Vikan - 17.09.1987, Blaðsíða 47

Umsjón: Hólmfríður Benediksdóttir
annað. „Mikið væri dýrlegt að búa á
svona stað,“ sagði drottningin við karl-
inn sinn. „ O, jú, ekki get ég neitað
því,“ svaraði hann og virti fyrir sér
Barbíhestinn. Þau gleymdu sér alveg
fyrir framan gluggann og tóku ekkert
eftir því þegar tveir skuggalegir náungar
laumuðust að glugganum.
„Ætli sé eitthvað að hafa hér?“ spurði
annar. „Hvað ertu að pæla, sérðu ekki
að hér er ekkert nema smábarnadót?“
svaraði hinn og þeir héldu áfram i leit
að spennandi verslun til að stela i. En
um leið og þeir hlupu í burtu kastaði
annar þeirra stórum steini í rúðuna á
leikfangabúðinni.
Kóngurinn og drottningin hrukku í
kút þegar rúðan brotnaði. Sem betur fer
brotnaði bara líið gat á hana og eftir
að þau höfðu jafnað sig skriðu þau inn
um gatið.
Allt var með kyrrum kjörum í glugga-
kistunni. Leikföngin þar voru ekkert að
kippa sér upp við búðarþjófa. Kóngur
og drottning gengu um og heilsuðu
brúðum, böngsum og Barbídúkkum en
enginn tók undir.
Þetta eru ekki félagslynd leikföng,
hugsuðu kóngur og drottning með sér
og ákváðu að skoða sig um í dúkkuhús-
unum. „Alveg eins hús og mig hefur
dreymt um,“ sagði drottningin hrifin er
hún steig út á svalir. Fyrir neðan var
kóngurinn að reyna að koma Barbíhest-
inum úr sporunum en það gekk ekki
vel. „Ég fæ mér þá bara sundsprett,“
sagði kóngurinn snúðugt við hestinn og
hélt að lauginni. En þar var þá ekkert
vatn. Kóngi var farið að leiðast þetta.
Hvaða gagn var svo sem í þessu fina
dóti? Drottningin var komin inn í Barbí-
snyrtistofuna og ætlaði að laga sig
aðeins til. En hvað var nú þetta? Allt
snyrtidótið var bara úr plasti, harður
og kaldur plastvaralitur og galtóm púð-
urdós. Én greiðan var í lagi svo að
drottningin gat lagað á sér hárið. „Ég
fer ekki aftur á þessa snyrtistofu," taut-
aði hún fyrir munni sér er hún gekk út
og beint í fangið á kónginum.
Þau ræddu nú um þennan furðustað
og ákváðu að halda þangað sem meira
fjör væri. Þegar þau voru á leiðinni til
baka tóku þau eftir fullorðnum manni
sem stóð fyrir utan gluggann og starði
á þau.
Aumingja maðurinn trúði ekki sínum
eigin augum. Þarna voru dúkkur sem
gátu hreyft sig! Nei, það gat ekki verið.
Maðurinn nuddaði á sér augun og leit
aftur á kóng og drottningu. Þau máttu
til með að stríða manninum svolítið og
hoppuðu og dönsuðu um allan búðar-
gluggann. En gamli maðurinn ákvað að
fara heim og leggja sig, vonandi yrði
þetta liðið hjá á morgun.
Kóngur og drottning fóru sömu leið
til baka en þegar drottningin var að
troða sér út um gatið á rúðunni flæktist
kjóllinn eitthvað fyrir henni og rifnaði
á glerbroti. En þau komust út án fleiri
óhappa og héldu ferðinni áfram.
Þau höfðu ekki gengið lengi er þau
sáu nokkra lögreglumenn með náung-
ana tvo sem brutu rúðuna. Þeim var
stungið inn í lögreglubíl og síðan ekið
á brott.
Á meðan kóngurinn og drottningin
fylgdust með þessu kom kötturinn Pétur
gangandi. Pétur var óstjórnlega forvit-
inn og hafði verið alla tíð. Honum
fannst þessar litlu dúkkur skrítnar og
skemmtilegar. En kóngurogdrottning
voru ekki alveg eins hrifin af köttum.
Þegar þau sáu Pétur hrukku þau í kút
ogdrottningunni lá við yfirliði. Þau
hlupu sem fætur toguðu og Pétur á eft-
ir. „Reyndu að komast hraðar,“ másaði
kóngurinn en drottningin átti ekkert
gott með það i dragsíðum og víðum
kjól. Að lokum gat hún ekki meir og
datt kylliflöt i götuna. Pétur, sem var
allra besti köttur og vildi engum illt,
þefaði bara af þeim og settist síðan ró-
legur hjá þeim.
Eftir nokkra stund höfðu kóngur og
drottning jafnað sig eftir hlaupin og
prófuðu að tala við köttinn. Pétur var
skynsamur köttur og mjög hjálplegur
og bauðst til að bera þau á bakinu heim
til Gullu. Kóngur og drottning voru
orðin dauðþreytt og gátu ekki hugsað
sér að lenda í fieiri ævintýrum í þetta
sinn. Þau þáðu því þetta góða boð og
klifruðu á bak Pétri. Þetta var nú eitt-
hvað annað en Barbíhesturinn sem
hvorki var hægt að koma afturábak né
áfram. Kóngur og drottning nutu ferða-
lagsins og þeim kom saman um að fara
í ferð með Pétri aftur seinna.
Þegar að heimili Gullu var komið
kvöddust Pétur og konungshjónin og
þau síðarnefndu klifruðu upp tréð og
komust inn um gluggann á herbergi
Gullu.
Stelpan lá þar steinsofandi og hafði
ekki hugmynd um hvað brúðurnar
hennar höfðu verið að bralla.
Kóngurinn hjálpaði drottningu sinni
að lagfæra kjólinn sem var orðinn rifinn
og skítugur eftir ferðalagið. Síðan klifr-
uðu þau upp á hillu og settust á sinn
stað, dauðfegin að fá hvíld eftir ævin-
týri næturinnar.
Veistu svarið?
1. Hvað eru margir svartir reitir á
skákborði?
2. Hvaðan kom gullskipið á
Skeiðarársandi?
3. Hvaða dýr er oft nefnt konungur
dýranna?
4. Hvað eru margir kílómetrar frá
Reykjavík til Þingvalla?
5. Hver úthlutar friðarverðlaunum
Nóbels?
6. Hvað getur bjamdýr orðið gamalt?
7. Hvað getur fill orðið gamall?
8. Hvaða ár fékk Reykjavík
kaupstaðarréttindi?
9. Úr hverju er sykur unninn?
10. Hver er þjóðariþrótt Spánverja?
Svör
lUBjnBN 'oi
lunjoiin^As bqs j/íojj>(Ás jf| ^
‘98Z.I Quy '8
•tuB 0l uq qííc1 luh 'l
'vw oe-oz 9
•QlSujCjjpJS B>|SJ01Sj
•jBjpiu9i!>( oe 'p
■Qiu?h 'e
umipui-jnjsnv gJJ 'Z
'Zí ’I
38. TBL VIKAN 47