Vikan - 30.01.1986, Blaðsíða 50

Flækja
boöiö til Cinzanos. Þetta var allt saman dálitiö ógnvekjandi, ekki satt? Réttu
bókinni haföi veriö stoliö úr bandinu og krotið í bókinni, sem komin var í stað-
inn, virtist benda til aö eitthvaö ógnvaenlegt myndi gerast á þessum dögum."
„Fjárkúgun?" spurði ég.
„Týnda dagbókin gaf svo sannarlega tilefni til að álykta sem svo. Sam-
kvaemiö leystist upp eftir þetta og Cinzano baö alla viðstadda um aö hafa
hljótt um þennan atburö. Þetta voru aö sjálfsögöu meiri fréttir en svo aö
menn þegöu um þaer og strax daginn eftir var dularfulla dagbókarhvarfiö á
hvers manns vörum. Ég heimsótti svo sir Adrian nokkrum dögum siðar í opin-
berum erindagjöröum."
„Bað hann um aðstoö lögreglunnar."
„Já, og hann skýröi mér frá þvi hvernig hann hélt aö þetta heföi gerst.
Mánuöi áöur haföi hann sýnt hópi ókunnugra manna bókina."
„Var þaöekki misráöið?"
„Jú, þaö var baeði misráöið og óvenjulegt. Þetta voru bandariskir háskóla-
kennarar, aö því er hann taldi, og þeir komu með kynningarbréf frá skáldinu
Burcroft. Burcroft dó hins vegar áriö 1952 og þvi var þetta kynningarbréf meö
því siðasta sem hann skrifaði.
Cinzano hafði því miður ekki haldið bréfinu til haga og þvi virtist nær ógern-
ingur að hafa uppi á gestunum. Cinzano sagöi aö dagbókin innihéldi frásagnir
af ýmsum hneykslismálum þar sem viö sögu kæmu þekktir menn úr okkar
samtíö sem nú eru komnir á efri ár. Bókin gæti því oröið gullnáma fyrir fjár-
kúgara. Þaö leit þvi út fyrir aö við þyrftum að bíða eftir því sem geröist næst."
„Þvílik flækja."
„Alls ekki. Þetta mál var þvert á móti deginum Ijósara. Eitt af þvi sem vakti
athygli mina strax i upphafi var aö Cinzano skyldi bjóöa mér, nauöaómerki-
legum aðstoöarlögregluforingja, i kvöldverðarboö sem haldiö var af svo
merku tilefni. Frá mínum bæjardyrum séð leit út fyrir að hann vildi fá vitni sem
mætti treysta betur en hópi af kjánalegu og lífsleiðu yfirstéttardóti. Eitt var þó
jafnvel enn merkilegra en það var aö hann skyldi hafa eyðilagt bréfið frá Bur-
croft..."
„Nú skil ég ekki..."
„Jú, sjáöu til, þaö var í algjörri mótsögn viö söfnunaráráttu Cinzanos.
Hann haföi í meira en 20 ár safnaö ýmiss konar sneplum, skrifuöum af frægu
fólki, bara til þess að hafa nafn þess í safni sinu.”
„Attu viö að Cinzano hafi sjálfur..?"
„Rétt. Hann var illa staddur fjárhagslega og svo viröist sem dagbók Ralphs
Dangerfield væri besta fjárfestingin undir þessum kringumstæðum. Þaö var
hins vegar hættulegt að hefja fjárkúgun undir eigin nafni og því setti hann
þjófnaðinn á svið."
Ég horföi undrandi á Appleby: „Og hvað gerðist svo?"
„Nú, ég sannfæröi hann um aö laföi Júlía heföi haft rétt fyrir sér og sá svo
um aö hann brenndi bókarskömmina. En ég tók þessa auöu bók i minn hlut til
aö auöga safniö mitt og Cinzano var ekki í neinni aðstöðu til að mótmæla.
50 Vikan 5. tbl.