Vikan - 16.04.1981, Qupperneq 79

Pósturinn
hárið lagast ekki og þykknar
dálitið við þetta er Pósturinn
illa svikinn.
Freknur er ekki hægt að
losna við. Eins og margoft
hefur verið sagt hér á síðum
Póstsins stafa þær af ójafnri
dreifingu litarefna i húð. Sólar-
ljósið hefur áhrif á freknurnar
þannig að i mikilli sól dökkna
þær, en lýsast ef viðkomandi
forðast sólskin. Pósturinn á
ákaflega erfitt með að skilja
hvers vegna fólki er illa við
freknur. Þetta er aðeins kjána-
leg hégómagirni því freknur
eru mjög eðlilegt fyrirbæri og
gefa fólki hraustlegt og þar
með fallegt yfirbragð.
Til þess að grennast þarf
fyrst og fremst vilja. Hversu
mikið langar þig til að
grennast? Ef þig langar í raun
og veru mjög mikið til þess ert
þú áreiðanlega tilbúin til þess að
færa nokkrar fómir. Fyrsta skrefið
er að minnka átið. Hætta að
mestu eða öllu leyti að borða
feitan og sætan mat. Borða
mikið af ávöxtum, grænmeti,
mögrum mjólkurvörum, fiski
og mögru kjöti. Gróft brauð er
alveg nauðsynlegt, en ekki í
miklum mæli. Borðaðu hægt
og rólega og njóttu hvers bita.
Drekktu vatn með matnum.
Hvers kyns líkamsæfingar
eru bráðnauðsynlegar, skokk,
sund, leikfimi, boltaleikir, dans
og rnargt fleira.
Húðin er sígilt vandamál. Til
þess að fá fallega húð þarf
hvort tveggja, rétt mataræði
og góða umhirðu. Hreinsaðu
húðina á hverju kvöldi með
góðu hreinsiefni. Þvoðu síðan
vel á eftir með vatni. Annað
slagið er gott að halda
andlitinu í dágóða stund (um
10 mínútur) yfir heitri gufu.
Við það opnast húðop
andlitsins og auðveldara er að
kreista og hreinsa húðina.
Hvað snertir mataræðið
gildir það sama og að ofan
hefur verið nefnt í sambandi
við hárið og líkamsvöxtinn.
Borða hollan mat.
Til þess að komast í splitt og
spígat þarf bara að æfa sig og
æfa þangað til markinu er náð.
Nafnið Jódís merkir hesta-dís
og Sigrún merkir leyndarmál
sigurs, Erla er sennilega dregið
af fuglsnafninu maríuerla.
Verónika er nafn af erlendum
uppruna. Verónika hét
kona sem átti að hafa þerrað
svitann af andliti frelsarans þar
sem hann bar krossinn.
Verónika þessi var síðar tekin í
dýrlingatölu. Klúturinn sem
hún á að hafa þurrkað svita
frelsarans með var varðveittur í
Róm og átti mynd hans að
birtast á klútnum. Talið er að
nafnið geti verið dregið af
grískri borg Beronike.
Að lokum. Hertu upp
hugann, gerðu þitt besta í
sambandi við útlitið. Mundu
þó að hressilegt og glaðlegt
viðmót er miklu dýrmætara og
varanlegra en fagurt útlit.
na, fóstrur og fleira
Pósturinn þakkar góðar kveðjur og hressilegt bréf.
