Vikan - 19.11.1987, Blaðsíða 52

Pípumaður ársins 1986, sjálfur utanríkisráðherra Dana, Uffe
Ellemann Jensen, krýnir hér eftirmann sinn, pípumann ársins
1987 í Danmörku, Henning Moritzen.
undir úr þeim tóbaksblöðum sem
komu til hans óskorið. Þar
blandaði hann saman ýmsum
tegundum eftir óskum kaupand-
ans og smátt og smátt festust
ákveðnar blöndur í sessi. Upp
frá slíkum rótum uxu stóru
tóbaksfyrirtækin eins og Players,
Gallaher og Rothmans. Við lok
nítjándu aldarinnar fór pípu-
tóbak að verða þekkt undir
ákveðnum tegundarheitum.
Galdurinn við gott tóbak ligg-
ur í þvi hvernig það er blandað.
Framleiðendur gæta uppskrift-
anna eins og ríkisleyndarmála.
Þær eru margar og stundum
gerðar sérstaklega með ákveðnar
píputegundir í huga. Því Ijósara
sem tóbakið er og fínna skorið
því hraðar brennur það og reyk-
urinn verður heitari. Rakara,
grófar skorið og dekkra tóbak
brennur hægar. Nokkra þjálfun
þarf til að halda glóðinni í slíku
tóbaki. Á milli þessara tveggja
póla eru svo margar útgáfur.
Hollenskar blöndur sem og þær
skandinavísku þykja góðar fyrir
byrjendur því þær ilma vel auk
þess að vera mildar og bragð-
góðar.
í Bretlandi nýtur Dunhill
tóbakið mikilla vinsælda en það
hefur verið að skapa sér nafn hér
á landi. Það er nefnt hér, því í
þeim tegundum sem Dunhill
framleiðir kemur fram sá munur
sem getur verið á tóbakinu. Þeir
framleiða þrettán tegundir sem
verslunin Björk í Bankastræti
hefur sérpantað og selur nú, því
þeir urðu varir við að menn
spurðu mjög eftir því. En er mik-
ill munur á þessum tegundum?
Sölvi Óskarsson svaraði því til að
það sem einn segði um tóbak
væri annar á allt annarri skoðun
um. Því skipti smekkur manna
sennilega mestu þegar valið væri
píputóbak. Eftir ritlingi sem
Dunhill fyrirtækið gefur út, þar
sem hverri tegund er lýst, á ein
tegund að vera sterkari en önnur
50 VIKAN
en Sölvi sagði að hann ræki sig á
það alloft að kúnninn væri þó
stundum á allt annarri skoðun.
En hann benti á það úrval sem
Dunhill bíður upp á. Það mild-
asta væri „Early Morning," og
svo væru til allar mögulegar teg-
undir fram á kvöldið en þá væri
hægt að troða í pípuna tóbaki
sem héti „Night Cap,“ en það er
dökkt tóbak, svolítið sterkara og
gefur fyllra bragð, svona fyrir
svefninn. Þegar sá sem þetta rit-
ar spurði hvort menn tækju þetta
svona bókstaflega, að reykja
margar tegundir yfir daginn, þá
sagði Sölvi að þeir væru til sent
það gerðti og þætti gott. „Menn
eiga sér ákveðnar tegundir fyrir
ákveðnar stundir og það fer oft
nokkuð eftir því hvað menn eru
að gera eða hvernig liggur á
þeim, hvaða tegund þeir
reykja.“ Miklu skiptir líka að
rétt sé troðið í pípuna og rétt
kveikt í. Tekur það yfirleitt
nokkurn tíma að ná góðum tök-
um á því.
Þeir sem reykja pípur gæta
þess að eiga ekki bara eina pípu
heldur nokkrar, því pípan þarf
að fá að kólna áður en troðið er
í hana aftur og kveikt í. Einnig
þykir gott að hvíla pípur í fáeina
daga, til að leyfa þeim að þorna
og jafna sig. Pungur sem hægt er
að geyma tóbakið í sem og píp-
una þykir einnig nauðsynlegur
útbúnaður fyrir vanan pípureyk-
ingamann.
Pípugerðir og
manngerðir
En hvernig velur maður góða
pípu? Sennilega eru ráðleggingar
jafn margar og pípureykinga-
menn eru margir. Nokkurgrunn-
atriði má þó hafa til hliðsjónar.
í fyrsta lagi þarf pípan að hafa
munnstykki sem gefur þér gott
hald á pípunni þegar þú ert með
hana uppi í þér, svo hún renni
ekki til beggja hliða. Hún ætti að
vera af réttri þyngd, en það er
persónubundið atriði. Ef hún er
of þung er eins og aðdráttaraflið
togi í neðri kjálkann en ef hún er
of létt á hún til að skoppa um í
munnvikinu.
Þeir sem selja pípur hafa oft
orðið vitni að skemmtilegum sér-
vitringshætti pípureykinga-
manna sem vitaskuld á fyllilega
Pípureykingar eiga sér rætur í
gamalli hefð. Þær eru stundað-
ar af háum sem lagum í flestum
ef ekki öllum löndum heims og
eru ekki bara bundnar við karl-
þjóðina.
rétt á sér. Sölvi Óskarsson sagði
að eitt sinn hefði gamall og
virðulegur viðskiptavinur komið
til að velja sér nýja pípu því sú
gamla var orðin of lúin. í þann
mund sem hann er búinn að velja
sér bogna pípu sem honum leist
vel á þá kemur kunningi hans inn
í búðina en sá var líka pípureyk-
ingamaður. Hann gengur til hans
og þegar hann sér hvaða pípu
kunningi hans var búinn að velja
sér þá segir hann: „Þú getur ekki
farið að reykja bogna pípu,
Sigurður minn, ég bara líð jjað
ekki. Það eru bara ævintýra-
menn, sjómenn og aðrir sem
ekki hafa fast land undir fótum
sem reykja bogna pípu. Ef við
viljum láta taka mark á okkur þá
reykjum við beina pípu.“ Svona
ræddu þeir fram og aftur um
persónuleika pípunnar. „En við
hættum ekki á að blanda okkur í
umræðuna," sagði Sölvi og bætti
við að sá sem þetta sagði og
reykti beina pípu tók þetta svo
alvarlega að hann setti aldrei upp
í sig bogna pípu.
En hvaða manngerðir reykja
pípu? Sölvi sagði að þetta væru
yfirleitt þolinmóðir rólyndis-
menn, spekúlantar, sem veltu
fyrir sér lífinu og tilverunni.
Hann sagði að nokkrir velþekkt-
ir listmálarar væru fastir kúnnar
hjá sér, einir fimm eða tíu
talsins. „Þetta eru rólegar týpur,
ljúfmenni,“ sagði Sölvi að
lokum.