Vikan - 29.03.1979, Qupperneq 29

skipti engu. Hann hélt að þetta væri
gleymt og grafið.
— Það var á stríðsárunum. Stríð eru
ekki aðeins voðaleg fyrir þá sök að við
drepum hvert annað heldur lika vegna
þess að þau breyta fólki. Ég var við
læknisstörf. Dag nokkurn vorum við við
víglínuna. Ég get ekki minnst á það án
þess að finna til sársauka. Því þurfti ég
að finna hann? Ég hafði bara farið út til
að anda að mér hreinu lofti. Hann lá
okkar megin. Því þurfti ég að finna
hann.
Þetta var þýskur hermaður. Hann lá
hálfur ofan í skuröi og hann mændi á
mig.
Hann var særður á maga. Það myndu
líða nokkrar klukkustundir áður en
hann dæi, kannski meira — ég hafði séð
mörg tilfelli þar sem dauðinn var lengi
að líkna hinum þjáða. Það er kvalafullt.
Viö höfðum ekki einu sinni morfín til að
lina kvalirnar.
Ég ætlaði að snúa aftur til hjúkrunar-
fólksins. Þá hreyfði hann sig aðeins.
Kæri Albert Guðmundsson! Ég og
vinur minn höfum ekki komist i frí
lengi, og okkur datt svona i hug....
Hann Bragi virðist aldrei ætla að ná
þessu sjónarhorni rétt.
Ég veit ekki, ég veit ekki hvers vegna.
Við töluðumst ekki við, en ég lagði hönd
hans á byssuna hans. Hann hlýtur að
hafa liðið ægilegar þjáningar, það leið
dauft bros yfir andlit hans, ég held að
hann hafi kinkað kolli. Síðar hefi ég
efast um að hann hafi gert það. Kannski
var hann kaþólskur, kannski vildi hann
fá prest. Það er svo margt sem
manneskjur þurfa áður en þær deyja.
Það var blik í augum hennar. — Og
þér gerðuð það? sagði hún.
— Ég skaut hann.
Eldurinn í arninum var kulnaður. Þau
sátu þegjandi í myrkrinu og hann var
svo nærri henni að hann fann að hún
skalf.
Þegar hann teygði út höndina til að
kveikja á lampanum hrökk hún saman.
Andlit hennar var grett og ljótt.
— Ég skal skrifa dánarvottorðið,
sagði hann, — og ef þér viljið get ég
aðstoðað yður við allt hitt líka.
— Allt hitt hvað?
— Hvað sem er, sagði hann. — Ég
hringi ekki.
— Jú, sagði hún. — Þér verðið þrátt
fyrir allt að hringja. Skiljið þér, ég get
ekki lifað áfram ef þér hringið ekki.
— Það er það sem er það erfiðasta,
það sem er sárast, sagði læknirinn. —
Að lifa áfram og þegja.
Læknirinn tók upp töskuna. Hann var
afar þreyttur. Einhvers staðar í húsinu
heyrðist barnsgrátur. Endir
Frá KPS, stærstu heimilistækjaverksmiðju Noregs bjóöum við stórglæsnegt úrval
eldavéla, gufugleypa, kæliskápa og uppþvottavéla á mjög hagstæðu verði. Góðir
greiðsluskilmálar. Tískulitir: Karry gulur, Avocado grænn, Inka rauður, hvítur og það
allra nviasta: svartur!
EINAR FARESTVEIT
Berg^taðastræti 10 A.
Sími 16995.
Sendið úrk/ippuna ti/ okkar
og við póst/eggium bæk/ing strax.
& CO. HF.
Nafn________
Heimilisfang
».tbl.Vlkinlf