Vikan - 29.03.1979, Qupperneq 5

... brosandi og afslappaður.
... og rabbaði við okkur...
tónninn var kannski skortur á öryggi — að
þora ekki að'standa upp og segja nokkur
orð. En meðan á Dale Carnegie námskeið-
inu stóð opnaðist fyrir mér nýr heimur, og
áður en námskeiðinu lauk var ég búinn að
fara í einn skóla og spjalla um ísland og
stóð mig prýðilega. Þetta var eitthvað nýtt.
— Á þessum tíma var mikil spenna í
stjórn Sölumiðstöðvarinnar, nýbúið að
reka sölustjórana, verkstjórinn var að segja
upp og ýmislegt fleira. Allt þetta olli kvíða
og áhyggjum hjá starfsfólkinu, en hvað mig
áhrærði þá var Carnegie-námskeiðið góð
lausn. Maður náði betri tökum á kvíða og
áhyggjum.
Hefur útskrifað 4000 íslendinga
— Ég og konan mín fórum nú að tala
um hvað svona námskeið vantaði gjör-
samlega á íslandi, alla vega sæi skólakerfið
ekki um þessa hluti. Svo komum við heim,
eftir að hafa gert það upp við okkur að við
ætluðum ekki að gerast Ameríkanar og ég
hélt fyrsta námskeiðið 1965. Siðan hefur
þetta hlaðið utan á sig, og nú er svo komið
að ég geri ekki annað og hef samt aðstoðar-
fólk við kennsluna. Við erum nú búnir að
útskrifa á fjórða þúsund manns, og ekkert
lát er á aðsókninni. Þessi námskeið eru
rekin með einkaleyfi frá Bandarikjunum og
við hérna á íslandi erum búnir að standa
okkur það vel að yfirstjórn námskeiðanna í
Bandarikjunum hefur nú veitt okkur einka-
leyfi á kennslu í Sviþjóð og Danmörku og
erum við þegar byrjaðir við feikilega góðar
undirtektir. Maður verður að þeytast á
milli, enda hef ég alltaf verið að predika að
landamæri íslands eigi ekki að vera 200
mílur, heldur eigum við að sækja á ný mið
og gefa ekki útlendingum eftir í neinu.
Enda erum við búnir að sýna það og sanna
fyrir löngu að við höfum hæfileikana.
Að muna mannanöfn og fá
stöðuhækkun
— Námskeiðin fara þannig fram að
kennt er eitt kvöld i viku í fjórtán vikur.
Aðalmálið er ekki að kenna fólki
ræðumennsku, þvi það er takmarkaður
fjöldi manna sem hefur bein not af því.
Hitt er mikilsverðara, að ef þú getur staðið
frammi fyrir stórum hópi manna og sagt
það sem þér býr i brjósti, þá byggir þú upp
trú á sjálfan þig og það er það sem við erum
að reyna að kenna, — að þekkja
áheyrendur. Við dreifum bæklingum um
hvernig muna eigi mannanöfn og hvernig
ná eigi hylli áheyrenda.
— Nemendur okkar koma úr öllum
stéttum og það er ekkert meira um fólk úr
viðskiptalífinu eins og margir virðast
halda. Nei, þetta fólk er ekki haldið áber-
andi minnimáttarkennd, því ef svo væri þá
kæmi það ekki til okkar. Þetta er fólk sem
vill ná lengra. Sumir eru að leita eftir
mannlegum samskiptum, aðrir vilja losna
við áhyggjur og enn aðrir hafa skilist frá
þjóðfélaginu, lokast inni og vilja komast
aftur út i þjóðlífið, eignast nýja vini og þess
háttar. Með virkri þátttöku virðist losna
um eitthvað hjá þessu fólki og það fer að
gera hluti sem það hefði aldrei gert annars.
Fólk sem aldrei hefur komið fram áður
birtist á skemmtunum hjá okkur með gítar í
hönd og syngur og spilar. Meira að segja
hafa nemendur okkar haldið málverka-
sýningar. Þetta kemur inn á svo miklu fleiri
svið en bara ræðumennsku.
Námskeiðin eru orðin viðurkennd í
atvinnulífinu því mörg stórfyrirtæki senda
starfsfólk sitt til okkar í nokkurs konar
endurmenntun, og það virðist bera ein-
hvern árangur því sömu fyrirtækin senda
fólk aftur og aftur. Einnig er farið að taka
tillit til námskeiðanna við stöðuveitingar.
Við trúum því að maðurinn búi yfir svo
miklu meiri hæfileikum en daglega koma í
ljós, og það er takmark okkar að ná þeim
hæfileikum fram.
EJ

13. tbl. Vikan S