Vikan - 17.01.1980, Síða 41

það herra minn. Ég þakka yður
auðmjúklega fyrir þessi fallegu orð
yðar." Rödd hans var einnig stríðnisleg.
Claire tók eftir því að Noel tók það
sem hól að Tint skyldi þekkja hann og
hún vissi einnig að hann hafði talað við
Tim eins og maður talaði við sér eldri
menn á lrlandi.
Claire var skemmt við þessi orðaskipti
þeirra og hún fann hvernig ást hennar til
Noels magnaðist. Hann virtist alltaf
vera sá sem stjórnaði atburðarásinni og
umræðunum. Og hann virtist einnig
alltaf vera svo fullur sjálfstrausts.
Nú hafði hún einnig uppgötvað að
hann átti sínar veiku hliðar. Þann snefil
af hégómagirni, sem hann hafði nú sýnt,
þótti Claire næstum því vænst um af
öllum þeim hliðum sem hann hafði áður
sýnt; og þetta hafði valdið þvi að siðasti
snefillinn af feimni gagnvart honum
hafði nú yfirgefið hana.
„Tim,” spurði hún „hvað var þetta
með Bruce?”
„1 fyrsta lagi mætti hann ekki i
viðtalið með Halliday,” svaraði útvarps-
maðurinn. „Það átti að vera klukkan
kortér yfir átta nú í kvöld, frá
Makeliupptökusalnum. Við urðum að
bæta öðru efni inn í staðinn og það er
ekkert sérlega vinsælt — þú veist af-
sökunarbeiðni og allt það.”
„En —” byrjaði Claire án þess að geta
sýnt miklar áhyggjur vegna Bruces og
þessarar hegðunar hans. Það sem
sennilega hafði gerst var að Bruce,
Efraim og Abinal höfðu haldiðáfram að
rífast, svo að Bruce hafði gleymt út-
varpsþættinum. Þau voru þrátt fyrir allt
ekki stödd í Englandi þar sem svona
lagað yrði litið tiltölulega alvarlegri
augum.
„Það er ekki allt, Claire,” sagði Tim
óvenjulega mjúkur í máli. Þessi mýkt
hans gerði hana hræddari en nokkuð
annað sem hann hafði sagt, þvi að yfir-
leitt var hann striðnislegur og jafnvel
harðorður, án þess þó að vera óvingjarn-
legur. „Ég frétti það í gegnum Elias,
dyravörðinn, sem hafði frétt það hjá
einhverjum öðrum. Ég veit ekki hvað er
satt í því sem hann segir, en hann kemur
nú upp með kaffi til mín og þá geturðu
spurt hann sjálf. Þarna er hann einmitt.”
Þegar dyravörðurinn kom inn benti
Tim á bakkann og lyfti brúnum i áttina
til Claire og Noels. Þegar þau hristu
bæði höfuðið spurði hann: „Elias, segðu
frú Felton þaðsem þú sagðir mér áðan.”
„Þetta umeldinn?”
„Já.”
„Bróðir minn segir mér,” sagði Elias
og sneri sér rólega að Claire að hætti
þeirra innfæddu. „Stór vörugeymsla á
bak við Langleyverslun — þú veist?
Púff! Allt farið. Brunnið.”
„En hvenær skeði þetta, Elias?”
spurði Claire. „Ég var þar nú í dag.”
„Eftir sólsetur, frú. Stór eldur. Mikill
reykur.” Hann baðaði brosandi út
höndunum. „Oliumálverk gera góðan eld
Allt farið. Bróðir minn segir það.” Hann
kinkaði kolli, tók upp tóman kaffibolla
Tims og gekk síðan út.
„Er ekki hægt að hringja og fá að vita
hvaða sannleikur er í því sem hann
segir?” spurði Noel.
SS þarf ekki,” sagði Tim og
hristi höfuðið. „Og hvert eigum við að
hringja? Það gagnar lítið að hringja til
Langley ef allt er að brenna til kaldra
kola hjá honum. Þar að auki reyndi ég
það fyrr í kvöld þegar ég komst að því
að hann væri ekki mættur. Og það er
ekkert vit í að hringja í útvarpsstöðina í
Makeli, þegar fréttirnar eru að koma
eftir örfáar minútur hvort eð er. Ég þarf
að spila plötur i fimmtán mínútur í
viðbót eftir framhaldssöguna, síðan hef
ég samband við þá. Mér datt í hug að
þið vilduðbíða.”
Tim leit á Claire og það var af-
sökunarhreimur i rödd hans þegar hann
bætti við: „Mér datt í hug að þú vildir
heyra þetta frá Eliasi sjálfum. Allavega
vildi ég ekki segja þetta í símann, ef —
æ, þú veist.”
Já, hún vissi það. Tim var sennilega
að hugsa það sama og Noel: Að hún
væri ekkert sérlega heppin hvað karl-
mennina í lífi hennar varðaði. Tim hafði
minnst þess sem kom fyrir Dermott og
ekki getað fengið sig til að segja henni
það sem hann áleit vera slæmar fréttir af
Bruce. En allt í einu létti yfir henni og
hún sagði: „En það hlýtur að vera á-
stæðan til þess aö Bruce kom ekki i út-
varpsstöðina? Hann hefur átt fullt í
fangi meðeldinn.”
„Já, auðvitað hlýtur það að vera
þannig. Hann hefur verið of önnum
kafinn til að muna eftir þættinum,”
svaraði Tim og var svo hraðmæltur að
illur grunur hennar vaknaði að nýju. Þó
vissi hún ekki hvað hún var hrædd við.
Allt sem hún mundi eftir var reiði
Efraims og óvenjulegt fylliri Abinals.
