Vikan - 01.03.1984, Side 29

okkar félaganna og verður það
aldrei.
Hugsunin er að hafa þarna
ódýra bjórkrá og veitingastað.
Maturinn verður að standa fyrir
sínu. Hérna þarf mikið og gott eld-
hús til aö fá rekstrarleyfi fyrir
slíkum stað og borgar sig ekki að
láta þaö standa ónotað. En við
vildum samt ekki vera með þenn-
an klassíska veitingahúsamat og
höfum verið heppin með kokka —
einn franskan og hinir eru
íslenskir. Þar eru á ferðinni menn
sem þora að nota hráefnið á
nýstárlegan máta.
Eigandinn seldi lopa-
peysur
I Berlín vorum viö í rúm sex ár
og komum heim smituð af þýskri
knæpumenningu. Þar var ein
knæpa sem allir Islendingar komu
á — Witwe Bolte — eða ekkjan
Bolte í þýskri þjóðsögu. Á máli
íslendinganna hét það að fara á
Boltann, hérna er það núna að
fara á Gaukinn. Þetta var enginn
gamall íslendingastaður en við
bjuggum þar nokkuð nærri og
urðum vinir eigendanna, hittumst
þar með íslensku blööin og sumir
okkar gerðu upp staðinn, máluðu
hann og þess háttar. I lokin var
eigandinn farinn að selja ís-
lenskar lopapeysur.
Síöan tíndust við heim um
svipað leyti og eftir heimkomuna
voru allir skyndilega hættir að
hittast. Við vorum óvön diskó-
menningunni og vildum geta sest
niður, fengið okkur í glas, borðað
góðan mat og þess háttar.
Eins og að leyfa hass
Hér áður var algengt að á ís-
lenskum kaffihúsum væru menn
með brúna poka að hella út í kaffið
sitt og kókið. Kannski er Tröð gott
dæmi um stað sem fór illa vegna
þessa. Síðan farið var að losa um
höftin er þetta liðin tíö.
Það er mitt áht að menn drekki
sig ekki eins illa fulla af bjórnum,
verði ekki jafnslæmir með víni.
Maður, sem drekkur bjór, þarf að
innibyrða geysilegt magn til þess
að verða illa fullur. Enginn er að
tala um að leyfa hann til sölu í
öllum matvörubúðum en engin
rök mæla heldur með því að selja
sterka drykki en banna bjór, —
þarna er verið að gera það sama
og að leyfa hass en banna asperín.
Reynslan af Gauknum hefur
veriö góð. Fyrst var þetta eins og
um væri að ræða síðustu bjórkrús-
ina í landinu. Við áttum ekki von á
þessari miklu aðsókn og urðum að
ráða dyravörð, eins aö setja
þær reglur að ekki er selt vín án
þess að matur fylgi, nema eftir níu
á kvöldin. Smám saman breyttist
þetta og núna koma menn bara
alveg eins til að fá sér kaffibolla
eins og hvað annaö.
Það hlýtur að vera einhver
ástæða fyrir slæmum drykkju-
venjum Islendinga — röng löggjöf
til dæmis. Fólk á stundum erfitt
með að skilja að það þurfi að
boröa til þess að fá afgreitt vín á
vissum tímum en það verður að
vera til þess að ekki verði um
óhófsdrykkju að ræða. Vín og
bollu er hægt að fá með mat allan
- ——
IMNINGU ERLENDIS OG . . .

I

I
Fjölskyldan er sest að á íslandi — í
raðhúsi að Raufarseli. Þar uppi á
baðstofuloftinu innan um suðrænar
plöntur í aðhlynningarkúr virtist
kjörið að taka fjölskyldumynd.
Dæturnar Signý Vala og Unnur
Edda, Sveinn Úlfarsson og Sigriður
Hrafnhildur Jónsdóttir. Sú síðast-
nefnda spurði: „Er þetta konan að
baki mannsins?" Við vísum því
ákveðið á bug að hafa haft eitthvað
slíkt i huga — hrekkleysi er okkar
aðalsmerki.