Vikan - 30.01.1986, Blaðsíða 15

I
I
Verða betri og betri, segirðu. En hvað ertu sátt-
ust við hjá þér hingað til?
Ragnhildur hugsaði sig um andartak. ,,Ég veit
svei mér ekki, ætli það sé ekki bjartsýnin og kraft-
urinn sem ég hef."
Ertu alveg óbugandi? Þú fyllist aldrei þunglyndi
og finnst allt vera ómögulegt?
,,Jú, jú! Það kemur fyrir og þá er þunglyndið
meira að segja svo svart að ég leggst bara í rúmið
og breiði sængina upp fyrir haus. En þetta stendur
yfirleitt ekki nema i fáeina klukkutíma; ég er svo
ofsalega ,,down" að ég fæ útrás á þetta stuttum
tíma. Nú, og I þessari depressjón þá verður ýmis-
legt til — ég sem mikið í rúminu þegar ég er komin
yfir versta hjallann. Svo þetta þunglyndi mitt er,
þegar öllu er á botninn hvolft, bara jákvætt!”
En á hinn bóginn: hverjar finnst þér vera veik-
ustu hliðar þínar?
,,Ja, þær eru nú ekki margar!" Og Ragnhildur
skellihló. En svo þurfti hún líka að hugsa sig um
lengi.
,,Ég gæti trúað," svaraði hún loks, ,,að það
væri einna helst of mikil tilfinningasemi — á stund-
„Framtíðin hjá mér felst einkum í
því að læra að syngja og spila og
semja og vera góð við dóttur
mína."
um. Ég á svolitið erfitt með að taka óréttlæti
heimsins."
Hefurðu orðið mikið fyrir þvi, eða er þér kannski
yfirleitt vel tekið?
,,Já, það er satt og rétt, mér er yfirleitt vel tek-
ið. Og þegar fólk er eitthvað að setja út á mig þá
reyni ég náttúrlega að taka því og bita á jaxlinn. Ég
er yfirleitt fljót að ná mér eftir slíkt og reyni að snúa
þvi mér i hag fremur en að verða bara brjáluð. En
eins og ég segi: mér finnst fólk oftast nær vera
mjög jákvætt og indælt mér og ef einhver er það
ekki þá er það verst fyrir hann — hann hlýtur að
vera með einhverja leiðinlega komplexa úr þvi hann
getur ekki tekið öðru fólki almennilega."
Hvers þykir þér almennt séð mest til koma í fari
fólks?
,,Það er heiðarleiki, umfram allt; að geta komið
beint að hlutunum en vera ekki með neitt bak-
tjaldamakk. Ég vil geta fundið til öryggis nálægt
öðru fólki og vitað hvar ég hef það."
Um þær mundir sem viðtalið var tekið var varla
hægt að opna útvarpið án þess að þar heyrðist
Ragnhildur syngja lagið sitt um fegurðardrottning-
una — sama lag og var sýnt í rómaðri videó-útgáfu
á nýársnótt. Ég spurði hvort hún væri að gera gys
aðfegurðarsamkeppnum i þessu lagi.
,,Nei, alls ekki," svaraði hún af sannfæringar-
krafti, ,,mér þykir þvert á móti mikið til fegurðar-
samkeppna koma og það er ágætt að fá að leið-
rétta þennan misskilning. Ég get ekki séð að það sé
neitt verra að koma sér á framfæri út á hina ytri
fegurð heldur en hina innri — hvernig svo sem hún
birtist. Og það er náttúrlega eins og hver önnur
della að við höfum verið að grínast með Hólmfríði
Karlsdóttur i laginu; fyrir það fyrsta er lagið um
fegurðardrottninguna rúmlega ársgamalt og í
öðru lagi finnst mér Hólmfriður vera alveg til fyrir-
myndar; hún er meiri háttar og ég sé ekki betur en
hún muni gera mjög góða hluti með sinum titli —
fyrir þjóðina, á ég við. Og það gerir hún án þess að
æsa sig nokkurn hlut; hún er ekki með kökk i hálsi
heldur er bara eins og hún er.
Hitt er svo annað mál," hélt Ragnhildur
áfram, ,,að auðvitað er fullt af kómískum hlutum í
kringum svona fegurðarsamkeppnir; þegar þær
labba fram á sundbolum, þessi skrautsýning
öll. . . Þegar vel tekst til er ekki síður gaman að
horfa á fegurðarsamkeppni en góðan kabarett eða
can-can-sýningu. En sástu svo útsendinguna frá
Skandinavíukeppninni? Það var agalegt! Ég hélt á
tímabili að ég væri að horfa á einhvern últra-
skemmtiþátt; þetta var svo illa tekið og illa gert allt
saman. Ég sárvorkenndi aumingja stúlkunum."
