Vikan - 12.06.1975, Blaðsíða 43

íflfcrtttm
HaL
Eftir mikift erfiöi kemst Valiant loks-
ins yfir ána og hefur göngu sina til
hallar Atla konungs.
Karak hverfur aö eillfu. Herklæöi hans og
vopn eru svo þung, aö honum skýtur ekki
einu sinni upp. Valiant klifrar niöur klettinn.

Menn Karaks horfa fullir skelfingar
niöur i vatniö, þar sem þeir sáu vatna-
andann gleypa leiötoga sinn.
Atli konungur hleypur á móti Valiant. ..Velkominn aftur. Hvenær
býstu viö árás Karaks og manna hans?” „Eftir um þaö bil viku,”
svarar Valiant kæruleysilega ,,Ég kenndi þeim aö brúa ána.”
Her Innlanda hefur safnast saman úti fyrir höllinni og búist tii varn
ar, ef Karak kynni aö gera árás.
,,En Karak veröur ekki I fylkingarbrjósti.
Hann var mesti heigull, svo aö ég fleygöi
honum fyrir vatnaandann.” ,,Pabbi,” segir
örn hvasst. ,,Þú hegöar þér eins og leikari,
sem býst viö fagnaöarlátum áhorfenda!”
,,Og hann skulu þeir fá!” segir Valiant. .,1
dögun máttu leiöa þá yfir brúna og leyfa
þeim aö skemmta sér.”
Næsta vika — Barnaleikur.
,,Ég kom meö herinn yfir erfiöa fjallvegi frá
Thule. Hermennirnir hafa hvesst vopn sin og
þyrstir Í bardaga.”
lTtjI * h' M IWt 4 ||||
xS
. '■JwL 1
. 1 J '4
. ( ' V >4^5" v* /