Vikan - 06.09.1979, Blaðsíða 45

hann myndi ekki hvað héti, eða jafnvel
starfsfélagi.
Kate, sem hafði séð hann koma inn,
fann hjarta sitt slá örar af hræðslu. Hún
grúfði sig yfir diskinn, grannskoðaði
svarta svaninn, sem málaður var á
harminn og lét vinstri höndina með
hringnum hvila á borðinu. Hann myndi
ekki þekkja hana, hún varð að vera
rhleg. A meðan visaði þjónninn Richard
að borði lengra i burtu svo hún var ekki
'engur i beinu sjónmáli við hann.
Hún lauk við matinn sinn i flýti og
flýði út úr veitingasalnum.
Meðan Richard borðaði ostinn sinn
°8 kexið uppgötvaði hann að konan
minnti hann á Kate. Hann spurði
bjóninn hvort hann vissi hver hún væri.
já, herra. Þetta er frú Havant,
hún er einn af okkar föstu gestum —
hún hefur komið hingað i nokkur ár.
Mjög indæl kona," sagði þjónninn.
1 stað þess að fá sér kaffi í setustof-
unni faldi Kate sig i herbergi sinu og
taldi sér trú um það að ef Richard tæki
eftir gamla, græna Minibílnum þegar
hann færi myndi hann ekki láta sér detta
neitt í hug, hann þekkti líklega ekki
númerið hennar. Henni höfðu þó orðið
á slæm mistök þegar hún ákvað að
dvelja á Svarta svaninum þessa helgi,
um sömu helgi var haldinn einn af fund-
unum sem Richard fór nú á í stað dr.
Wetherbees.
En Richard þekkti bílnúmerið hennar.
Það var af tilviljun sem hann kom á
Svarta svaninn þetta kvöld. Eins og dr.
Wetherbee stansaði hann vanalega á
Bridge Hotel. En í kvöld var hann seinn'
og allt var orðið fullt þegar hann bar þar
að, hann hefði þurft að bíða cftir borði
svo hann ók áfram í von um að finna
annan stað, svo einfalt var það.
Kate lá lengi andvaka þessa nótt. Hún
hafði oft hugsað sér eitthvað þessu líkt
gerast sem endaði á orðunum: „Þú
virðist á einhvern hátt.breytt," sögð með
rámri röddu Pauls Fox.
Paul, þriðji meðlimurinn í lækna-
hópnum, var stór, sjálfsöruggur maður.
I læknaskólanum hafði hann ósnortinn
brætt hjörtu hinna viðkvæmari
hjúkrunarkvenna, þegar hann kom til
Ferringham braaJdi hann hjarta Kates
meðsama kæruleysinu.
„Kate, elskan mín, þú ert dásamleg,”
átti hann til að hrópa um leið og hann
greip um mitti hennar og sneri henni í
hring. Hann var góður knattspyrnu-
leikari, að finna sterka, vöðvastælta
handleggi hans og frísklegt, heilbrigt
andlit hans með skínandi bláum augum,
vakti ákafar tilfinningar með Kate. Paul
hafði aldrei ætlað sér neitt með hana.
Hungrað ímyndunarafl hennar greip í
hvert agn, hún trúði uppgerðar
gullhömrum hans, endurtók þá sífellt
fyrir sjálfri sér og gæddi þá einhverri
dýpri þýðingu, Paul gleymdi þeim hins
vegar jafnskjótt og hann hafði sagt þá.
Hún varð eftir þegar hann hafði gert
aðgerðir og tók til aðeins til að geta átt
við hann orðastað i einrúmi, hún hætti
jafnvel á að mæta reiði móður sinnar
þegar hún kæmi of seint heim. Paul
fannst þetta sjálfsagt, kvenfólk hafði
alltaf farið út fyrir sitt svið til þess að
þóknast honum, á einn eða annan hátt,
og hann launaði Kate með því að brosa
oftar til hennar og klípa einstaka sinnum
kæruleysislega í kinn hennar. Stundum,
þegar hann átti hvort eð var leið á krána á
horninu tók hann hana með og bauð
henni upp á bjórglas. Fyrir honum var
Kate þægileg en fjörlaus stúlka, ágætis
manngerð og dugleg eins og svo margar
sem hann hafði þekkt. Hún var þolin-
móður áheyrandi og þegar þau hittust
svona utan vinnutima sagði hann henni
sögur af sinum karlmannlegu sigrum.
Hann spurði hana aldrei um hana sjálfa.