Vissulega eiga svona mál líka erindi í Póstinn og eru vel
þegin ásamt öllum hinum með unglingavandamálunum og
ýmsu fleiru. Það er sjálfsagt óhætt að taka undir það að
uppeldisstarfið er ákaflega vanmetið meðal okkar, og það
fólk sem slík störf innir af hendi fær störf sín ekki launuð
sem skyldi. Blessuð börnin hafa svo sannarlega orðið út-
undan í „velferðarþjóðfélaginu” og uppeldis- og fósturmál
koma allri þjóðinni við. Þróun síðustu ára verður ekki
stöðvuð og þaðan af síður snúið við, enda ekki líklegt að
margir kærðu sig um það. Nú þegar eru það mörg mikilvæg
störf á vinnumarkaðnum unnin af konum að atvinnulífið
gæti engan veginn án krafta þeirra verið. Tökum sem dæmi
hjúkrunarstéttina, afgreiðslufólk verslana og ýmissa
þjónustustofnana, starfsmenn við fiskvinnslu, barnakennara
svo að eitthvað sé nefnt. Þessar stéttir eru að mestum hluta skipað-
ar konum. Leiguhúsnæðisþörfinni er engan veginn fullnægt
neins staðar á landinu og því er það oft af illri nauðsyn að for-
eldrar kornungra barna hella sér út í óhemju vinnu til þess að
kosta íbúðarkaup. Algengt er að ung hjón í íbúðar-
kaupum vinni 100 klst. á viku til samans og jafnvel þar
yfir, þannig að ekki er mikill tími eftir fyrir blessuð börnin
þó svo að margir foreldrar vildu fegnir vera heima hjá
þeim. Vegna þessarar óhóflegu vinnu koma háir skattar og
fyrr en varir er fólk komið í vítahring sem erfitt er að losna
úr og oft eru lífsgæðin sem fólkið hefur upp úr þessu af
skornum skammti. Einnig má ekki gleyma því að það eru
grundvallar mannréttindi að fá að velja sér ævistarf og það
á jafnt við um konur og karla. Fólk (einkum kvenfólk) sem
tekur sér „fri” frá störfum utan heimilis til þess að annast
barnauppeldi á yfirleitt erfitt með að koma sér áfram í starfi
eins og það er kallað. Það dregst aftur- úr og fær þar af
leiðandi ekki sömu möguleika til tekjuöflunar og ábyrgðar í
starfi. Þannig refsar þjóðfélagið þvi fólki sem vill sjálft
annast uppeldi þarna sinna. Börnin eru ekki ósjálfbjarga í
langan tíma af ævi foreldranna. Ef miðað er við að
ungarnir fljúgi almennt úr hreiðrinu um tvítugsaldurinn og
að börn í fjölskyldu séu tvö til þrjú með fárra ára millibili
eru margir foreldrar lausir allra mála í mesta lagi eftir
fimmtán til tuttugu ár. En þá vill vinnumarkaðurinn fólk
ekki, nema þá í erfið og illa launuð störf. Uppeldi og
heimilisstörf eru einskis metin. Því er heldur ekki að neita
að margir finna ekki starfs- og félagsþörf sinni fullnægt
innan veggja heimilisins, sérstaklega eftir að börnin eru
komin á legg og farin að hafa minni þörf fyrir stöðuga
umönnun foreldra sinna. Besta lausnin á þessum vanda er
sennilega einhvers konar meðalvegur sem byggist á því að
foreldrar skipti með sér vinnu utan og innan heimilisins og
að til séu vel búnar dagvistunarstofnanir til að annast
börnin einhvern tíma á degi hverjum. Einstæðir foreldrar
þyrftu á sama hátt að geta unnið skemmri vinnudag.
Foreldrar sem kynnst hafa dagvistunarstofnun og þeirri
starfsemi sem þar fer fram gera sér ljóst að góðar fóstrur og
góðar stofnanir eru gulls ígildi og þjóðarhagur. Að lokum
má nefna að þetta „svar” við bréfi þínu er byggt á
samræðum við ýmsa um þessi mál en verður þó að skrifast
á reikning Póstsins. Svarið (eins og bréfið) skoðast sem
innlegg í þessa umræðu en alls ekki sem neinn stóri
sannleikur.
Varðandi seinni hluta bréfsins er það að segja að þar
getur Pósturinn ekki annað en verið sammála. Of lítið er
gert að þvi að leita álits fólks utan Stór-Reykjavíkursvæðis-
ins. (Það er þó alltaf gert þegar um skipulagðar skoðana-
kannanir er að ræða.) Þetta stafar af því að flestir stærstu
fjölmiðlar landsins hafa aðsetur sitt hér á suðvesturhominu og
skortur á fé og mannafla meinar mönnum tíðar ferðir út á
landsbyggðina. Fjölmiðlar, svo sem útvarp, sjónvarp og
dagblöðin, hafa fréttaritara á stærri stöðum þannig að ef til
vill er hægt að bæta hér úr ef vilji er fyrir hendi.
Pósturinn er alveg hættur að lesa úr skrift bréfritara, en
svona til að gera smáundantekningu er það að segja að
skriftin er vel læsileg og sterkmótuð, bendir til að bréfritari
sé nokkuð örgeðja en staðfastur undir niðri.
16. tbl. Vikan 79