Vikan - 20.09.1979, Blaðsíða 3

Stafanía og Davið Sch. Thorsteinsson, ásamt syninum Magnúsi. Þau voru
samméia um að slíkar sýningar væru bæði seijendum og kaupendum að
miklu gagni. „Annars kýs óg persónuiega frekar sýningu, sem er meira á
einu sviði, en slíkar þrengri sýningar eru ef til vill meira fyrir fagmenn," sagði
Davið. „Nú er óg að fara á matvörusýningu i Þýskaiandi, sam er á 2013
fermetrum." Engin smásýning þaðl
innanhúaaridtaktamk Mogens Lorensen og Erna Ragnarsdóttir fóru af
teiknistofunni að skoða básana. „Uppsetning sýningarinnar er ekki ahreg
nógu markviss. Hór ægir öllu saman, þetta mætti gera jafnáhrifamikiö en á
ódýrari máta."
Rebekka Þráktsdóttir og Gunnar Kristinsson voru við Vikubásinn að fylla út
getraunina. „Reyndar höfum við aldrei unnið í haflpdrœtti, en þetta er
skemmtilega vitiaust og því froistandi að gerast þátttakandi, bara til
gamans."
Ingibjörg Guðmundsdóttír og Pótur Einarsson með dótturina Guðrúnu Láru.
Sú stutta horfði stift ó kóktrúðinn, en þau hjónin sögðust aðallega ganga um
og safna bæklingum. „Síðan förum við með þá heim og hendum svo eftir
hæfíiegan tima."

Lúðvik Jósepsson hafði greiniiega fundtð sér vlðeigandi sjávarútvegsborð.
Eiginkonan Fjóla Steinsdóttir sagði þau hjónin fara oft ó slíkar sýningar, en
þær væru svo yfirgripsmiklar að helst þyrfti að eyða tveimur dögum i
skoðunina.
Sætar steipur þykja ómissandistmrfsmenn á stíkum sýningum, hvað svo sem
veldur. Lilja Hallgrimsdóttir, Anna Fjóla Gísladóttir, Gróa Gunnarsdóttir,
Kristrún Þórdís Egiisdóttir og Margrót Halldórsdóttir sátu og hvíldu lúin bein
undir merki Dagblaðsins.
38. tbl. Vikan 3