Vikan - 30.01.1986, Blaðsíða 37

til Eþíópíu og þar var tekið á móti
honum eins og þjóðhöfðingja, meðal
annars af hinni þekktu Móður Teresu.
Eftir ferðina sagði Geldof að enginn
fréttaskýringaþáttur gæti megnað að
lýsa þeim hörmungum og þeirri eymd
sem hann hefði orðið vitni að.
i febrúar og mars héldu Geldof og
hljómsveit hans fjörutíu og þrenna
tónleika út um allar Bretlandseyjar,
hvarvetna fyrir fullu húsi. Þetta var til
að fylgja eftir plötunni In the Long
Grass en sú plata seldist ekkert þrátt
fyrir gott gengi á tónleikum. Geldof
fékk það í andlitið að hann hefði verið
að reyna að græða á velgengni Band
Aid því á þessum tíma var orðið
nokkuð augljóst mál að hljómsveitin
hans, Boomtown Rats, átti í miklum
Ierfiðleikum.
Bob Geldof tók þátt I upptöku
bandarískra tónlistarmanna á laginu
We Are the World og tók þátt í undir-
búningi þess og skipulagningu. ,,Bíó-
myndir halda í mér lífinu. Ef ég gerði
ekki eina á ári ætti ég enga peninga.”
Svo mörg voru þau orð Geldofs. I
apríl lék hann í myndinni Number One
en hans þekktasta mynd fram til
þessa er The Wall sem gerð var eftir
samnefndri breiðskífu hljómsveitar-
innar Pink Floyd, afbragðs ræma.
i lok mai voru blöðin farin að skrifa
um að nú væri kraftur og áhrifamátt-
ur Geldofs senn á enda runninn en
hann kom þeim svo sannarlega á
óvart þegar hann tilkynnti að hinn
þrettánda júlí yrðu haldnir stórkost-
legustu tónleikar sem heimurinn
hefði nokkurn tima séð, herlegheit-
unum yrði sjónvarpað beint frá
London og Filadelfiu og öll stærstu
nöfnin í bransanum yrðu á staðnum,
Paul McCartney myndi troða upp i
fyrsta skipti í sex ár, hljómsveitin
Who yrði endurlífguð í aðeins þetta
eina sinn. Sömu sögu var að segja af
hljómsveitinni Status Quo, Auk
þeirra kæmu Bowie og Jagger fram
og Madonna, Duran Duran, Power
Station, Queen og fleiri og fleiri. Talið
er að einn og hálfur milljarður manna
hafi horft á hljómleikana beint i alls
rúma fimmtán tima og alls söfnuðust
um fimmtiu og tvær milljónir punda.
Til dæmis gaf Maktoum Sheik í
Dubai eina milljón, djúpt snortinn af
þessum merka atburði eins og margir
aörir.
Geldof þótti líklegur til að hljóta
friðarverðlaun Nóbels, svo fór þó
ekki en hann þarf ekki að kvarta því
hann hefur á árinu fengið fjölda viður-
kenninga fyrir störf sín.
I október var Geldof og hljómsveit
hans orðinn samningslaus við hljóm-
plötufyrirtæki bæði i Englandi og
Ameríku og er ekki annað vitað en að
svo sé ástatt enn þann dag i dag.
Bob Geldof hefur með framtaki
sinu gert heiminn að betri stað til að
búa I. .
FRÁBÆR
SKEPNA
þ
að skeður alltaf öðru
hverju að maður fær upp í hendurnar
plötur sem koma manni heldur en
ekki á óvart. Platan sem ber þetta
stutta nafn, Skepnan, hefur að
geyma lög úr kvikmyndinni Eins og
skepnan deyr sem frumsýnd verður
nú i febrúar. Leikstjóri hennar er
ungur maður, Hilmar Oddsson, og ef
hann er jafngóður kvikmyndagerðar-
maður og tónskáld þá hef ég ekki
áhyggjur af árangrinum.
Á plötunni eru sjö lög og semur
Hilmar tvö þeirra i samvinnu við Karl
Roth (bæðil og Láru Magnúsdóttur
(annað) en hin fimm gerir hann einn.
Allir textar eru sömuleiðis eftir Hilmar
auk þess sem hann syngur á plötunni
og spilar á gitar. Og það eru engir
aukvisar Hilmari til aðstoðar á þessari
plötu. Um söng sjá auk Hilmars þau
Bubbi Morthens, Edda Heiðrún Back-
man, Karl Roth og Jóhann Sigurðar-
son sem er kannski þekktari sem leik-
ari. öllum ferst þeim hlutverk sitt vel
úr munni en þó finnst mér stórpopp-
arinn Bubbi Morthens standa sig best
enda með mesta reynsluna auk þess
sem hann fær tvö bestu lög plötunnar
til ráðstöfunar. Sérstaklega finnst
mér lagið Vakandi-sofandi sérdeilis
frábært hjá honum og held ég að
Bubbi hafi sjaldan sungið betur.
Annað sem gerir lag þetta alveg frá-
bært er undursamleg notkun saxó-
fóns i þvi, þar er að verki hinn ágæti
Rúnar Georgsson.
Um hljóðfæraleik á plötunni sjá
nokkrir af okkar bestu tónlistarmönn-
um, eins og Asgeir Öskarsson
trommari, Þorsteinn Magnússon, gít-
ar, Friðrik Karlsson, gltar, Pétur
Hjaltested, hljómborð, og áðurnefnd-
ur Rúnar. Síöastan tel ég svo upp
Tómas Tómasson bassaleikara, upp-
tökustjóra og útsetjara, en hann er
löngu orðinn einn sá besti hér á landi
sem slíkur. Þetta er sem sagt plata
sem engan svíkur að minum dómi.
Vikan 5. tbl. 37