Þú segir að lagið sé ársgamalt.
,, Já, það varð til rétt fyrir jólin '84 og við fluttum
það í fyrsta sinn á nýársfagnaði i Broadway. Það
var æðislega fyndið. Þarna var eintómt svona
lúxusgengi, nýrikir pabbastrákar og glæsipíurnar
þeirra, og þetta lið hafði ekki meiri húmor en svo
að ég var beinlínis púuð niður af sviðinu! Það
fannst mér fáránlegt. Það er eins og stjórnmála-
menn ættu að taka það ferlega illa upp þegar Ómar
Ragnarsson er að gera grín að þeim en þeir komast
náttúrlega ekkert upp með það. Hófí hafði hins
vegar alveg húmor fyrir þessu lagi eins og sást á
,,Eftir að hafa leikið í vídeóinu var
grísinn settur á og fær að lifa. Að
sjálfsögðu heitir hann Hófí. . . "
þvi að hún tók þátt i videóinu okkar sem var sýnt í
sjónvarpinu á nýársnótt. Mér fannst það smart
þegar hún birtist, svona æðislega vel dressuð, á
móti grísnum. Við fórum að Lllfarsfelli til þess að fá
lánaðan gris og það má segja að við höfum bjargað
lífi hans. Eftir_að hafa leikið I vídeóinu var grísinn
settur á og fær að lifa. Að sjálfsögðu heitir hann
Hófí. . . "
Finnst þér gaman að taka þátt í kvikmyndum,
sjónvarpi og videói?
,,Já, mjög gaman. Það er að minnsta kosti ólíkt
skemmtilegra heldur en að standa fyrir framan Ijós-
myndavél. Nei, það skiptir auðvitað aðalmáli að
vera með gott fólk í kringum sig og hafa það á til-
finningunni að eitthvað sá að gerast. Svona upp-
tökur eru náttúrlega endalaus bið en manni líður
betur ef maður finnur einhverja axjón í gangi. Það
finnur maður sjaldan uppi í sjónvarpi, hef ég tekið
eftir. En það breytist kannski og vonandi með nýja
skemmtidagskrárstjóranum. Mér finnst bað allt
saman ansi gott mál."
Finnst þér kannski bara yfirleitt gaman að koma
fram? Ertu voðalegur exibisjónisti?
,,Já! — ætli það ekki bara?" Og Ragnhildur hló
við. ,,Mér þykir að minnsta kosti miklu skemmti-
legra að fara á ball og standa uppi á sviði heldur en
að vera úti í sal! Eins og allt annað þá veltur þetta
náttúrlega á aðstæðunum en ef maður er með
pottþétt prógramm, gott fólk sem hefur gaman af
því sem það er að gera — þá jafnast ekkert á við
það! Ég get varla lýst þvi. A ég aö lýsa fyrir þér
martröðunum mínum?"
Ha? Já, fyrir alla muni!
,,Ég fékk nefnilega eina núna í nótt. Mig
dreymdi að ég var uppi á sviði og var að fara að
koma fram og það var bókstaflega allt óklárt.
Hljómsveitin var léleg og kunni ekki lögin, sándið
hörmulegt og það vantaði trommuleikarann. Og ég
átti að ganga fram i sal til fólksins og syngja! Eftir
svona drauma reynir maður að hafa allt á hreinu
þegar maður kemur fram! Kannski er þetta kvíði
eöa sviðsskrekkursem maður upplifir svona — það
má líta á þetta sem aðvörun. . . "
Það varð hlé á samtali okkar og Ragnhildur fór
að skoða stjórnmálamennina sem sátu og drukku
kaffi og ræddu þjóðmálin fjálglega.
„Merkilegir þessir menn; ég hef eiginlega aldrei
getaö skiliö þá. Þarna standa þeir í húsinu á móti
og tala og tala iðulega yfir hausamótunum á ör-
fáum áhugalitlum og dauðleiðum kollegum sínum,
þá sjaldan ég hef rekið þarna inn höfuðið. Ég er oft
að velta því fyrir mér hvað rekur þessa menn
áfram."
Er það ekki bara eitthvað svipað og rekur bio
áfram? Þú sagðir að það væri gaman að koma
fram.
,,Já! Ætli það sé ekki eitthvað svoleiðis? Það
hlýtur eiginlega að vera — því allt er þetta einn alls
herjar sjóbisness!"
Vikan 5. tbl. 15
J