Vikan - 07.02.1985, Qupperneq 15

f ff\yfirboröinu eru þessar persónur gjör-
ólíkar. En ef maður kíkir á bak við þá eru þær
báðar kúgaðar. Þó eru þær sáttar við hlut-
skipti sitt vegna þess að þær gera ráð fyrir því
að verða alltaf undir í lífinu. ’ ’
Er gaman að leika Auði í Hryllingsbúðinni?
„Mér finnst það mjög skemmtilegt. Og hún
er alls ekki eins einföld og margir halda. Að
vísu lagði ég kannski of mikil tilþrif í leikinn
fyrst. Leikstjóramir einfölduðu það talsvert.
En hún sýnir samt margt af því sem í henni
býr. En það var svolítið vandamál hjá mér að
gera hana ekki of flókna. . . var það ekki,
Leifur?”
„Jú,” svarar Leifur. Hann kannast greini-
lega við það.
„Hún vildi gera svo mikið úr henni, bless-
aðri.”
Edda bætir við: „Mér fannst hún eiga þaö
skilið. Enda held ég að oft fari saman ein-
feldni og tilfinningasemi. En þetta er erfitt
hlutverk, því er ekki að neita. Bara raddbeit-
ingin olli mér vandræðum, sérstaklega af því
að ég þarf að syngja með þessari rödd líka! ”
Eru einhverjar manngerðir í uppáhaldi hjá
þér umfram aðrar?
„Nei, þaðheld ég ekki....”
Leifur skýtur inn í: „En gáfaöar ljóskur?
Er þaö ekki draumurinn hjá þér að lyfta ljósk-
unum á hærra plan? ’ ’
Edda springur úr hlátri: „Ég held að þú
ættir frekar að segja að það sé uppáhaldshlut-
verkið hans Leifs! En ég á mér uppáhalds-
hlutverk. Það hefur aldrei verið leikið og er
eftir nóbelsskáldið. Ég vil þó ekki segja hvað
þaðer!”
Af hverju ekki?
„Bara, hjátrú. Er þá hrædd um að draum-
urinn rætist ekki. En ég lofa að láta vita um
leið og hann rætist,” segir Edda og glottir.
„Þetta er manneskja sem sýnir alla sína
persónutöfra í gegnum tilfinningar... en hver
er ekki þannig hjá Halldóri? Hann er óneitan-
lega sá rithöfundur sem hefur skapað merki-
legustu kvenpersónumar í íslenskum bók-
menntum. Ertu ekki sammála, Leifur?”
„Ég veit ekki hvort ég þori að taka svona
stórt upp í mig,” segir Leifur hugsandi.
„Auðvitað skapar hann alveg yndislegar per-
sónur en ég fer alltaf varlega í efsta stig lýs-
ingarorða!”
„Þér er alveg óhætt að nota það hér,” segir
Edda einbeitt á svip.
„En þó það hafi veriö gaman að leika AuCá
var fyrsta stóra hlutverkið mitt í Þjóðleikhús-
inu í Milli skinns og hörunds. Ég lék þar á
móti Sigurði Skúlasyni, þrautreyndum leik-
ara, en ég var bara byrjandi! Aðalvandamál
mitt var að finnast ég ekki vera svona voða-
lega lítil á sviðinu, að reyna að gefa svo af
mér að ég fyllti út í rýmið.
Leikaramir tóku mér líka svo vel. Ég var
að vísu búin að kynnast Sigríði Þorvaldsdótt-
ur og Bessa Bjamasyni í Gæjum og píum og
ég lærði mjög mikið af því að fylgjast með
þeim, hvemig þau unnu, hvemig þau umgeng-
ust búningana sína, hlutina sína, eins og þetta
væru gimsteinar! ”
Hefurðu einhverjar ákveðnar manneskjur í
huga þegar þú ert að leika hlutverk?
„Maður tekur auðvitað mið af þeim sem
maður þekkir. En ég þeysi ekkert um allt til
að kynnast sem flestum. Svo hef ég auðvitað
mína lífsreynslu sem er alveg mátulega
skrautleg, finnst mér. Það er mjög persónu-
bundið hvert leikarar sækja reynslu sína. En
hún kemur ekki auðveldlega, maður kaupir
hana ekki úti í búð! ”
Þú kenndir í Olafsvík. Hvað kom til að þú
fórst svo í leiklistarskólann?
