Vikan - 19.11.1987, Qupperneq 54

A þingi yrði þegar í stað
þvælan stórum minni,
efþingmenn bara hæru sig að
beita skynseminni.
Vel ég blessað bullið skil
og blaðrið sundurleita.
Eiginleikum sem ekki eru til
er aldrei hægt að beita.
Ég hafði þegar fengið nóg af
þingsetu í bili allavega og flögr-
aði því til dyranna. Páfinn.
og séu þar með að fórna sér fyr-
ir aðra. Þetta er auðvitað fallega
hugsað ef það er raunverulega
satt. Alþingi er því líklega eini
vinnustaður landsins sem ekki
skortir starfsfólk.
Það er svo komið að fjöldi
fólks finnst einu gilda yfirleitt
hverjir komast á þing og hvar í
flokki það stendur ef það er
sæmilega velviljað fólk sem
velst til starfa og sem ekki gerir
stór afglöp. Ég held fáir trúi á
hugsjónir þingfólks. Oft fmnst
fólki að þrætugirnin og hávað-
inn ríði of oft húsum. Undir það
tek ég. Of mörg sjónarspil eru
sett á svið til að villa um fyrir
hæstvirtum kjósendum.
Ég heyrði á tal tveggja öld-
unga á þingpöllunum sem voru
heldur svartsýnir á mannvalið
að þessu sinni en töldu að
kannski væri eðlilegt að fólk
sækti í þetta djobb því þing-
mennska væri orðin eina starfs-
greinin í landinu þar sem ekki
væri krafist neinnar sérþekking-
ar eða prófs af neinu tagi. Það er
að sjálfsögðu æskilegt að fólk
hafi bílpróf svo það á þokkaleg-
an hátt komist á vinnustað.
En auðvitað skipta próf eða
starfsgreinar ekki höfuðmáli ef
hugarfarið er þokkalega gott og
starfsreynsla nokkur. En samt
má fullyrða að Alþingi, störf
þess og virðing, hafi sett ofan á
síðari árum.
í framhaldi af þessum hug-
renningum mínum þar sem ég
sat og horfði yfir þingheim,
flugu mér í hug vísur eftir hinn
snjalla hagyrðing Böðvar Guð-
laugsson kennara í Kópavogi.
Þær eiga aldrei betur við en
núna.
minnir of oft á strákana á skóla-
leikvellinum sem öskra: —
Étt’ann sjálfúr. Það er ekki að
furða þó það reynist stundum
erfltt fyrir stjórnmálaflokkana
að fá allra besta fólkið til að gefa
kost á sér í pólitíkina. Fáir trúa
því að hugsjónirnar eingöngu
ráði orðum og gerðum allra sem
hafa hellt sér út í slaginn og sitja
nú á hinu „háa“ Alþingi.
Prófkjörin sem verið hafa
undanfari nokkurra síðustu
kosninga hafa aðeins aukið á
darraðardansinn. Allt á þetta þó
að heita lýðræðislegt.
Þó allflestum þyki þing-
mennska ein ófýsilegasta at-
vinna sem hægt er að hugsa sér
þá er öðrum þetta mikið metn-
aðarmál. Sviðsljósið er mörgum
hugleikið. Þeir telja sjálfum sér
trú um að þeir vilji komast á
þing itl að láta gott af sér leiða
Orðaskakið í þing-
sölum minnir of
oft á strákana á
skólavellinum sem
öskra - Éttann
sjálfur
Ég flögraði inn á áheyr-
endapallana niður á Alþingi
fyrir skömmu og tyllti mér
niður nokkra stund. Það var
verið að karpa utan
dagskrár, og það var óskap-
legt.
Ekki vil ég tíunda umræðuna
en manni flýgur í hug hvort
þingfólk trúi því virkilega sjálft
að það geti sannfært hvort ann-
að eða fengið andstæðinginn til
að breyta um skoðun. Kannski
eru stóru orðin aðeins sögð til
að fjölmiðlarnir hendi þau á
lofti og matreiði handa almenn-
ingi til að trúa, eða aðeins til
skemmtunar. Það er jú augljóst
að þeir sem eru stórorðastir og
málglaðastir koma oftast fyrir
augu almennings í fjölmiðlum.
Raunverulegar aðgerðir virðast
síður skipta máli.
Orðaskakið í þingsölum
BulloÍ á Alþingi
52 VIKAN