Vikan - 30.01.1986, Blaðsíða 21

og gert þetta miklu betur!” Þessu fylfc'ir brcitt bros.
,,Nei, í alvöru talað þá útskýrði ég þetta einhvern
tíma fyrir einhverjum með því að ég vseri ekki haid-
inn þeim exibisjónisma sem hrjáir alla útvarpsmenn,
leynt eða ljóst! Mig langar ekkert að fletta upp um
mig á almannafæri! Auðvitað er ég búinn að vera svo
lengi í þessum bransa að ég þekki þetta allt út og inn
og gseti þess vegna annast hér þætti eins og hver ann-
ar en þá kemur upp spurningin hvort ég geti eitthvað
sagt. Ég hef reyndar fengið smjörþefínn af því. Um
daginn var ég fenginn til þess að vera með I þættin-
um Hringborðinu og fannst það ekkert mál; svo þeg-
ar græna ljósið kviknaði og ég vissi að við værum
komin í loftið þá fór ég allur í kerfí! Ég gat varla stun-
ið upp orði og það litla sem ég sagði var tómt rugl!
Sem betur fer voru þau Venni Linnet og Sigríður
Árnadóttir með mér og kjaftaði á þeim hver tuska svo
það bar minna á bullinu í mér. Mér þótti þetta skrýt-
ið; auðvitað hefði ég alls ekki átt að vera stressaður en
varþað nú samt.”
— En ertu með puttana í þáttunum? Ert
þú kannski hin ósýnilega hönd sem stjórnar
rás tvö?
, Ja, ég get vel skipt mér af þáttunum en geri lítið
að þvl nema hvað ég panta óskalög villt og galið.
Þetta er auðvitað mismunandi eftir þáttum og þvl
hversu nákvæmlega stjórnendurnir vinna handritin.
Sumir em með alveg pottþétt handrit upp á hverja
sekúndu I þættinum svo þar er engin glufa en aðrir
em að basla þetta fram á síðustu stundu. Það er þó
undantekning, yfirleitt em handritin mjög góð og á
heildina litið betri en niðri á Skúlagötu. ’ ’
— Hvort er skemmtilegra að senda út vel
unna þætti eða þurfa að leika þetta meira
eða minna af fingrum fram?
,Ja, það getur oft verið f|ári skemmtilegt þegar
allt er I kaos og maður veit ekkert hvað kemur næst,
stjórnandinn kominn úr sambandi og handritið
gagnslaust. Þá kemur fyrir að maður verður bara að
skella einhverju á fóninn og vona það besta. Maður
hefur líka gott af svonalöguðu, maður þjálfast mikið
af þvl. Það má ekki koma dauður punktur og maður
reynir að hafa aldrei þögn. Þetta er auðvitað svolítið
asnalegt þegar maður hugsar út I það. Eg meina, það
deyr enginn þó það komi þögn. Ef eitthvað fer úr
skorðum hér ætlar allt um koll að keyra og lætin
verða stundum yfirgengileg en ég efast um að hlust-
endur taki eftir nokkru — nema þá örsjaldan. Og ég
vil ítreka að svona algert kaos er mjög sjaldgæft, lang-
oftast eru handritin svo vel unnin að ekkert getur far-
ið úrskeiðis.”
— Fleira skemmtilegt?
, Ja, ég hef haft mjög gaman af ýmsum uppákom-
um hér I seinni tíð, sérstaklega þegar hljómsveitir
koma I beina útsendingu og spila. Fyrirvarinn er yfir-
leitt lltill eða enginn og aðstaðan til þess að senda út
heilar hljómsveitir er ekki mjög góð, svo þetta er
spennandi og skemmtilegt verkefni. ’ ’
— Hvernig er aðstaðan annars tæknilega?
,,Hún er bara frábær, myndi ég segja. Ég þekki dá-
lítið til I svipuðum stúdlóum erlendis og aðstaðan hér
jafnast á við það besta sem þar gerist.’’
— En hvernig finnst þér standardinn á
dagskránni sjálfri?
,,Ég held hann sé bara mjög góður. Auðvitað er
viðhorf margra ennþá neikvætt; fólk talar um popp-
garg og svo framvegis, en stöðin er bara svona; þetta
eru plötur og kynningar og umfram alit er að halda
gððri keyrslu sem oft er mikið mál. Ég hef hlustað
töluvert á BBC-1, sem er popprásin þeirra, og tækni-
lega stöndum við þeim ekkert að baki og ég get held-
ur ekki heyrt að dagskráin hér sé neitt síðri. Reyndar
Vikan 5. tbl. 21