Vikan - 17.01.1980, Qupperneq 47

„Náungi sem er þarna niðri,” svaraði
Henry og benti niður í gryfjuna til
vinstri við þau. „Hann heitir Tom
Dyson. Hann kveikir á leiðslunm og
stillir síðan timann. Þeir eru aðeins að
fullvissa sig um að hann komist í burtu
— að bíllinn fari í gang hjá honum, svo
að eitthvað sé nefnt. Annars kalla þeir
til sín varabílinn.”
Claire skimaði niður í gryfjuna fyrir
neðan þau, síðan sá hún allt í einu
hreyfingu. Lítill bíll, sem virtist líkjast
leikfangabil, fór af stað þarna niðri.
Hann sniglaðist upp ógreiðfæran
stíginn, og þegar hann var kominn
nokkuð áleiðis sýndi hann rauðan fána
sem einna helst líktist munnþurrku i
þessari fjarlægð.
Noel leit á Harrison sem brosti til
hans um leið og hann tilkynnti: „Hann
er búinn að kveikja i flugelda-
sýningunni. Nú er hann önnum kafinn
við að forða sér.”
Á syllu einni, sem var á milli þeirra
og gryfjubotnsins, byrjaði nú annar bíll
að aka upp stíginn.
„Þetta er varamaðurinn,” útskýrði
Henry og benti á hann. „Nú er hann
búinn að setja í gang. Hann getur náð til
Dysons I tíma ef bíllinn hans dræpi á sér
eða eitthvað því um líkt gerðist. Um leið
og hann sér að Dyson mun hafa það má
hann leggja af stað og forða sér.”
EGAR Henry tók eftir svipnum
á Noel bætti hann brosandi við: „Þeir
Undir
Afríku-
himni
hafa góðan tíma til að sleppa frá henni
Grýlu þarna niðri. Tímastillingin er sett
á tíu mínútum eftir að Dyson er kominn
fram hjá verstu beygjunni þarna,” —
hann benti niður á við — „svo að við
þurfum ekki.. .0!”
Þegar Claire og Noel litu niður á við,
til að sjá hvað það væri sem olli því að
Henry brá svona, sáu þau mannveru
stökkva frá skrifstofubyggingunni og
hlaupa beint yfir götuna. Stundarkorn
hreyfði sig enginn, allir stóðu sem
lamaðir og horfðu á Bruce Langley, sem
flýtti sér að stígnum, sem hann hafði
hugsað sér að fylgja.
Claire greip svo fast um glugga-
karminn á Land Rovernum að hún skar
sig á höndunum. Passaðu þig, Bruce,
hugsaði hún og vonaði að hún gæti sent
honum hugskeyti. Eina hugsunin, sem
annars komst að í huga hennar, var sú
að fyrst hann á annað borð væri kominn
svo langt þá vonaði hún að hann næði
yfir gryfjuna áður en sprengingin yrði.
Allt i einu hikaði Bruce, það var eins
og hann gæti ekki alveg gert það upp við
sig hvaða leið hann skyldi halda, síðan
sá hann vörubílinn nálgast og Claire
vissi að það tefði hann enn frekar. Á
meðan hann hikaði birtist Efraim allt í
einu hjá runnunum. Hann gekk hægt
með hendur i vösum og horfði rólegur á
það sem var að gerast fyrir neðan hann.
BRUCEIeit áhyggjufullur á þel-
dökka unglinginn og hljóp síðan aftur af
stað niður á við. Hann fór svo nálægt
vörubilnum að við lá að hann snerti
hann. Harrison sem ekkert virtist vera
að flýta sér gekk að brúninni og hrópaði
eins hátt og honum var unnt: „Snúðu
við, asninn þinn — sprenging!”
Það leit út fyrir að Bruce áliti aðeins
að það væri verið að ávíta hann fyrir að
hafa komið svo nálægt vörubílnum, lét
sem hann heyrði þetta ekki og hélt á-
fram að hlaupa. Allt i einu var hann
horfinn.
