Vikan - 24.05.1979, Qupperneq 11

öll okkar
ingulag
ítök í hinum fámennari söfnuðum úti á
landi en í Reykjavík þar sem miklir flutn-
ingar hafa verið milli staða, jafnvel svo að
sumt fólk veit varla lengur hvaða söfnuði
það tilheyrir. En ég held að safnaðarvitund
fólks og safnaðarstarf fari vaxandi. Er farið
var að halda skýrslur um kirkjusókn kom í
ljós að hún er mun meiri en fólk almennt
heldur. í sveitasóknum er ekki óalgengt að
kirkjusókn sé um 50% íbúa, og ef við
tökum dæmi um bæ, eins og t.d. Bolungar-
vik, kemur í ljós að kirkjusókn þar er að
meðaltali 111 manns hvern messudag, af
1200 íbúum.
— Ef við tökum svo Grensássókn sem
dæmi um söfnuð í Reykjavík, sjáum við að
á siðasta ári sóttu 173 að meðaltali
sunnudagsmessur kl. 11. Samkomur á
fimmtudögum i sömu sókn sækja að meðal-
tali 254. Barna- og unglingasamkomur þar
eru og fjölsóttar, en tölur um þá kirkjugesti
eru ekki nákvæmar. En trúlega sækja um
800 manns þessa kirkju í hverri viku. Ég
held að ég megi að minnsta kosti fullyrða
að það er fleira fólk sem sækir kirkju en t.d.
fundi hinna ýmsu stjórnmálaflokka, þó að
við bjóðum aldrei upp á neina sérstaka
„skemmtikrafta”.
— Sjálft prestsstarfið er lika miklu viða-
meira en fólk almennt gerir sér grein fyrir.
Það er svo mikið af starfi presta sem fer
fram í kyrrþey, sérstaklega starf þeirra sem
sálusorgara, þar sem þeir reyna að sinna
mannlegum vandamálum fólks af öllu tagi.
Fólk segir í fæstum tilfellum frá því þegar
það leitar til prests með sín einkavandamál.
— Við lifum á tímum mikillar firringar.
Þrátt fyrir ytri velferð hefur mannleg
einangrun aldrei verið meiri og það er
kannski einmitt á því sviði sem nútíma
prestar inna hvað mesta vinnu af hendi, þó
hún sé ekki auglýst.
— íslendingar eru trúhneigðir þó að
sumir velji kannski að kalla trú sína ein-
hverju öðru nafni. Það er gleðiefni hversu
mjög ungt fólk leitar nú svara hjá kristinni
kirkju við spurningum sinum. Enda hefur
heil kynslóð á undan því sannað að það
verður lítil lifsfylling sótt í skýlausa efnis-
hyggju. JÞ
Zl.tbl. Vikan II