Vikan - 08.03.1979, Síða 13

ræstingarnar í hverri viku,
jafnvel þó þær séu örmagna af
þreytu og viti vel, að eftir
nokkra daga verður allt jafn-
rykugt og óhreint og áður.
Karlmaðurinn — Hvað með
hann?
Fyrst og fremst hefur honum
ekki verið innrætt að líta á
ræstingar sem eina af aðal-
dyggðunum í heiminum og það
sem meira er — hann hefur
aldrei lært að ræsta.
Hann sér ekki ryk og
óhreinindi á sama hátt og konan
og sé hann látinn ræsta, gerir
hann það ekki jafnvel. Það var
að minnsta kosti álit margra
þeirra sem tóku þátt í könnun-
inni. Þess vegna ríkir lítill
jöfnuður í heimilisstörfunum.
Og það undarlega er að það
þykir alveg sjálfsagt. í viðtölum
í bókinni nota bæði karlar og
konur orðatiltækið „hjálpa til”
um framlag karlmannanna til
heimilisstarfa, þó að það hljóti
að teljast réttara að segja að
hann taki sinn þátt í heimilis-
störfunum.
Og jafnvel þó hjón hafi strax í
byrjun gert með sér samning um
að deila heimilisstörfunum jafnt,
verður karlmaðurinn fljótlega
leiður og byrjar að koma sér
undan því. Og hennar hluti af
starfinu verður smám saman
stærri og stærri, næstum án þess
Höf: Ingvild Baklid, Forbruker-
Rapporten.
Birt í samráði við Neytendasamtökin.
Þýö: Jóhanna Þráinsdóttir.
VÁN
VIKANÁ
NEYTENDA-
MARKAÐI
að hún taki eftir því. Loks situr
hún uppi með allt saman, þvi að
það er aðeiits hún sem finnur til
ábyrgðar gagnvart heimilisstörf-
unum.
Einn af þeim karlmönnum
sem talað var við sagði að hann
hataði að sjá konu sina ræsta og
þess vegna færi hann alltaf út á
meðan. — Ég vil að hún ræsti,
en ég vil ekki þurfa að horfa á
það, sagði hann.
Eigum við að sætta okkur við
svona viðhorf?
Konur verða að kæra sig
kollóttar um eiginmanninn,
tengdamæður, nágranna og
samviskubit, þó það sé erfitt.
Það er engin lífshætta á ferðum,
þó ekki sé allt jafnfínpússað.
Satt að segja má vera orðið ansi
óhreint í kringum okkur áður en
það kallast beinlínis heilsu-
spillandi.