Vikan - 22.09.1977, Blaðsíða 38

°1 SKUGGA
^LJÖNSINS
..Hvers vegna giftist þú henni þá
ekki?”
..Ég gat það ekki." svaraði
Edward seinlega. ,,ég var þegar
giftur."
,.Ó. En þú hlvtur að hafa gift þig
mjög ungur."
..Ég hafði þekkt Jessie allt mitt
líf og við höfðum alltaf gengið að
þvi. sem visu. að við myndum
giftast einhvern tíma. Sem við og
gerðum í fvrsta leyfinu mínu, eftir
að ég fór i flugherinn. Sex
mánuðum seinna var ég skotinn
niður. Ég var hér í Roccaleone í þrjú
ár. Mér þykir það leitt, ef þetta
kemur illa við þig. ég vona að þú
skiljir. hvers vegna ég hef aldrei
minnst á Roccaleone. Ég hafði
engan rétt til að særa Jessie.”
Þetta ^ar einföld útskýring, en
svaraði samt mörgum spurningum.
En þó ekki einni: Hvað um Jessie
sjálfa? Hún hafði gifst unga
manninum, sem hún elskaði. En
hvernig var sá maður, sem kom
heim til hennar eftir strið? Regína
velti því fyrir sér, hvort henni hefði
nokkurn tíma fundist kurteisi og
dálítið viðutan maðurinn, sem kom
heim eftir þriggja ára fjarveru,
nokkuð likur þeim Edward, er hún
hafði gifst.
Áður en þau lögðu af stað næsta
morgun í bíl markgreifans til
Genoa. gengu Edward og Regína
niður á bílaverkstæðið, til þess að
athuga hvernig Beppo gengi með bil
þeirra. Þau komu að honum þar sem
hann var að drekka rauðvín inni í
stofu með Dino, sínum gamla vini.
,.Þú ætlar ekki í alvöru að
yfirgefa Rocca, er það, Beppo?”
spurði Dino.
,,Jú það geturðu bölvað þér upp
á.” svaraði Beppo og brosti
þreytulega. ,,Það er öðruvísi fyrir
mig en þig, kæri vinur. Ég er ekki
innfæddur. Ég var lengi búinn að
hugsa um að fara eitthvað annað,
en Filomena var ekkert hrifin af
þeirri hugmynd, svo ég hélt því ekki
til streitu. En nú er ekkert lengur,
sem bindur mig hér.”
,.Hvert ætlaðirðu að fara?” Dino
gafst ekki upp. „Ætlaðirðu til
Naples aftur?”
„Nei bara til Genoa. Það er hægt
að hafa nóg að gera þar. Meira en
hér. En þú veist, hvernig konur eru.
Þær vilja vera nálægt fjölskyldu
sinni og gömlu vinunum. Filomena
hafði verið hér allt sitt lif, nema í
þetta eina skipti, sem hún fór suður
á bóginn. Hún kunni ekki við sig
þar. Hún vildi komast aftur hingað.
Ég vildi óska, að ég hefði aldrei
komið til Rocca,” sagði hann með
miklum þunga. _
Hann náði í tvö glös i viðbót í
glæsilegan, gamaldags skáp, og
bauð Edward og Reginu að setjast,
meðan hann hellti í glösin fyrir þau.
Þetta var þungt rauðvín, brugg-
að á staðnum, og Edward saup á,
án þess að hika. En eftir að Regína
hafði sopið einu sinni, skifdi hún
sitt eftir og vonaði að enginn tæki
eftir því.
Mennirnir voru að ræða um eignir
Beppos. „Rósa gamla verður áfjáð í
að ná i kofann þinn hérna á bak við,
ef þú ætlar að selja,” sagði Dino.
„Hún er búin að biðja mig um
hann,” svaraði Beppo honum.
„Gamla gæsin gat ekki einu sinni
beðið þangað til Filomena var orðin
köld.”
„það er henni líkt,” samþykkti
Dino. „Það heldur ekkert aftur af
henni. Hún henti tómat í hann
Tomaso okkar í gærkveldi. Hann
kom heim allur útataður. Það
hlakkaði í honum, þegar hann
minntist þess, hvernig sonarsonur
hans hafði litið út. „Þessi sallafini
svarti jakki hans var allur löðrandi
líka. Þetta kennir kennir honum að
vera ekki að eltast við náunga eins
og Giuliano.”
„Heldurðu það?” spurði Edward
mildilega og um leið varð Dino
alvarlegur.
„Já, þetta er i sannleika sagt
ekkert fyndið,” andvarpaði Dtno.
„Ég veit ekki hvernig þessi
fáráðlingur reitti hana til reiði, en
það fór um mig, við að hlusta á,
hvernig hann sagðist ætla að hefna
sin á henni. Hann er svo sannarlega
í slæmum félagsskap.”
„Það gleður mig að þú ert að átta
þig á því,” sagði Beppo kuldalega.
„Það er eins gott fyrir Rósu að vara
sig.”
„Nei, heyrðu mig nú,” mótmælti
Dino, en þagnaði þegar bíll heyrðist
flauta fyrir utan. „Þarna færðu
viðskiptavin.”
Beppo var staðinn á fætur.
„Nei,” sagði hann, „þetta er
Matteo. Þetta er merkið hans.”
Hann gekk út fyrir.
„Pilturinn hefurekki verið að sóa
tímanum,” sagði Dino hrifinn. „En
Matteo var líka alltaf mjög hrifinn
af móður sinni. En það er löng
keyrsla frá Róm.”
„Við skulum láta okkur hverfa,”
sagði Edward. „Enda ættum við að
vera komin upp í kastalann.
Markgreifinn er ábyggilega til
búinn. Við erum að fara til Genoa,
Dino.”
Breitt bros myndaðist á andliti
gamla mannsins eitt augnablik, en
hvarf þaðan jafnskjótt aftur. „Þú
veist við hverju þú mátt búast,”
tautaði hann þunglega.
•Edward strauk hendinni eftir
örinu á andliti sínu. „Ég er nú
ekkert sérstaklega fallegur sjálfur.”
„Það er allt öðruvisi. Það er
kominn tími til að einhver nái henni
frá þessum stað.”
„Eftir því sem mér hefir verið
sagt,” sagði Edward rólega, „efast
ég stórlega um að hún myndi vilja
koma.”
„En þú hefur ekki beðið hana um
að koma, er það?” svaraði gamli
maðurinn sigri hrósandi, um leið og
hann gekk út með þeim.
Fyrir utan húsið var lítill bill. Við
hliðina á honum stóðu Beppo og
hávaxinn ungur maður. Þegar hann
sneri sér við greip Regina andann á
lofti: „Giuliano.”
En um leið sá hún að þessi maður
var eldri og með ákveðnari höku-
svip, enda þótt hann væri ótrúlega
líkur sonarsyni markgreifans. Hún
reyndi að brosa, en það var of
seint. Matteo Tebaldi hafði heyrt
hvað hún sagði og horfði á hana, og
úr augum hans las hún eitthvað, er
líktist hatri.
Edward gekk fram og tók i
höndina á komumanni. Síðan
kynnti hann frænku sína fyrir
honum. „Regina komdu hérna og
heilsaðu syni Beppos, Matteo, sem
var að koma frá Róm.”
Matteo Tebaldi heilsaði henni
38 VIKAN 38. TBL.