Og allan tímann, á meðan hver
hugsunin elti aðra í huga hennar, horfði
Noel athugull á hana.
Framhaldssagan var búin. Þó að hún
hefði átt lif sitt að leysa hefði hún ekki
getað munað um hvað hún snerist. Tim
sneri sér aftur að upptökuborðinu. Hún
settist í eina stólinn sem var í herberginu
og Noel settist liðlega eins og stór köttur
á þykkt gólfteppið, með bakið að veggn-
um og handleggina um hnén.
Tim hafði rétt fyrir sér, hugsaði
Claire. Ef raunverulega hefði kviknað í
hjá Langley þá um kvöldið myndi
Makeliútvarpsstöðin hafa fréttina með
núna. Það var ekkert vit i að rjúka af
stað fyrr en þau væru viss í sinni sök,
og fljótlegasta leiðin til að fá að vita
sannleikann var að hlusta á útvarpsfrétt-
irnar.
Þau sátu þarna hljóð á meðan
plöturnar voru spilaðar. Claire heyrði
ekki tónlistina og starði á Tim án þess
þó að sjá hann. Hendur hans hreyfðust
örugglega á milli plötuspilarans og
plötustaflans, af gömlum vana og mikilli
kunnáttu. Síðan varð hún allt i einu vör
við að plötuþátturinn var búinn og
auglýsingarnar byrjuðu.
Allan tímann hugsaði hún um
hvort Bruce eða einhver annar væri
slasaður og hvað — eða hver — hefði
verið orsök eldsins. Aftur og aftur 'sá
hún Abinal fyrir sér drukkinn og reiðan.
Kannski hafði hann gengið aftur að
vörugeymsiunni. Það hafði allt fuðrað
upp, sagði Elías. Voru málverkin þar
meðtalin, málverkin sem Bruce hafði
leitað að svo lengi, eða hafði honum
tekist að bjarga þeim? Aftur og aftur
kom hún að þeirri hræðilegu spurningu:
Hafði einhver slasast?
Tim tók eftir augnaráði hennar og
benti á klukkuna á veggnum. Þá tók hún
eftir því að græna ljósið var komið á.
Hann rétti henni auka heyrnartól þegar
klukkan var að veröa ellefu og sagði
brosandi: „Ef þú hlustar, heyrirðu
hverriig ég læt tónlistina deyja út. Gáðu
hvort ég geri það eins vel og Dermott.”
Claire heyrði síðasta tóninn hverfa
um leið og klukkan varð ellefu og rödd
Walt M’tanga, fréttaþulsins í Makeli,
tók við. Tim ýtti á hnapp og allt í einu
hljómaði rödd þulsins um allt herbergið.
Claire kinkaði viðurkennandi kolli,
vegna þess hve vel tímaáætlunin hafði
staðist.
Claire tók varla eftir fyrstu fréttinni:
Regntíminn var byrjaður — tveir
þumlungar á einum og hálfum klukku-
tima — viðskiptaráðstefna á næsta ári
— mislingar í norðurhluta Walushi —
verslun í Makeli. . nú vaknaði athygli
hennar.
„Snemma i kvöld kviknaði í vöru-
geymslu Langleyverslunarinnar i
Makeli,” sagði þulurinn. „Tæknimaður
frá útvarpsstöðinni varð fyrstur var við
reykinn og var strax kallað í slökkviliðið.
Sagt er að í byggingunni hafi verið mikið
af innlendum vörum, þar á meðal olíu-
málverk eftir innlenda listamenn.
Slökkviliðsmönnum tókst að koma í
veg fyrir að eldurinn breiddist út og
öllum öðrum byggingum en
vörugeymslunni er borgið að þvi er sagt
er. Upptök eldsins eru enn ókunn. Ekki
hefur enn tekist að ná tali af eig-
andanum, hr. Bruce Langley..”
Claire leit yfir til Noels sem virtist
vera hálfsofandi en opnaði allt i einu
augun og leit beint framan í hana.
„Svo að þetta var þá satt,” sagði Tim.
„Þó að það sé varla hægt að segja að við
vitum mikið ennþá. Hvað viltu gera,
Claire?”
Noel stóð upp af gólfinu og spurði:
„Viltu fara þangað? Ég myndi ekki segja
að það væri líklegt til árangurs fyrst
fréttamönnunum tókst ekki að finna
Langley, en ef þú vilt fara skal ég koma
meðogaka þér.”
Claire svaraði ekki. Hún var að hugsa
um að ef enginn hefði verið við í
versluninni, væru litlar líkur á að nokk-
ur hefði slasast. Slökkviliðsmenn yrðu á
vakt alla nóttina, þrátt fyrir regnið sem
olli því að litlar líkur voru til aðeldurinn
myndi blossa upp á ný.
Hún vildi ekki fara þangaðen hvemig
átti hún að segja þessum tveimur
mönnum, sem álitu hana vera trúlofaða
Bruce, frá þvi? Hafði hún brugðist Bruce
þegar hann átti í mestu erfiðleikunum
með Abinal og Efraim?
Eftir það sem virtist hafa verið
eilífðarþögn sagði Claire: „Við vitum
ekki einu sinni hvort það er rigning
ennþá.”
Tim gaut augunum til Noels. „Nei,”
sagði hann. „Og ef rigningin er mikil er
útsýnisvegurinn ekki ákjósanlegasti
staðurinn til að keyra á að næturlagi.”
Þegar Claire heyrði orðin „að nætur-
lagi” leit hún sorgmædd á Noel. Hún
Moltex
Comblnette
buxuroq bleia
í einulagi
Sérstakar
nætur-
ogdag
bleiur
Heildsölubirgðir Halldór Jónsson hf,
3. tbl. Vikan 41