Vikan - 17.09.1987, Qupperneq 60

í Kapelluhrauni, gegnt álverinu, og þar
var kvartmílubrautin byggð. Þetta var
heljarinnar átak þá, menn unnu þetta
allt meira og minna i sjálfboðavinnu, auk
þess sem þeir öfluðu fjár með sýningum,
happdrættum og fleiru. Ég held að það
sé einsdæmi hjá svona samtökum að
standa í svo fjárfrekum framkvæmdum
algerlega án ytanaðkomandi styrkja."
Löturhcegt skreiðist hillinn í átt að
ráslírtunni. A hœgri hönd er annar bíll,
ekki síður hávœr, en á vinstri hönd
maður sem segir þeim til. Fyrir framan
hílana liggur þráðhein hrautin og á
henni miðri stendur Jólatréð Ijósaút-
húnaður sem gej'ur til kynna hvenœr
bílarnir eru komnir að ráslínunni, hven-
œr þeir mega halda aj' stað og meira
að segja hvort þeir haj'i þjój'startað.
Báðir hílstjórarnir þenja mótorana en
bíða átekta.
Bjarni segir að starfsemi Kvartmílu-
klúbbsins þessi fyrstu ár hafi verið
sérstaklega blómleg en siðan hafi komið
nokkur afturkippur. „Það hefur verið
lægð í þessum málum frá 1980. Menn
héldu kannski eina keppni á ári og eitt
árið var engin keppni. Núna er hins veg-
ar áhuginn að aukast og mikill upp-
gangurí klúbbnum. Um páskana stóðum
við að bílasýningu og í sumar höfum við
haft keppni fimm sinnum; eina sand-
spyrnukeppni og íjórum sinnum kvart-
mílukeppni. Þar að auki erum við
nýbúnir að koma okkur fyrir í nýju fé-
lagsheimili að Dalshrauni 1 í Hafnarfirði,
en þar er opið hús á mánudags- og
fimmtudagskvöldum. Þá geta menn hist
og rætt májin, horft á myndbönd og þar
fram eftir götunum. Það eru allir vel-
komnir í klúbbinn sem hafa á annað
borð áhuga á bílum og spyrnu, inntöku-
skilyrði eru engin.“
Að sögn Bjarna hefur aðsóknin á at:
burði klúbbsins verið nokkuð góð. í
sumar hafa þrjú til fimm hundruð manns
mætt að jafnaði á kvartmíluna og nokkru
fleiri á sandspyrnukeppnina. Og Bjami
lætur líka vel af þátttökunni. „I spyrnu
er farartækjunum skipt í nokkra flokka
og flokkur sérútbúinna keppnisbíla er
vafalaust sá skemmtilegasti á að horfa.
Bílum i þessum flokki hefur Qölgað upp
á síðkastið þannig að næsta sumar má
búast við sjö slíkum klárum í slaginn.
Fjöldi bíla og mótorhjóla í öðruin flokk-
um hefur einnig verið að aukast.“
Augu bílstjóratis eru bundin við ,jóla-
tréó“,J'imm gular Ijósaperur í lóóréttri
röð og eina grœnafyrir neðan þar. Það
kviknar á ej'stu perunni og slokknar á
henni qftur en um leió kviknar á nast-
ef 'stu perunni og þannig koll af kolli
niður jimm gular Ijósaperur áður ett
Ijósið á grænu perunni gej'ur bílstjórun-
um langþráð rásmerkið. Það er ekki
eftir neinu aó bíða. Bensíngjöjin er stig-
in og hjólin j'ara að snúast. Hratt.
„Keppnin fer fram á 402,29 metra
langri malbikaðri braut,“ segir Bjarni
þegar hann er beðinn um að gera grein
fyrir kvartmílukeppni, „en sú vegalengd
samsvarar einum fjórða úr milu. Það
keppa alltaf tveir bílar í einu, sinn á
hvorri akreininni, en markmiðið er að
komast brautina á enda á sem stystum
tíma. Farartækjunum er í megindráttum
skipt niður í fimm flokka; það er flokk
sérsmíðaðra bíla, flokk verksmiðjufram-
leiddra bíla, sem þó eru sérútbúnir fyrir
keppnina, „bracket“-flokk, götubíla-
flokk og loks mótorhjól. í fyrstu þremur
flokkunum tiðkast að bílum sé gefíð for-
skot eftir því hvað þeir hafa stóra vél,
eru þungir eða hraðskreiðir, þannig að
bíll getur unnið í spymu þótt hann hafi
lakari tíma en andstæðingurinn. í
„bracket“-flokknum eru allar gerðir af
bifreiðum gjaldgengar en þar er venjan
að mæla tímann á bilunum áður en eigin-
leg keppni héfst og gefa forskot sam-
kvæmt því. Þarna getur 8 cyl. Camaro
mætt Trabant og tapað. í götubíla- og
mótorhjólaflokkunum keppa menn hins
vegar á jöfnu, þeir leggja jafnt af stað
og keppast aðeins um að verða á undan
yfír endamörkin.“
Benedikt Eyjólfsson átti íslandsmetið í
kvartmílu, 9,95 sekúndur, þar til í sumar
þegar Valur Vífilsson bætti um betur.
Valur keppir á „drackster“-grind sem er
sérsmíðað hraðakstursfarartæki með vél-
ina aftast, bílstjórasætið fyrir framan
vélina og langan, mjókkandi framhluta.
Valur ók kvartmíluna á 9,26 sekúndum
í fyrstu keppninni í vor og í þeirri næstu
fór hann brautina á 9,20. Éldri tíminn
telst hins vegar núverandi met þar sem
nauðsynlegt er að staðfesta mettíma með
jafngóðum eða betri tíma. Þess má geta
að heimsmetið er rétt rúmar 5 sekúndur.
Það rymur í vélinni, stimplarnir liam-
ast, dekkin spóla. Bíllinn er kominn á
hreyjingu og bílstjórinn þrýstist aftur i
sœtió. Sérliver bakvöðvi Itans þjappast
að stólbakinu. Hann fœr Jióring í
kroppinn um leið og hraðinn eykst stig
afstigi, i'tr núlli upp í tíu, tuttugu.fjöru-
tiu, áttatíu. Hröðunin er gífurleg og
bílstjórinn má hqfa sig allan við; skipta
úr fyrsta í annan, úr öórum i þriðja.
Þessar örfáu sekúndur eru eins og ei-
lífð.
Reglur og tilhögun kvartmílukeppninn-
ar koma frá Bandaríkjunum en sand-
spyrnan er hins vegar séríslenskt
fyrirbæri. „Auðvitað er margt svipað
þarna á milli,“ segir Bjarni. „Tveir bílar
keppa hlið við hlið eftir beinni braut en
í stað malbiks er sandur í brautinni.
Brautin er líka talsvert styttri eða 91,42
metrar. Flokkaskiptingin er svipuð nema
„Hröðunin er gífurleg og bílstjórinn má hafa sig allan við; skipta úr fyrsta i annan, ur öðrum í
þriðja."
60 VI KAN 38. TBL