Noel leit snöggt á Claire, síðan hljóp
hann á móti Harrison sem nú var á
leiðinni til baka. Harrison virtist reiður.
Hann sagði: „Ég hef ekki hugsað mér að
elta þennan brjálæðing! Tom Dyson
mun mæta honum á leiðinni hingað upp
og taka hann með. Fjandans fiflið!”
Claire fylgdist með sprengibílnum
sem nálgaðist þau æ meira við hverja
beygjuna sem hann tók.
Á meðan á þessu stóð hafði Efraim
hvorki hreyft legg né lið. Hann stóð
með stút á munninum eins og hann væri
að flauta.
Claire gekk í áttina til Noels og
Harrisons. „Klettarnir þarna,” sagði
hún og benti á lausa steina og kletta
sem voru við gryfjubarmana. „Ef
einhver þeirra myndi nú —?”
„Tom Dyson fylgist vel með öllu,”
sagði Henry rólega. „Það valt þarna
vörubíll í síðustu viku.”
„Bíllinn er lengi á leiðinni,” sagði
Claire óróleg og þrýsti hnúunum að
munni sér.
„Hann mun aðeins aka að syllunni,”
útskýrði Henry. Þú heyrir í timastilling-
unni um leið og hún smellur í, síðan
mun hann flýta sér inn á sylluna.”
„Og missa af Bruce?”
„Hverjum?” spurði Harrison. „Ó,
náunganum sem — Nei, þeir ættu að
mætast. Nema hann fari að stígnum og
inn á gryfjubarminn eða geri eitthvað
álika heimskulegt.”
„Nei!”
Noel leit á Claire, síðan byrjaði hann
að hlaupa liðlega í áttina að stígnum.
Henry hrópaði og færði sig framar en
Harrison greip í handlegg hans og hélt
honum föstum. Efraim og Wilson,
bílstjórinn, stilltu sér upp fyrir aftan
hann til að vera viðbúnir ef hann ætlaði
að reyna að rífa sig lausan.
Ekki allir þrír, hugsaði Claire. Ekki
Dermott, Bruce og Noel.
Mennirnir þrir áttu fullt i fangi með
að halda hinum miðaldra en sterka
Henry Hallet. Þeir þorðu auðsjáanlega
NÝ S/GUNGALE/Ð
BÆTT ÞJÓNUSTA
Viö höfum hafið reglubundnar siglingar á nýrri
flutningaleiö, 14 daga fastaferóir allan ársins hring milli Larvíkur, Gautaborgar. Kaup-
mannahafnar og íslands.
Flutt verður stykkjavara, gámar, kæli- og frystivara.
Umboðsmenn okkar á hinni nýju siglingaleið eru:
Larvik:
P.A. Johannessens Eftt.
Storgaten 50
3251 LARVIK
Cable: "SHIPSN"
Telex: 21522
Phone: (034) 85 667
Gautaborg:
Borlind, Bersén & Co.
P.O. Box 12113
Kaj 51
S-402 42 Göteborg 12
Cable: Borlinds
Telex 2341
Phone: 031/24 3422
Kaupmannahöfn:
Allfreight Ltd.
35. Amaliegade
DK-1256 Copenhagen K.
Cable: Alfragt
Telex: 19901 b Alckh
Phone: (01) 111214
Að sjálfsögðu bjóðum við áfram reglubundnar ferðir frá eftirtöldum stöðum:
Helsinki, Svendborg, Hamborg, Rotterdam, Antwerpen og Goole auk Halifax i Kanada og
Gloucester i Bandaríkjunum.
Komið. hringið, skrifið — viö veitum allar nánari upplýsingar fljótt og örugglega.
SKIPADEILD SAMBANDSINS
SAMBANDSHÚSINU REYKJAVÍK SÍMI 28200
3. tbl. Vlkan 47