Vikan - 27.11.1980, Qupperneq 12

Eftir Margit Sandemo — Teikningar eftir Kurt Ard.
Ellefu dagar i
í gegnum hríðina
mátti greina ógreinilega veru
berjast áfram af veikum mætti...
Hann var uppfenntur,
berar hendurnar voru blásvartar
og andlitið blóði drifið.
Hvorki Börri, Sveinn né hin sem voru
innilokuð á Tröllastóli vissu neilt um
þessar frcltir.
Snjórinn fór 1 taugarnar á Jennifer.
Hann þrengdi sct ills staðar inn: með
hálsmálinu, upp i ennarnar og niður i
stigvélin svo hana svei' i fæturna. Jarl
Fretne var uppgefinn á uitinni og var
larinn inn aflur en Trína var koniin úl
þrátt fyrir mótmæli hinna. Hún
barðist um i djúpum snjónum og kallaði
á Börra sársaukafullri röddu.
Þau reyndu að missa ekki sjónar al'
hótelinu. Þau voru komin það langl l'rá
því að það sást aðeins sem skuggi i snjó-
brciðunni.
— Kinnarnar á þér eru orðnar hvitar,
hrópaði Ríkarður. — Farðu inn áður en
þig kelur.
— Hvað með sjálfan þig? hrópaði
Jennifcr til baka.
— Já, við verðum aðgefast upp.
Hann var berhöfðaður og andlit hans
var orðið bláleitt af kuldanum — sanit
sem áður var hann myndarlegur. hugs
aði hún undrandi með sjálfri sér. Var
það kannski vegna þcss sent henni var
svo vel til hans?
Ivar kallaði til þeirra: Ég ælla að fara
Þaðsem gerst hefur: (4)
Átta manns lenda í hríðarbyl uppi á miðri heiði.
Langferðabillinn veltur og fólkinu tekst að brjót-
ast í gegnum óveðrið að gömlu yfirgefnu hóteli.
Þeir sem voru i bilnum: Rikarður Mohr frá Osló,
sem var á leið til fyrrverandi unnustu sinnar að
krefjast skýringa á þvi hvers vegna hún sveík
hann. Jennifer Lid hefur aldrei notið umhyggju
foreldra sinna. 1 barnæsku dýrkaði hún Rikarð, en
varð til þess að hann flúði heimabtósinn. ivar er
bílstjórinn og eigandi langferðabílsij|s og með
honum er hinn laglegi Sveinn, sem fótNBieðsér til
skemmtunar. Trina og Börri Pedersen eru hjón.
Hún er kúguð í hjónabandinu og hann vill leggja
allt i sölurnar til að missa ekki af fótboltaleiknum í
Vindeiði. Lovisa Borgum er aðlaðandi kona,
ungleg eftir aldri, og Jarl Fretne virðist „dular-
fullur".
Fólkinu hefur tekist að kveikja upp í arninum
og finna töluvert af niðursoðnum matvörum. En
þegar dularfullir atburðir fara að gerast verður
þeim ekki um sel. Og óveðrið virðist sífellt færast í
aukana.
Fyrsta morguninn er Börri horfínn. Hann
skilur eftir miða þar sem stendur að hann hafi
haldið til Vindeiðis til að sjá fótboltaleikinn. Á
sama niiða skrifar Sveinn að hann hafi elt hann
nteð það i huga að fá hann ofan af þessari
fáránlegu hugmynd. Þegar þetta uppgötvast er
slóðin löngu horfin en nokkrir af ferðalöngunum
halda út í sortann í leit að þeim týndu.

„Alltaf er hann bestur Blái boröinnZ
I* Vlkan 48. tbl,