Vikan - 20.09.1979, Blaðsíða 6

Ljóshærðir og bláeygðir vinsælir
— I Osaka dvaldi ég hjá bróður eins
besta vinar míns og fékk konunglegar mót-
tökur. Það var ekki nóg með að þau hjón
legðu sig fram um að gera mér dvölina sem
ánægjulegasta heldur tók maðurinn sem
leigði þeim sér þriggja daga frí til að fara
með mig í skoðunarferðir. Einnig gisti ég
hjá honum. Japanir eru góðir og gestrisnir
við alla Evrópubúa en ljóshærðir og blá-
eygðir skandínavar virðast þó njóta sér-
stakrar hylli þeirra. Enda ýjaði hús-
eigandinn að því að hann gæti vel hugsað
sér að fá mig fyrir tengdason en hann átti
21 árs gamla dóttur.
— Þarna dettur engum í hug að ganga á
skóm inn á heimilin og bíða inniskór jafnt
gesta sem heimilisfólks í anddyrinu. Einu
sinni varð mér á að gleyma myndavél inni
þegar ég var að fara í eina skoðunarferðina
og óð ég inn á skónum til að ná í hana.
Gestgjafi minn fórnaði blátt áfram
höndum og sagði að þetta mætti ég aldrei
gera aftur. Þetta þykir hin mesta óvirðing
við heimilið.
— Stofur Japana eru yfirleitt minni en
hér og þó að flestir hafi eina búna vest-
rænum húsgögnum nota þeir þó meira þær
sem búnar eru hefðbundnum, japönskum
húsbúnaði, púðum eða strámottum á gólfi,
lágu borði og stórri kommóðu eða skáp.
Annað húsmuna er ekki þar inni en
veggirnir eru oft fagurlega skreyttir. Á milli
herbergja eru notaðar rennihurðir þannig
að auðvelt er að opna heilu veggina og gera
eitt, stórt herbergi úr minni herbergjum.
Þessar hurðir eru með mörgum, litlum
gluggum en í stað glers nota þeir sérstaka
tegund af pappír.
Eldhúsinnréttingar eru hins vegar ekki
síður glæsilegar og nýtískulegar en hjá
okkur.
— Þeir hirða ekki um að einangra hús
sín þó það geti orðið mjög kalt á tímabilinu
nóvember-desember. Þeim finnst þetta of
stuttur tími til að leggja í fjárfestingar
vegna kyndingar og kjósa því fremur að
dúða sig sem best og harka þannig af sér
kuldann.
Geishurnar enn í fullu fjöri
— Japanir eru mjög strangir með hrein-
læti og það að fara í bað er alveg sérstök
athöfn. Þegar ég kom heim til húseigand-
ans sem ég minntist á áðan eftir fyrstu
skoðunarferð okkar beið konan hans eftir
okkur með hlaðið matarborð. Hún borðaði
þó ekki með okkur, heldur sá um alla þjón-
ustu. Það eru nefnilega enn góðir mögu-
leikar á að ná sér \eina undirgefna í Japan.
Þrátt fyrir þróun í vestræna átt er það enn
mjög ríkt i Japönum að konan eigi að vera
Frá Tókió.
6 Vikan 38. tbl.
fiöskur þeirra uppi í hillum og vita á auga-
bragði hvaða flaska tilheyrir hverjum. Og
það er sama hvað þeir hafa mikið að gera,
þeir gefa sér alltaf tíma til að taka hlýlega á
móti nýjum gesti og sjá dyggilega um að
glasið hans sé alltaf fullt. Samt sá ég aldrei
drukkinn mann á almannafæri. Á öllum
þessum veitingastöðum er rækilega séð um
að gestirnir hafi alltaf eitthvað að narta í
með áfenginu. Ég var t.d. mjög undrandi á
því að sjá þarna þjóðarrétt Islendinga,
harðfisk. Þeir framleiða lika eigin viski úr
skoskum hráefnum og vinsælustu
drykkirnir eru viskí og bjór.
— Japanir eru afar ræðnir og vingjarn-
legir við ókunnuga og voru mjög forvitnir
um Island. Að vísu vissu margir ekki hvar
það var og rugluðu því saman við írland.
Ég tók það því til bragðs að ganga alltaf
með lítið heimskort í vasanum til að geta
leitt þá i allan sannleika um sögueyna. Yfir-
manni sínum auðsveip og húsmóðirin er
yfirleitt heima og sér um heimilið.
— Á meðan ég snæddi fyllti þessi ágæta
kona baðkerið af heitu vatni og færði mér
baðslopp og aðra inniskó. Ég fór siðan i
kerið og þvoði mér vandlega. Seinna komst
ég svo að þvi að þarna hafði mér aldeilis
orðið á i messunni. Það er alls ekki ætlast til
að fólk þvoi sér í baðkerinu heldur á það
bara að liggja þar og slappa af eftir að hafa
þvegið sér í sturtu.
— Hvort tími geishanna sé liðinn? Nei,
nei, það eru alls staðar til geishuhús i
Japan, allt frá ódýrum mellubúlum og
upp í rándýr huggunarhús þar sem
fágaðar geishur nudda streituna úr
örmagna viðskiptajöfrum og ljá þeim þolin-
mótt eyra.
— Annars sækja Japanir sína föstu
afþreyingarstaði, hvort sem um er að ræða
krá eða diskótek. Þar geyma barþjónarnir