Vikan - 01.03.1979, Blaðsíða 35

Fimm mínútur með
WILLY BREINHOLST
Þýð.: Kristin
Halldórsdóttir
UNDURSAMLEG
BJÖRGUN
Hún hét Dorothy Hooton, og
Cunningham skipstjóri var á
því, að hún væri einhver allra
fallegasta stúlkan, sem nokkru
sinni hafði verið farþegi á skipi
hans, Silver Cross. Það var
glæsilegt farþegaskip, sem sigldi
þriðju hverja viku á sumrin frá
London til vinsælla ferða-
mannastaða eins og Lissabon,
Dakar, Las Palmas, Santa Cruz
á Tenerife og Funchal á
Madeira. Dorothy Hooton seldi
poppkorn í kvikmyndahúsi í
Birmingham, en hafði nýlega
orðið þess heiðurs aðnjótandi að
vera kjörin ungfrú Birmingham
á vegum bæjarblaðsins Evening
Echo. Verðlaunin voru minka-
slá og lúxusferð með Silver
Cross í einkaklefa á A dekki með
baði og loftræstingu.
Þar sem ungfrú Birmingham
var slikt augnayndi, átti hún í
mestu erfiðleikum með að halda
farþegum af sterkara kyninu í
hæfilegri fjarlægð, og hún var
því Cunningham skipstjóra
sannarlega þakklát, þegar hann
sendi henni orð með yfirbryta
sínum, hvort hún vildi gera
honum þann heiður að sitja með
honum til borðs, meðan á
ferðinni stæði.
Hinum farþegunum, sem
fylgdust grannt með öllu, sem
fram fór við borð skipstjórans,
var það ljóst, löngu áður en
komið var að aðalréttinum, að
áhugi skipstjórans á hinni glæsi-
legu ungfrú Birmingham var
meira en lítill, því hann var svo
upptekinn af að dást að henni,
að hann sullaði skjaldböku-
súpunni ekki sjaldnar en þrisvar
sinnum niður á hvíta einkennis-
jakkann sinn, og þrisvar
sinnum varð hann að biðjast
afsökunar og fara frá borðinu til
að skipta um jakka.
Næstu daga flatmagaði ung-
frú Birmingham á sóldekkinu.
Hún hafði það á tilfinningunni,
að fylgst væri með hverri
hreyfingu hennar ofan frá
brúnni. Þegar látið var úr höfn í
Lissabon, sendi Cunningham
skipstjóri einn af undirmönnum
sínum niður á sóldekkið til þess
að spyrja, hvort ungfrú Birming-
ham langaði til að koma upp í
brúna og prófa að stýra.
Dorothy lét ekki slíkt tæki-
færi ganga sér úr greipum. Það
er ekki á hverjum degi, sem 19
ára gamalli poppselju býðst að
sigla 40.000 tonna skemmti-
ferðaskipi með há- og lágþrýsti-
hverflum, fjórum skrúfum og
19,5 hnúta hámarshraða.
Síðdegis sama dag kvikmynd-
aði Cunningham skipstjóri hana
á sundlaugarbarminum, og svo
tók hann litmyndir af henni, þar
sem hún stóð og hallaði sér upp
að skilti í brúnni, þar sem á stóð:
Farþegum bannaður aðgangur.
Og hann hafði sett á hana
skipstjórahúfuna sína með
gullsnúrunum, sem hann þoldi
annars aldrei farþegum að
gantast með.
Um kvöldið reyndi
Cunningham skipstjóri að kyssa
hana.
Þau stóðu uppi á sóldekki og
störðu bergnumin á stjörnudýrð
himinsins, um leið og tónaflóðið
frá ítölsku hljómsveitinni i dans-
salnum umvafði þau og jók á
töfra þessarar stundar. Skyndi-
lega dró hann hana að sér og
leitaði vara hennar, en hún
streittist blíðlega á-móti. /
— Ó, nei, sagði hún, ekki
þetta. Þér trúið mér lcánnski
ekki, en ég er siðprúð og vel, upp
alin stúlka og hef tenga réynslu
af karlmönnum. Fegurðar-
drottning þarf ekki endilega að
vera lauslát. Auk þess lofaði ég
móður minni að skrifa dagbók
um allar mínar gjörðir. Hugsið
yður, ef hún læsi allt í einu, að
ég hefði látið kyssa mig . . , og
það, sem á eftir kemur. Nei, þér
rpegið ekki, skiljið þér. Verið nú
skynsamir.
En Cunningham skipstjóri
var ekki á því að gefa sig. Á
hverju kvöldi i heila viku reyndi
hann að kyssa þessa fallegu
stúlku, en í hvert skipti ýtti hún
honum kurteislega frá sér og
sagði, að hann mætti þetta ekki,
því hún ætlaði að hafa
dagbókina sína á hreinu.
Slík staðfesta er sannarlega
virðingar verð, þegar tekið er
tillit til kringumstæðna,
sindrandi stjörnubliks og þeirra
töfra, sem skemmtisigling
annarsbýður uppá.
Þegar siglt var úr höfn í
Funchal, var Cunningham
skipstjóra nóg boðið.
— Ef þér komið ekki með mér
til káetu minnar eftir kvöld-
verðinn, sagc^i hanm pg ef þér
drekkið ekki( þa'r mep mér úr
einni kampavínsflösku, og ef ég
fæ ekki að kýssá yður . . . og ef
þér látið ekki að vilja mínum . .
þá • •
Hann leitaði orða í
örvæntingu.
— Ja, þá sigli ég skipinu blátt
áfram á sker, þegar við nálgumst
Porto Santo . . . og læt Silver
Cross farast með manni og mús!
Næsta morgun skrifaði
ungfrú Birmingham í dagbókina
sína:
— í nótt bjargaði én ’ •
mannsfrádrukknun! Endir.
9. tbl. Vikan 35