Vikan - 29.03.1979, Qupperneq 4

Vinsældir og
áhrrf
í dagblöðunum getur stundum að líta auglýsingar frá Stjórn-
unarskólanum c/o Konráð Adolphsson, þar semboðið er upp á
námskeið í ræðumennsku, mannlegum samskiptum, hvernig
öðlast eigi vinsældir og áhrif, hvernig losna eigi við kvíða og
áhyggjur, eða í stuttu máli sagt, hvernig njóta eigi lífsins til
fulls.
Námskeiðin eru kennd við Dale Carnegie, bandarískan alþýðu-
fræðara, en þar sem hann er ekki lengur hér á meðal vor,
gengum við á fund Konráðs Adolphssonar sem hefur einkaleyfi
á námskeiðum hans hérlendis. Ástæðan var einföld, við vildum
fá að vita meira en stendur í auglýsingunni. Konráð tók okkur
vel og rabbaði við okkur afslappaður og brosandi.
Dale Carnegie?
— Dale Carnegie var fátækur bónda-
sonur og hafði faðir hans orðið að selja
búgarð sinn og flytjast nær borginni til að
koma börnum sínum í skóla. En eins og
allir vita þá er menntun i Bandarikjunum
dýru verði keypt, og með því að flytja sig
um set tókst fátæka bóndanum að koma
börnum sínum í ríkisskóla, og þar byrjaði
ævintýrið um Dale Carnegie.
Dale var fátækur og hafði því ekki efni á að
kaupa sér eins fín föt og aðrir, og af þessu
spratt minnimáttarkennd. Hann fór því að
velta fyrir sér hvernig hann gæti yfirstigið
þessa sálrænu bæklun sín og eftir tölu-
verðar athuganir komst hann að þeirri
niðurstöðu að það voru tvær tegundir af
mönnum sem vegnaði vel. Annars vegar
voru það þeir sem voru í íþróttum og hins
vegar þeir sem gátu staðið upp og sagt
nokkur orð. Þar sem Dale var ekki íþrótta-
mannslega vaxinn valdi hann seinni
kostinn og fór að þjálfa sig i ræðumennsku.
Hann byrjaði að taka þátt í kappræðu-
fundum í skólanum og tapaði hverri
keppninni á fætur annarri. En smám
saman fór honum að vegna betur, og þar
kom að hann vann hverja þá keppni er
honum sýndist. Fór nú vegur hans vaxandi
og lauk hann námi sínu. Að þvi loknu fór
hann að velta velgengni sinni fyrir sér, og
er hann leit til baka varð honum ljóst að
lykillinn að öllu þessu var einfaldlega að
geta staðið upp og sagt nokkur orð. Hann
hafði þá samband við K.F.U.M. og í
samráði við þann félagsskap hóf hann að
kenna mönnum úr viðskiptalífinu að koma
fyrir sig orði á mannamótum. Aðsóknin
varð strax gífurleg en þá komst Carnegie að
þvi að það var ekki nóg að kenna mönnum
að koma fyrir sig orði, það leysti ekki allan
vanda. Þessir menn höfðu lika viðskipta-
áhyggjur og mannleg samskipti voru ekki
þeirra sterkasta hlið. Carnegie settist þá
niður og hóf að skrifa þær bækur sem
námskeið hans hafa síðan byggst á. Eru
það bækurnar „Vinsældir og áhrif’ og
„Lifsgleði njóttu”, en þær hafa báðar
komið út í islenskri þýðingu. Byggjast þær
á lífsreynslusögum sem Carnegie safnaði
bæði meðal nemenda sinna og annarra,
nokkrum sannindum úr Biblíunni og svo
upplýsingum um hvernig þekktir menn
höfðu komið sér áfram í lífinu. Allt var
þetta soðið saman, og fyrsta Dale Carnegie
námskeiðið var haldið í Bandaríkjunum
árið 1912. Nú eru fræðin kennd í 56
þjóðlöndum við vaxandi vinsældir.
„Það er ekkert gaman að tala við
Konráð"
— Hvernig ég kynntist Dale Carnegie
námskeiðunum? Það er nú saga að segja frá
Konróð t6k okkur vel...
því. Eftir að ég lauk prófi í viðskipta-
fræðum hér heima, var mér boðið starf hjá
Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna i Maryland
i Bandaríkjunum. Svo var það einn daginn
er ég var að koma heim frá vinnu að konan
mín sýnir mér hálfsíðuauglýsingu um
Carnegie-námskeið. Þetta var auglýsing í
svipuðum dúr og við birtum hér heima,
nema hvað hún var miklu stærri. Konan
min hvetur mig óspart til að athuga málið,
en ég tek því fálega. En þá vildi þannig til
að við vorum nýbúin að vera í hanastéls-
boði hjá íslenska sendiherranum í
Washington í tilefni af 17. júní. Þar segist
konan mín hafa heyrt á tal tveggja manna
sem voru að ræða um að það væri ekkert
gaman að tala við hann Konráð því hann
talaði ekki um neitt annað en starf sitt. Þó
ég hefði mikinn áhuga á starfi mínu varð ég
samt að játa að eitthvað var til i þessu.
Konan mín spyr þá hvort hún eigi ekki að
hringja og athuga málið fyrir mig, en það
fannst mér of langt gengið svo ég segist
gera það sjálfur. Ég hringdi, og þar með var
ég kominn í gang.
—■ Þar sem ég var starfsmannastjóri hjá
fyrirtækinu var oftlega hringt í mig úr
skólum í nágrenninu og ég beðinn að koma
og spjalla við nemendurna um ísland. Ég
hafði alltaf svo mikið að gera að aldrei varð
neitt úr neinu. En sannleikurinn var
náttúrlega sá að ég þorði ekki. Undir-
4 Vikan 13. tbl.