Dr. Wetherbee og Richard Stearne
vissu um blinda ást Kate. Það var ekki
hægt annað en taka eftir hvernig hún
roðnaði þegar Paul birtist, svörunt
hennar við stríðni hans, áköfum tilraun-
um hennar til að klæðast tískufatnaði,
sem klæddi hana alls ekki, jafnvel þó hann
væri hulinn hvitum sloppnum mestallan
daginn.
Kate kom með blóm úr garðinum og
lét inn á stofuna hjá Paul. Þau urðu til
þess að þeir sjúklingar sem þjáðust af
heymæði fóru að hnerra og hann bað
hana þá, á sem vingjarnlegastan hátt, að
hætta þvi. Eftir það lét hún þau inn á
biðstofuna en í rauninni voru þau fyrir
hann.
Paul kvæntist Nancy, sem einnig var
læknir, mjög skyndilega. Það fyrsta sem
nokkur maður í Ferringham frétti um
áætlanir hans var að Itann bauð öllu
starfsfólki læknamiðstöðvarinnar í
brúðkaupsveisluna.
Móðir Kate varð séi úti um pottþétta
afsökun fyrir því að geta ekki komið.
Um það leyti sem Paul kom aftur úr
brúðkaupsferð sinni til Ibiza hafði köld
rósemi komið i stað sorgarinnar. Paul
ætti eftir að sjá eftir þessu hjónabandi
sínu síðar eða Nancy myndi fara frá
honum. Þegar ógæfan skylli á myndi
Kate vera til staðar.
En Nancy yfirgaf ekki Paul. Hún
fæddi honum þrjá syni og fór síðan að
vinna eilítið á læknastofunni. Og að
lokum varð frú Havant til.
Mánudaginn eftir að Richard hafði séð
hana á Svarta svaninum leit hann
Kate í nýju Ijósi. Hár hennar var lagt á
sama hátt og vanalega, andlitið haföi
sinn vanalega litarhátt. En hún var ekki
öll þar sem hún var séð, hún hlaut að
vera, aýi hitta einhvem — Iíklega herra
Havant — á hótelinu. Samt hafði hún
setið ein við borðið. Hvað ætlaði hún
sér?
„Áttir þú góða helgi, Kate?” spurði
Richard. „Þú fórst út úr bænum, var
það ekki?” Hann var að skoða bréfin
sem hún hafði flokkað og látið á borðið
hans.
„Jú, það var ágætt,” sagði hún og
hjarta hennar sló örar.
„Leið vinkonu þinni ekki vel?”
„Jú, þakka þér íyrir." hjat slatturinn
hlaut að sjást undir hvítum sloppnum,
en hún hélt rósemi sinni.
„Gott,” sagði Richard, hann leit á
hana og brosti. Hann notaði gleraugu og
undir þeim voru stór Ijósbrún augu,
hann var líka með svolítinn skalla.
„Gott," endurtók hann og sneri sér að
póstinum.
Hann sagði ekki meira. Hversvegna
að eyðileggja fyrir henni ánægjuna? Það
var ekki svo oft sem hún losnaði úr klóm
gamla drekans heima i Chestnut
Avenue. En hann var mjög forvitinn.
Næst þegar Kate fór á Svarta svaninn
leit hún tvisvar yfir dagbók Richards til
þess að vera viss um að hann sækti enga
fundi í nágrenni Risely meðan hún var
þar.
Maður lendir svo auðveldlega i ýmsu,
hugsaði Richard, meðan hann ók til
Risely til þess að hitta Kate. Það var
auðveldara að útskýra eina nótt mið-
aldra manns með fallegri stúlku en sam-
bandið sem hann átti í. Hvorki hann né
Kate voru ástfangin af hvort öðru. En
var rómantísk ást ekki eitthvað sem
fundið var upp til þess að gera kynlíf
virðingarverðara? Það var þó töluverð
ástúð og traust á milli þeirra núna og
ennþiá fannst honum frú Havant hlut-
verkið heillandi.
Þegar hann komst að leyndarmáli
Kate hafði hann ætlað að láta hana í
friði og óskaði henni góðs gengis við það
sem hún var að gera, hvað svo sem þaö
nú var. En svoeinn laugardag þegar hún
fór kvöldið áður að því er allir héldu, til
vinkonu sinnar í Gloucestershire, komst
hann að því að hann var einn í fríi og
golfkeppninni hafði verið aflýst vegna
slæms veðurs. Cynthia, konan hans,
hafði farið á helgarnámskeið í elda-
mennsku og blómaskreytingum; hún
hafði þurft hvatningu til að fara því
hún vissi að hann ætti helgarfrí. En þau
hvöttu hvort annað til þess að sinna
36. tbl. 45