„Ég er ekki ein af þessum sem ákveða 4 ára
að verða leikkona! Ég tók stúdentspróf í
Menntaskólanum við Sund og eftir það fór ég
vestur í ölafsvík og kenndi einn vetur. Ég
held að ég hafi þá verið að forðast að taka ein-
hverja ákvörðun um hvað ég ætti að leggja
fyrir mig. Ég hafði mjög gott af því og ég held
að ég hafi lært miklu meira þennan vetur
heldur en litlu greyin sem ég var að kenna! ”
Edda skellir upp úr. „Maður hefur svo miklu
betri tíma til að hugsa úti á landi,” bætir
Leifur við.
„Einmitt. Það er svo margt sem glepur hér
í Reykjavík. Ég hafði til dæmis oft verið beðin
um að leika hitt og þetta í menntaskólanum
en ég treysti mér aldrei fullkomlega til þess.
Ég þurfti enga sérþekkingu til að skemmta
mér með skóiasystkinum úti á gangi. Én
þegar eitthvað var komið upp á svið fannst
mér það þurfa að vera því sem næst fullkom-
ið! Eftir veturinn í Olafsvík fannst mér ég
síðan vera tilbúin að ráðast í leiklistamám-
ið.”
Islendingar hafa nú svo gaman af ættfræöi.
Hvaðan ert þú og hverra manna?
„Það er nú ekki nema sjálfsagt að upplýsa
það. Ég er ættuð af Skaganum. Faðir minn
hét Halldór Sigurður Backman og móðir mín
heitir Jóhanna Dagfríður Ammundsdóttir.
Ég flutti frá Akranesi tæplega fimm ára. Þó
ég kunni nú alltaf best við mig í fjölmenni
vildi ég alltaf fara á sumrin á Skagann til
ömmu og afa. Ég er því orðin nokkuð kunnug
landsbyggðinni.”
Nú virðist þú hafa nóg á þinni könnu en
samt hefur þér tekist að byggja þér hús.
Hvenær fannstu tíma til þess?
„Þetta var nú mitt áhugamál á meðan ég
var í Nemendaleikhúsinu og í fyrra. Pabbi
hjálpaði mér á meðan hans naut við. Hann
var byggingarmeistari og ég vann með hon-
um á sumrin frá því að ég var 10 ára gömul.
Ég er því eiginlega með sveinspróf í smíðum!
Ég var meðal annars með honum í því að
endurbyggja Torfuna þannig að ég vissi alveg
út í hvað ég var að fara. Húsið mitt er gamalt
hús, heitir Vorboðinn og stóð uppi við Rauö-
hóla. Aðalhúsið var rifið en ég fékk afhýsi
sem fylgdi með því. I fyrstu fannst mér þessi
byggingarhugmynd alveg fráleit. Það var
ekki númer eitt, tvö né þr jú hjá mér að byggja
hús. En ég gerði það nú samt, fékk ódýra lóð á
Bráðræðisholtinu í vesturbænum og flutti hús-
ið þangað eina bjarta nótt. Þetta er svo sum
ekkert fínt hús, bara persónulegt og þægilegt
og ég er alsæl með það. Ég á eftir að klára
efri hæðina. Ætla að bíöa með það þangað til
ég hef efni á því. Ég stend nefnilega ein í
þessu. Er ólofuð.... Þeir segja að ég sé besta
gjaforðið sunnan Hringbrautar!” bætir
Edda svo við og hlær að þessum viðbæti sín-
um.
Ertu ekki kölluð Hallarfrúin eftir að þú
fluttir inn?
„Þetta er nú ekki höll, líkara bóndabæ
myndiégsegja!”
Hefurðu önnur áhugamál en smíðamar?
„Já, já. Ég hef veriö með í leikhópnum
Svart og sykurlaust, sem var óskaplega
gaman. Síðan er ég farin að syngja. Fyrir
hlutverkið í Hryllingsbúðinni fór ég í söng-
tíma til Þuríöar Pálsdóttur og hún hefur
hjálpað mér mikið. Hún ætlar síðan að hafa
mig áfram svo söngurinn verður næsta
áhugamálmitt!”
Og hvað stendur svo til?
„Mig langar til þess að fá svona fjölbreytt
hlutverk áfram. Ég vil helst blanda saman
gamanleik og alvöru og svo held ég aö ég
hefði mjög gott af því að leika einhvem tíma
hlutverk sem hefur enga samúð. Það væri
eflaust mjög hollt fyrir mig. En það er bara
svo mikið framboð af ungum leikurum núna
að það gæti leitt til þess að minna yrði hugsað
um þroska og leiklistarferil hvers og eins.
Næsta mál á dagskrá hjá mér er að leika í
kvikmynd í vor. Þá kynnist ég enn einni hlið-
inni á leiklistinni. Það verður mjög spenn-
andi.”
Edda Backman breytist i Mörtu f PRESTFÓLKINU sem Nemendaleikhúsiö
sýndi.
b. tbl. Vlkan XS