Vikan - 17.01.1980, Blaðsíða 35

— Sjáðu nú til, kæri vinur! Ég
má ekki missa af þessu brúð-
kaupi í Glenfinnan Mor og þar
sem ég sé ekki neina sérstaka
ástæðu fyrir því að ég skuli vera
að fóðra járnbrautarfélög með
sparifé mínu þá geri ég það að
tillögu minni að ég greiði þér 6
shillinga fyrir farið. Ha?
En það varð engu tauti komið
við miðasölumanninn. Angus
neyddist því til að draga upp
gærupunginn sinn og losa um
opið.
— Segjum 10 shillinga! Þetta
var síðasta tilraun hans til að
koma miðaverðinu niður.
Miðasölumaðurinn stóð eins
og stytta með útrétta hönd þar
til Angus setti 12 shillingana í
lófa hans. Um leið og sá merkis-
atburður átti sér stað heyrði
miðasölumaðurinn einhvern
stynja undir harða trébekknum
sem Angus hafði skorðað sig svo
ágætlega á. Hann beygði sig
niður — og sjá, þar lá fullorðinn
maður!
— Ætlar þú líka til
Glenfinnan? spurði miðasölu-
maðurinn byrstur.
Maðurinn undir bekknum
kinkaði samþykkjandi kolli og
bætti svo við:
— Reyndar er ég brúðgum-
inn.
Nú skarst Angus í leikinn og
tróð sér á milli mannanna.
— Ég biðst afsökunar. Ég er
ansi hræddur um að ég hafi
gleymt að kaupa miða handa
þessum unga manni. Hann er
vanur að ferðast á barnamiða —
rétt orðinn 27 ára.
Nú var miðasölumanninum
nóg boðið. — Ekkert röfl!
Annaðhvort borgið þið báðir
það sem ykkur ber eða þið
verðið samferða úr lestinni í
Lochhalsh..
— Æ, æ, æ! kjökraði Angus,
þið ætlið að rýja mig inn að
skyrtunni. Hvemig væri að við
borguðum 6 shillinga hvor? Ha?
— Það kostar 16 shillinga að
ferðast á milli Iverness og
Glenfinnan Mor, sagði miða-
sölumaðurinn sem nú var orðið
heitt í hamsi.
— Djöfuls svindl! heyrðist nú
sagt úr fatabunka sem lá uppi í
farangursnetinu og eigandi
raddarinnar stakk höfðinu fram
Yfir brúnina og hélt áfram:
— Hvers vegna á hann að
borga meira en Angus? Hefur
farmiðinn allt í einu hækkað úr
12 shillingum í 16? Hvílík
verðbólga hér í lestinni!
Miðasölumaðurinn leit
undrandi á konuna sem lá
makindalega í fatahrúgu í
farangursnetinu. Það reyndist
vera Catriona feita, eiginkona
Angusar.
Nú keyrði um þverbak.
Miðasölumaðurinn þreif þá
feitu niður úr netinu um leið og
hann hvæsti:
— Þið skuluð ekki halda að
þið komist upp með þetta! Þið
verðið öll sett af á næstu stoppi-
stöð. Angus, að þér skyldi koma
til hugar að reyna að smygla allri
fjölskyldunni í brúðkaup til
Glenfinnan á einum miða.
Skosk bjartsýni það!
í sama mund stöðvaðist lestin
með hnykk. Hún var komin til
Lochhalsh. Það skipti engum
togum, miðasölumaðurinn greip
þau Angus, Catrionu og
brúðgumann sjálfan og fleygði
þeim hranalega út á brautar-
pallinn. Siðan tók hann
sekkjapípuna, fleygði henni út
um opinn klefagluggann og
sömu leið fór stóra ferðataskan
sem Angus hafði átt í sem
mestum vandræðum með í
upphafi ferðarinnar. Það
brakaði og brast í ferðatöskunni
þegar hún skall á brautarpallinn.
Þetta var of langt gengið, eða
það þótti Angusi i það minnsta
því hann rauk aftur inn í lestina,
reif miðasölumanninn upp á
kraganum og sagði:
— Ertu brjálaður? Fyrst
í miðri Viku
níðistu á mér, fátækum ferða-
manni, síðan kemurðu fram við
konu mína og son líkt og þau
væru fávitar og svo...
Orðin stóðu í Angusi
MacCormac þar sem hann stóð
og benti skjálfandi hendi á ferða-
töskuna sem lá skökk og tætt á
brautarpallinum...
— . . . og nú reynirðu að
drepa Hektor litla, eina barna-
barnið mitt!
Þýð ej.
Nei, ég nota þessa byssu ekkert — þaö er bannað að skjóta hvali. í
staðinn notum við öngul og risaorma.