Vikan - 20.09.1979, Blaðsíða 7

Sigurgeir eyddi sumarieyfi sinu á Islandi i þetta sinn og i för með honum var japanskur vinur hans,
Suh'rti, sem var ekkisiðurhrifinn af íslandien Sigurgeir eraf Japan.
leitt er alls staðar hægt að bjarga sér á
ensku, og þá sérstaklega á meðal yngri
kynslóðarinnar. Japanir eru ákaflega iðju-
samt fólk og víla ekki fyrir sér að vinna
hálfan sólarhringinn. Hjá þeim kemur
vinna og vinnuveitandinn fyrst og svo fjöl-
skyldan — öfugt við okkur á Vestur-
löndum. Lifsafkoman virðist líka góð, t.d.
sáust ekki eldri bílar á götunum en 4-5 ára
og fólk var yfirleitt mjög vel klætt, sér-
staklega unga fólkið.
— Ég dvaldi í tvo daga i Kyoto og Narra,
sem eru sögufrægir staðir í nágrenni Osaka.
Þarna er mikið af fornum musterum og
hofum og eru þetta einar elstu trébyggingar
heims. Þama sést hvergi nagli heldur eru
þær skeytiar saman á listilegan hátt. Um
70% Japana eru búddatrúar og hafa ekkert
til sparað að gera musteri sín og líkneski
sem glæsilegust. Þarna er t.d. eitt stærsta
búddalíkneski i heimi. I Nara er auk þess
afar fallegur og skemmtilegur þjóðgarður.
Sveitasæla og sjávarréttir
— Ég fór svo til eyjarinnar Shikoku sem
er sunnan við Osaka og er siglt þangað með
ferju. Þar tók á móti mér hinn japanski
vinnufélagi minn, en hann er kvæntur
japanskri konu. Móðir hans býr á stórri
jörð í nágrenni fiskiþorps sem minnti á
íslenskt sjávarþorp nema hvað þar ríkti
Miðjarðarhafsloftslag og var gróðurinn
eftir því. Ég dvaldi þarna í algjörri sveita-
sælu í 12 daga. Ég fékk lánað hjól hjá
húsmóðurinni og eftir stuttan spöl upp í
fjöllin var ég komin í sömu tæru fjalla-
kyrrðina og við þekkjum á íslandi.
— Við fórum með gömlum skólabróður
félaga míns til Kochi, sem er stærsta borgin
á eyjunni. Þar er mikið af töfrandi veitinga-
húsum, bæði til fjalla og sjávar. Mér er
sérlega minnisstæð heimsókn okkar í
veitingahús á fljótandi pramma. Þar komu
38. tbl. Vikan 7