Vikan - 30.01.1986, Qupperneq 25

þakka, segir yfirkokkurinn sem heitir Heimir Einars-
son. Heimir lærði í Danmörku og vann þar á stöðum
eins og Café Grönncgadc og Hotel Scandinavia og ef
allt sem hann matreiðir er eins gott og það sem við
smökkuðum verður Krákan einn af þeim stöðum sem
maður kemur á aftur og aftur. Meðlæti skræpótta
fuglsins var djúpsteikt, næfurþunn flatkaka af ind-
verskum uppruna, kölluð poppadambrauð, mjög
góð (önnur hefði verið vel þegin) og hrásalat með
góðri salatsósu, soðið blómkál, hrár laukur og
krydduð sósa.
Annar réttur, sem við smökkuðum, var
djúpsteiktur skötuselur ..indonesian" með súrsætri
sósu. Var fiskurinn sjálfur mjög mjúkur og finn en
sósan hefði mátt vera bragðmeiri. Auk sósunnar
voru hrísgrjón, salat og soðið blómkál borið með
fiskinum. Það má segja að hvítvín hefði kannski hæft
betur með fugli og fiski en okkur langaði frekar í
rauðvin þannig að við pöntuðum Le Piat de
Beaujolais, 1984, frá Piat Pére et Fils. Þetta er mjög
bragðgott rauðvin og eitt af fáum þar sem ungt vin
þykir jafnvel betra en gamalt.
Rúsínan I pylsuendanum var síðan eftirrétturinn,
kiwi-makkarónuterta sem Heimir bakaði. Ég held ég
hafi sjaldan fengið eins góða köku.
Cjcstakokkar eru stundum á Krákunni og von er á
Rúnari frá Búðum bráðlega (verður jafnvel kominn
þegar þetta birtist) og oft koma fram listamenn og
skemmta matargestum. Öhætt er að heimsækja
þennan vinalega matsölustað, sitja við gluggann og
horfa á lifið við Laugaveginn og ekki spillir að
verðlagið er hóflegt. Þjónustustúlkurnar voru
einstaklega elskulegar en á þessum stað, eins og svo
mörgum öðrum, mætti leggja meiri áherslu á að
kynna þjónustufólkinu vandlega úr hverju réttirnir
eru samansettir þannig að gestirnir fái greinargóð
svör ef þeir spyrja en ekki eitthvað á þessa leið: ,Ja,
þetta er svona kjöt og alls konar grænmeti.’’