka eftir þessu, eöa lét aö fyrir nokkru, sagöi hann, eins og
minnsta kosti ekki á þvi bera. meöal annarra oröa. — Þaö er
Þegar leiö á máltlöina, tók dr. merkilegt, aö menn skuli ekki
Priestley aö sýna á sér feröasniö. hafa oröiö neins vlsari um dauöa
— Ég finn mig ekki eiga rétt á aö hennar.
ónáöa yöur lengur, hr. Parting- Þaö var eins og augnaráö ung-
ton, nú þegar erlndinu er lokiö, og - frú Partingtons harönaöi, en
þaö meö svona ánægjulegum. hinsvegar bar ekkert á málrómi
árangri. Ef yöur er þaö ékki hennar, er hún svaraöi: —
óhentugt, vildi ég komast til Cynthia Bartlett?. Já, þaö var
London meö síödegislestinni. Ég nógu skrltiö meö hana. Hún var
hef verk meö höndum, sem ekki ein þessara einkennilegu kunn-
þolir mikla biö. Dr. Priestley gat ingja, sem bróöir minn eignast
ekki betur séö á svip húsbóndans hér og þar og býöur hingaö, til
en aö honum létti. — Ekki vií ég þess aö gera tilraunir á þeim. Ég
taka mreira af tlma yöar en þér get ekki sagt, aö ég væri neitt
megiö missa, sagöi hann. — Ég hrifin af henni.
er yöur þakklátur fyrir aö hafa — Þaö hlýtur aö vera þreytandi
sýnt svona mikinn áhuga á verki fyrir yöur aö umgangast svona
mínu, aö yfirgefa yöar eigiö verk fólk, sem þér kæriö yöur ekkert
til þess aö koma hingaö. Ég veit, um. En kannski hefur Vilmaes
aö þér hafiö séö þaö, sem ég hef heitinn veriö yöur hjálplegur meö
aö sýna. Hinsvegar vona ég, aö þah?
nú þegar viö höfum kynnzt á —Ungfrú Partington leit hvasst
annaö borö, munum viö hittast á hann, en svaraöi samt, eins og
aftur. ekkert væri um aö vera: — Já,
Þeir ákváöu svo, aö Partington aumingja André! En ég er hrædd
um, aö bróöir minn hafi veriö aö báöir einkennilega þöglir, og
segja yöur heldur mikiö. Hann fyrst á brautarstööinni rauf Part-
virtistalltafveraaöbúastviöþvl, ington þögnina. — Þér viröist
aö ég giftist André einhvern dag- Vera mjög hugsi, prófessor?
inn. Ég tlmi ekki ennþá aö segja . _ já, svaraöi hinn. — Ég var
honum, eins og satt er, aö þaö aö hugsa um þetta slys, sem hann
hefur mér aldrei dottiö Ihug. Viö Vilmaes varö fyrir. Siöan benti
vorum beztu vinir og hann hjálp- hann buröarmanni aö fara meö
aöi mér meö margt! En svo töskuna slna inn á stööina.
heldur ekkert þar um fram.
— D.r. Pniestley brosti. — Var
honum eins lltiö um ungfrú 25.kafli.
Bartlett og yöur er? spuröi hann.
— Hafi honum veriö lltiö um
hana, var þaö aö minnsta kosti Þegay dr. Priestley var kominn
ekki fyrir hennar vanrækslu, þvl $ brautarstööina I London, náöi
aö hún hékk á honum eins og blóö- hann I slma og hringdi til
suga. Hann virtist vera eitthvaö Scotland Yard. Hann var svo
smávegis hrifinn af henni, en þó heppinn aö ná I Hanslet, sem
ekki fyrir alvöru. Þau voru tals- kvaöst fús til aö koma til hans
vert saman meöan hún var hérna, tafarlaust. Og svo viöbragös-
og ég varö oft fegin, aö hann tók fljótur var hann, aö hann beiö viö
af mér ómakiö viö hana, til þess dyrnar þegar prófessorinn kom
aö taka eftir þvl sem fram fór, heim til sln.
þeirra I milli. Hún getur svo sem _ Jæja, þér viröist hafa* ein-
hafa veriö nógu skemmtileg viö hver tlöindi aö áegja mér, sagöi
þeiínan eina karlmann, sem var Hanslet, þegar þeir voru setztir I
aö hafa á staönum, eöa llka kann vinnustofunni! — Aftur á móti
hún aö hafa viljaö fá hann til aö héfur mér litiö gengiö slöan viö
gera sér einhvern greiö^.— ég sáumst seinast. Ég hef sett hvern
veit ekki hvort heldur. En aö mann, sem ég hef mátt missa, til
minnsta kosti held ég, aö öllum, aö elta þennan bll, en hef ekkert
hafi létt þegar hún fór, jafnvel fréttum hann enn. Ogéggetekki
bróöur minum. Hann sagöist vel aöhafzt neitt annaö fyrr en
ekkert gagn hafa getaö haft af þaö atriöi er Ijóst.
henni viö tilraunirnar, og hann — Ég veitnúekki, hvorthægter
var I vondu skapi I marga daga, aö kalla þaö fréttir, sem ég hef
eftir aö hún fór, sem annars er orbiö' vlsari I Quarley Hall, sagöi
óllkt honum. En þarna kémur Priestley. — En ég hef hitt mjög
hann. * merkilegar manneskjur, þar sem
Dr. Priestley leit upp og sá eru þau Partington og, systir
Partington koma til þeirra, .frá hans, en frá yöar sjónarmiöi eru
rannsóknarstofunni. — Nú, þarna helztu fréttirnar þessar: Part-
eruö þér, prófessor, sagöi hann, ington sagöi mér, aö hann heföi
erhann kom til þeirra. -^Þaöfer veriö kynntur ungfrú Bartlett af
vlst aö líöa aö þvl, aö viö veröum manni, sem heitir Sir Arthur
aö leggja af staö. Ég er búinn aö Marshfield og á heima I Somer-
segja til um bflinn, og hann ætti setshire.
aö vera kominn aö dyrunum. — Marshfield? sagöi Hanslet
Þeir gengu nú saraan aö húsinu hugsi. — Ekki man ég þaö nafn
og þegar Priestley haföi kvatt og ekki var þaö á listanum, sem
ungfrú Partington, steig hann upp ég fékk hjá ungfrú Carroll. Ég
I bllinn meö gestgjafa slnum. A bjóst svo sem viö þvl, aö hún
leiöinni til Waldhurst voru þeir mundi sleppa merkustu nöfn-
36 VIKAN 44. TBL.