Vikan - 01.03.1979, Blaðsíða 47

ÚTDRÁTTUR:
Sir Richard Wyndham cr unfjur og
eftirsóttur, cn ætti venjum samkvæmt
aö vera löngu giftur. Hátterni hans
veldur bæöi systur hans og móöur tals-
verðum áhyggjum, og nú hefur George
ákveðið að láta að óskum þeirra og
kvænast Melissu Brandon, sem er
gófugrar ættar, eins og hann sjálfur.
Kvóldiö áður en hann hyggst hera upp
formlegt bónorð við fööur Mclissu,
veitir hann drykkjuhneigð sinni
ríkulega útrás, og á heimleiðinni veit
hann ekki fyrr til en hann stendur með
unga stúlku, dulbúna sem pilt, i
fanginu. Penelope Creed er á flótta frá
ógcðfclldum ráðahag.
Hann ákveður að fara með henni til
þess að veita henni vernd á flóttanum.
Almenningsvagninn, sem þau ferðast
með, veltur og þau fara fótgangandi til
næsta þorps.
Á flóttanum lenda þau i ýmsum
óþægindum vegna misindismannanna,
herra Yarde og kafteins Trimble, scm
hafa tekið demantadjásn lafði Brandon
ófrjálsri hendi. Við það nutu þeir
aðstoðar sonar hennar, sem er fremur
óyndislcgur og stamandi ungur maður.
Skyndilega birtist frú Griffin ásamt
syni sínum á hótelinu sem þau búa á i
leit að ungu flóttakonunni. Unga stúlk-
an er enn staðráðin i að láta ekki
þvinga sig til að giftast hinum leiðin-
lega Griffin og vonar að drengsklæðin
komi í veg fyrir að hún þekkist.
„Þvi jafnvel þó sumt fólk haldi aö ég
hafi engar gáfur til að bera, þá er ég ekki
svo vitlaus,” bætti hún viö dimmum
rómi.
„Svíður þig undan þessu?" spurði
hann og honum var farið að létta.
„Hvað um það. haltu áfram."
„Eg sagði að i raun þá værir þú ekki
móðurbróður minn. en ég kallaði þig
það vegna jvess að þú værir svo miklu
eldri en ég. Ég sagði að við værum fjór-
menningar. Þá spurði hann mig hvers
vegna við værum i Queen Charlton og
Og sagði að það væri vegna fjölskyldu-
mála. þó að ég hefði miklu frekar viljað
benda hottum á að það væri á allan hátt
mikil óhæfa að spyrja slikra spurninga.
Eftir það fór hann."
„Gerði hann það. já Sagði hann
nokkuð urn það hvers vegna hann væri
hérna?"
„Nei. En hann bað mig fyrir skilaboð
sem mér líst alls ekki á.”
„Nú. nú?"
„Mér fannst þau vita á illt.” sagði Pen
og bjó hann undir það versta.
„Þviget ég trúað."
„Og þvi meira sem ég hugsa til þess.
því verri finnst mér þau vera. Hann
sagði að ég ætti að skila til þin kveðju og
að hann skildi fullkomlega. hversvegna
þú hefur valið svoeinangraðan stað."
„Ja, hvur skrattinn." sagði sir
Richard.
„Ég var hrædd um að þú yrðir ekki
neitt sérstaklega ánægður." sagði Pen
áhyggjufull. „Heldur þú að þetta geti
býtt það að hann viti hver ég er?"
Framhalds-
saga eftir
Georgette
Heyer
Þýð.: Emi! Kristjánsson
9.
HLUTI
GLA UMGOSINN
En hann bjóst alls ekki við að finna konu
liggjandi á miðjum stígnum. Konan hreyfði sig
ekki og sir Richard gekk fram og kraup við hlið
hennar. Það var of dimmt undir trjánum til
þess að hann gæti greint andlit hennar, en
hann giskaði á að hún væri ung.
„Ekki held ég það." svaraði sir
Richard.
„Kannski hefur hann séð að ég er
ekki drengur?" stakk Pen uppá.
„Kannski.”
Hún hugsaði málið. „Ég fæ ekki séð
hvað annað það getur táknað. Jimmy
Yarde grunaði aldrei neitt. og ég
umgekkst hann þó miklu meira en
þennan leiðinlega stamandi mann.
Mikið vorum við óheppin að rekast á
mann sem þekkir þig vel.”
„Hvað sagðir þú?" sagði sir Richard
ogsetti uppeinglyrnið.
Hún leit sakleysislega á hann. „Ég á
við mann sem veit að þú átt ekkert
systkinabarn eða frændsystkin eins og
mig.”
„Ó." sagði sir Richard og setti niður
einglyrnið. „Ég skil. Hafðu ekki
áhyggjuraf því.”
„En ég hef áhyggjur af þvi. Ég sé
núna að ég hef verið mjög óforsjál. Ég
hefði ekki átt að láta þig konta með mér.
Ég hef liklega komið þér i nijög slæma
aðstöðu."
„Mér hafði nú ekki dottið það i hug,"
sagði sir Richard og brosti dauflega.
„Óforsjálnin var min. Ég hefði átt að
afhenda þig frænku þinni strax eftir að
við hittumst fyrst."
„Vildirðu að þú hefðir gert það?”
spurði Pen hugsandi.
Hann leit á hana eitt augnablik.
„Nei."
„Ég er ánægð, því ef þú hefðir
reynt það þá hefði ég hlaupið frá þér."
Hún leil upp. „Ef þú sérð ekki eftir þvi
að vera hingað kominn. þá skulum við
ekki hugsa meira um það. Það er svo
þreytandi að vera að sjá eftir hlutum.
sent búið er að gera. Ertu búinn að panta
mat. herra?"
„Já. andasteik og baunir.”
„Gott.” sagði Pen með auðheyrilegri
ánægju. „Hvert heldur þú að Almeria
frænka hafi farið?"
„Til Chippenham og siðan til Jane
frænku."
„Til Jane frænku. þvi i ósköpunum?"
„Til þcss að ganga úr skugga um
hvorl þú hafir leitað hælis hjá hcnni býst
ég við."
„Hjá Jane frænku!” hrópaði Pen.
„Hún er andstyggileg gömul kona og
svo tekur hún í nefið?"
Sir Richard, sem var nýbúinn að opna
tóbaksdósir sinar. hikaði. „Finnst þér
það vera andstyggilegur ávani?” spurði
hann.
„Hjá konuni. já. Þar að auki missir
hún það alltaf niður á fötin sin. öj! Oh.
ég átti ckki við þig. herra," bætti hún við
og fór að hlæja. „Þú gerir jrað svo
tigulega.”
„Þakka þér fyrir," sagði hann.
Þjónn kom inn til þess að leggja á
borð og var með lítinn bréfmiða á
stórum bakka. til sir Richards.
Hann tók hann upp i rólegheitum og
braut hann sundur. Pen horfði áköf á
hann, en gat ekki lesið neitt annað úr
svip hans en leiðindi. Hann las bréfið
yfir. stakk því i vasa sinn og leit á Pen.
„Bíddu nú við. Um hvað vorunt við að
tala?”
„Neftóbak," sagði Pen tómlega.
„Já. alveg rétt. Ég nota sjálfur Kings
Martinique, en mörgunt finnst það
heldurdauft."
9. tbl. Vikan 47