Vikan - 15.05.1975, Blaðsíða 23

„Ætluðu þau að fylgja þér
heim?”
„Luisa ætlaði það, en þá kom
Raul. Ég vildi ekki, að þau færu
úr með mér. Ég sagöi þeim, að
þaö yrði allt f lagi með mig.”
„En þú varst búin að taka eftir,
að þessi maöur fylgdist með þér,
var það ekki?”
„Ég vissi ekki, aö hann ætlaðist
neitt illt fyrir. Ég hélt, aö hann
væri aö ....dást að mér.”
Gabriella hafði róast.
„Gastu nokkuð veitt honum
áverka, meðan þið slégust?”
„Ég reif skyrtuna hans.. erm-
ina.”
Ekki var unnt að sanna, hvers
vegna skyrtur rifna. „Þú hefur
ekki rispað handlegginn, eða
hvaö?”
„Ég veit ekki, gat ekki séö það.
Hann var meö... hvaö er það kall-
aö.. mynd á höndinni.”
„Var hann tattóveraöur?”
„Já, einmitt.”
Nora varð spennt. "Tattóvering
er besta sérkenni, sem hægt er að
fá, Gabby. Hvernig var hún?”
„Hann rykkti hendinni burt.
Hann var ægilega reiður. Ég vil
helst ekki tala meira um þetta, ef
þér væri sama.”
„Þú hefur staðiö þig ágætlega,
Gabby,”sagði Nora „þakka þér.”
Nora hafði ætlað sér að sofa
frameftir, ljúka við húsverkin og
fara svo og kaupa sér ný föt fyrir
stefnumótiö með Joe Capretto.
Þau höföu kynnst fyrir rúmum
tveim árum, þegar hún var til-
nefnd í eitt af morðmálum
Caprettos undirforingja. Hún
hafði gerst leynilögreglumaöur
mikið til vegna þess, aö Joe hafði
veitt henni tækifæri til þess að
sýna hvaö i henni bjó.
Nóra afneitaði þvi, aö hún bæri
i brjósti neinar rómantiskar til-
finningar gagnvart Joe. Hún var
sammála föður sinum um, að
hann myndi aldrei festa ráö sitt,
og þvi reyndi hún að láta sér
standa á sama um hann.
A morgun ætlaði Joe Capretto
undirforingi.semmjöglangaöi aö
verða liösforingi, að fara og halda
fyrirlestra við lögregluskólann.
Og vegna þess að þau bjuggust
ekki við að hitast næsta kastið, þá
var stefnumótiö I kvöld dálitiö
sérstakt.
En Nora svaf ekki frameftir, þó
að hún hefði ekki sofnaö fyrr en
eftir fjögur. Hún vaknaöi eins op
venjulega klukkan hálf sjö. Hú:
lagði inn skýrslu um atburði
næturinnar. Hana langaði til aö
tala við leynilögreglumanninn,
sem átti að sjá um máliö, og hann
yrði búinn á vakt klukkan átta.
Þegar Nora kom inn i flokks-
herbergiö sat Sam Vickers leyni-
lögreglumaöur þar og breiddi úr
sér I stólnum. Hann dró
Constantekvörtunina út úr blaöa-
hrúgu. „Ætlarðu aö bæta ein-
hverju við?”
„Ekki beinlinis, en ég get
kannske skýrt þetta eitthvaö
nánar.” Vickers lyfti brúnum
„Láttu það koma.”
Nora skýröi fyrst frá þvi,
hvernig hún komst inn I mál
þetta. Hún greindi frá uppruna
Gabriellu og hvernig hún hefði
brugöist viö tilfinningalega. Hún
lagöi áherslu á, hve treg hún væri
til að tala um þetta — feimni
hennar og smán.
Vickers kinkaði kolli. „Jú, jú,
þeim liöur öllum svona.” Nora
varöfyrir vonbrigðum, hún hafði
búist við... ef ekki meöaumkun,
þá að minnsta kosti áhuga.
„Hérna er nafnspjald Dr.
Lopez, ef þú skildir vilja hafa
samband við hann.”
Vickers tók við þvi.
„Hérna eru föt hennar vegna
rannsóknarinnar,”hún rétti fram
plastpoka. Það leit ekki út fyrir,
að hún gæti sagt öllu meira. Hún
stóð upp á báðum áttum, en gerði
svo eina tilraun enn: „Mér væri
þökk á þvi ef þú létir mig frétta af
gangi mála.”
„Ég het nú ekki mikiö til að
fara eftir.”
Nora saup hveljur. „Þú færð
ekki öllu betri skýrslu”, mótmælti
hún gremjulega, „meira aö segja
tattóveraöur.”
„Þaö er nú næstum þvl of gott.”
„Hún er ekki að ljúga þessu.”
„Allt I lagi,” en Vickers virtist
tortrygginn, „ég á við þaö, að lýs-
ing er til lítils, ef maður veit ekki,
hvar á að bera niöur.”
„Einhvern veginn finnst mér,
að þú hafir ekki áhuga á þessu.”
„Ég hef nógan áhuga
Mulcahaney, það er bara að þetta
mál er að engu leyti sér á parti.”
„Það er sérstakt fyrir
stúlkuna.”
„Vissulega. A öllum þessum
blöðum eru kvartanir, og allar
eru þær sérstakar fyrir ein-
hverja. Mér þykir þaö leitt, en ég
get ekki grátið yfir öllum.”
„Ég var ekki að biöja þig um aö
Bifreiðastöðin Bæjarleiðir
Langholtsvegi 115.
Sími 33500
talstöðvar um allan bæ allan sólarhringinn.
gráta, bara að þú létir þér ekki
standa alveg á sama.”
„Mér stendur ekki á sama,
Mulcahaney, trúðu mér, en hvað
get ég gert?”
„Þá þaö.”
Vickers yppti öxlum:
„Gleymdu þessu.”
„Ég viöurkenni, að ég hef
persónulegan áhuga á þessu, og
ég vil bara ekki, að þessu veröi
stungið undir stól.”
„Ég ætla ekki að stinga þessu
undir stól.” Vickers hvessti á
hana sjónir. „Ég býst við, að þú
þekkir lögin um nauöganir.”
„ÖRYGGI FRAMAR OLLU"
„ORVGGI FRAMAR OLLU
BJÖRNSSONACO-
SKEIFAN 11 SÍMI 81530
kemstu langt...
NR. 1 í SPARAKSTURSKEPPNI.
í sparaksturskeppni íslenzka bifreiða- og
vélhjólaklúbbsins 20. okt. 1974, var SAAB 99
fyrstur í V. fl. vélarstærð 1901—2200 rúmcm. með
0-63 I- á lOO km.
NR. 1 í SPARAKSTURSKEPPNI.
í Sparaksturskeppni íslenzka bifreiða- og
vélhjólaklúbbsins 20. okt. 1974, var SAAB 96
fyrstur í III. fl. vélarstærð 1301—1600 rúmcm. með
0.20 I. á lOO km.
20. TBL. VIKAN 23