Vikan - 22.09.1977, Blaðsíða 21

„Frá mér,” sagði Larkin undr-
andi. ,,Hvað gæti það verið?”
„Kvöld nokkur fyrir mat, er hr.
Larkin var í baði. Hr. Larkin missti
líka nokkuð?”
„Rétt erþað,” sagði Larkin. En
hvaðan fréttuð þér það, Sato? Sáuð
þér ef til vill Frayle koma út úr
baðherberginu, eða hvað?”
„Ef til vill,” svaraði Sato, meðan
hann braut vandlega saman teppi
og setti það til fóta í hvílu hershöfð-
ingjans. Svo sneri hann sér við og
gekk að dyrunum.
„Stansið augnablik, Sato!” sagði
Larkin. „Hefur hr. Cuttle borðað
morgunverð?”
„Nei, hann er í baði núna.”
„Þér eruð augsjáanlega góður
vinur hr. Hoods Sato. Segið mér —
hefur hann ekki talað um neitt í
klefa sinum, sem hann vill gjarnan
gefa þér?”
„Jú,” svaraði þjónninn strax.
„Nishiki-ey. Mjög fallegar tré-
skurðarmyndir. ”
„Þér hafið auðvitað ekki lykil,
sem gengur að klefa hr. Hoods?”
Sato kinkaði kolli.
„Viljið þér opna hann fyrir mig?
Núna strax?”
„Já, hr. Larkin,” svaraði þjónn-
inn án umhugsunar.
Larkin tók rauðan slopp sinn af
snaganum og fór í hann í flýti.
Larkin fann önnur eftirritin í
möppunni með kinverskum skáld-
um Hokusais — alveg eins og
Jeremy Hood hafði sagt honum.
Eða voru það önnur eftirrit? Hann
skoðaði það í flýti. Það leit út fyrir
að vera afrit af sömu teikningum.
Það gætu verið sömu eftirritin.það
gat verið, að það hafi verið Hood,
sem stal þeim úr jakka Larkins,
þegar hann hafði hengt hann upp i
baðherberginu, og að Hood hafi
aðeins búið til sína sögu, af því að
hann var kominn á vonarvöl.
Larkin sneri afritunum við — og
athugaði þau með nýjum áhuga.
Aftan á hverri þeirra var stimplað
nafn ljósmyndara i Baltimore og
með handskrift skrifuð eftirfarandi
setning: „Ég, Hans Schatzman,
ljósmyndari og búsettur i Baltimore
i rikinu Maryland, lýsi því hérmeð
yfir að hafa gert þessi afrit af
frumriti, sem Charles Frayle afhenti
mér.”
Innsigli og undirskrift fullvissaði
sanngildi yfirlýsingarinnar.
Larkin mundi ekki eftir að hafa
séð slika klausu aftan á afritunum,
sem Dorothy Bonner hafði trúað
honum fyrir. En hann mundi heldur
ekki, eftir, hvort hann leit aftan á
þau. EF Hood sagði sannleikann, ef
þetta væri önnur afrit, og ef Arthur
hafði i raun og veru átt þau myndi
það skýra margt. T. d. hvers vegna
Charles Frayle gæti hafa óskað að
drepa Arthur Bonner....
Larkin stakk afritunum á sig
undir náttfatajakkann og hélt
áfram að rannsaka möppu Hoods.
Hann var einmitt að skoða safn af
verkum Hiroshige, þegar hann
heyrði undrunaróp bak við sig.
„Jæja, eruð það þér, Sherlock
Holmes!” sagði hann án þess að
snúa sér við.
„Hvern fjandann eruð þér að
gera hér,” spurði Cuttle hranalega.
Larkin batt sloppinn fastar að
sér, rétti sig upp og mætti
augnaráði hins.
„Eg er að leysa mál fyrir yður,
Sherlock Holmes!”
„Þökk, en ég kemst af án hjálpar
óviðkomandi manna.”
„Þér vitið þá, hver myrti Dr.
Bioki?”
„Nærri því!”
„Var það morðinginn, sem fékk
skipstjórann til að skipta um stefnu
og hætta við að fara til Honolulu?”
spurði Larkin og athugaði hann
nákvæmlega.
William Cuttle þrumaði:
„Hver hefur sagt yður, að við
ætlum ekki til Honolulu?”
„Njósnarinn,” svaraði Larkin
stuttlega. „Haldið þér að Jeremy
Hood hafi neytt skipstjórann til að
skipta um stefnu?”
„Hood hefur ekki talað við
skipstjórann,” sagði Cuttle sann-
færandi.
„Þá er best fyrir yður að sleppa
hr. Hood strax — og biðja hann
afsökunar!”
„Haldið þér, að ég sé orðinn
vitlaus?”
„Vitið þér ef til vill, hversvegna
Bioki var drepinn?”
„Já, hann vissi of mikið.”
„Rétt hjá yður. En það er of
algengt. Ég vil heldur lýsa því
þannig: Hann var sá eini hér um
borð, sem gat gefið skýringu, sem
gæti sannað, að Arthur Bonner dó
ekki af slysi, en var drepinn.”
Cuttle muldraði eitthvað i barm
sér.
„Svo er það réttargæslan,” hélt
Larkin áfram. „Hér er um að ræða
morð, sem framið um borð í skipi á
alþjóða siglingaleið en á leið milli
tveggja amerískra hafna. Ef am-
erisku ræðismaðurinn í Honolulu
vill, er hægt að kæra málið fyrir
dómstól í Bandarikjunum. En fari
Kumu-maru ekki til Honolulu og
heldur áfram beint til Japan, fellur
málið undir japanskt dómsvald. Og
undir vissum kringumstæðum,
gæti hugsast, að japönsku yfir-
völdin reyndust ekki eins ströng og
yfirvöldin í Honolulu.”
„Og hvað svo?”
„Þareð Hood hefur ekki fengið
skipstjórann til að breyta stefnu,
neyðist þér til að sleppa honum
lausum!"
„Allsekki,” sagði Cuttle. „Skip-
stjórinn vill ekki, að Hood gangi
laus og drepi fleiri menn hér um
borð.”
„Sleppið honum, þegar ég segi
það!”
„Hversvegna ætti ég að gera
það?” spurði Cuttle. „Þér hafið gert
gys að mér í fréttaskeytum yðar, og
mér likar það ekki!”
„Þá lofa ég að bæta mig,” sagði
Larkin. „Églofa yður að leysa þetta
mál fyrir yður — að gefa yður allan
heiðurinn. Nafn yðar skal komast á
forsíður allra blaða hvers einasta
ríkis Ameriku. Þér munuð skyggja
á Sherlock Holmes! Sjálfur forset-
inn mun senda yður heillagska-
skeyti, og yður munu verða boðnar
margar fyrsta flokks stöður!”
„Jæja.” Cuttle var hikandi.
, .Hvernig ætlið þér að fara að við að
ljóstra upp málinu, ef ég má
spyrja?”
„Ég hef fundið morfínspraut-
una,” svaraði Larkin.
„Nú? Hvar?"
„Sleppið Hood, svo skal ég segja
yður það á morgun!”
Framhald i næsta blaði.
___^ að læra
a& sfej^aTá rétfu hnappana
- er\da auSvelt mcð oiivetu skólaritvélinni
oliwelli
r w í 11
MKöðunSSSx!* 1 m 31
^2.6.800,- 31.040,- 31.040. -
Skrifstofutækni hf.
Tryggvagötu 121 Reykjavík
Box 454 — Simi 28511
38. TBL. VIKAN 21