Vikan - 29.06.1989, Side 46

5JONVARP
ÞÝÐING: BRYNDlS KRISTJÁNSDÓTTIR
Hann er kannski ekki með tíma-
bilið alveg á hreinu („Það væri
gaman að geta farið til baka til
sjötta áratugarins. Ég er viss um að þá var
fullt af hippum og svoleiðis. Og ísbörum
og rakarastofum með skilti í glugganum
sem á stóð: Burstaklipping og rakstur íyrir
25 kall.“) en það er auðvelt að íyrirgefa
honum þessa vanþekkingu, því hann fædd-
ist ekki fyrr en árið 1976.
Hér er verið að tala um Fred Savage sem
leikur aðalhlutverkið í sjónvarpsþáttunum
The Wonder Years, eða Bernskubrek eins
og þættirnir, sem sýndir eru á Stöð 2, eru
kallaðir. Leikhæfileikar hans þykja ótrú-
lega góðir hjá ekki eldri strák og ekki sakar
að hafa útlitið með sér; dökkbrún stór
augu, bollukinnar og breitt og glaðlegt
bros. Og leikhæfileikarnir virðast vera í
fjölskyldunni því nú hafa systkini hans,
Kala 10 ára og Ben 8 ára, fylgt í fótspor
Freds þannig að nú má segja að um smá-
ættarveldi sé að ræða. Kala kemur reglu-
lega ffam í sápuóperunni Santa Barbara og
Ben leikur son aðalsöguhetjunnar í Dear
John eða Kæri Jón, en allir þessir þættir
eru sýndir á Stöð 2.
Fjölskyldulífið
lagt í rúst
Allar þessar ungu stjörnur á einu og
sama heimilinu hafa eyðilagt allt skipulegt
heimilislíf. „Stundum finnst mér ég vera
kvenkyns Clark Kent (Superman án
búnings), róleg húsmóðir sem í einni svip-
an breytist í þátttakanda í Hollywood líf-
inu,“ segir Joanne, móðir þeirra. „Ég hafði
ætlað mér að vinna með Lew (eiginmanni
sínum) í fyrirtækinu hans, fara á eftirlaun
og búa í Flórída, spila brids og leika tennis.
Þegar ég var heima þá keyrði ég krakkana
í skólann og eldaði kvöldmatinn. Síðan
hefúr þetta leikaralíf tekið sífellt meiri og
meiri tíma ffá okkar daglega lífi.“
Ekki það að hún sé að kvarta. Og þó svo
flestir myndu halda að svo væri ekki þá er
fjölskyldan bara nokkuð ánægð og ham-
ingjusöm á sinn jarðbundna hátt. Pabbinn,
sem er fasteignasali, færir heimilinu tekjur,
mamman er róleg kona ffá mið-vesturríkj-
unum og ekkert af börnunum þarf á sál-
fræðiráðgjöf að halda. Sem er nokkuð sér-
stakt í Bandaríkjunum og ef litið er á allar
þær breytingar sem orðið hafa á lífi Freds
á undanförnum sjö árum, en þá fór Fred, 5
ára, með mömmu sinni í prufú fyrir sjón-
varpsauglýsingu.
Aldrei lært að leika
„Það var sko ekkert erfitt," segir Fred.
„Ég átti að borða pylsu og brosa. Mér
finnst pylsur svo góðar og spurði þá hvort
ég mætti eiga þær.“ Hann fékk ekki hlut-
verkið en leikstjórinn gleymdi honum
ekki og lét hann leika fyrir sig nokkru síðar
og síðan hefúr hann leikið stanslaust, þó
hann hafi aldrei lært að leika. Fjölskyldan
hefúr síðan flust frá Glencoe í lllinois fylki
til Tarzana í Kaliforníu. Búið er að setja
sundlaug við húsið og Joanne er alltaf með
farsíma með sér til að hún geti fýlgst með
öllum börnunum. Lew vinnur ennþá i
Glencoe en flýgur heim til fjölskyldu sinn-
ar á föstudagskvöldum og er með henni
yfir helgar.
„Við spyrjum okkur stundum hvort við
séum að gera það rétta,“ segir Joanna. „En
þetta virðist vera í lagi og krakkarnir eru
svo sniðugir. Þegar þau hafa verið í viðtöl-
um og eru spurð hvar pabbi þeirra sé, þá
segja þau að hann sé í Chicago og flýta sér
svo að bæta við: ‘En foreldrar okkar eru
ekki skilin!’"
En vegna þess að alltaf þarf að vera að
koma einhverjum á ákveðinn stað og
sækja annan þá heyrir heimalagaður
kvöldverður fortíðinni til. „Núna eru það
aðallega tilbúnir fiskréttir og fljótlegur
matur sem við borðum," segir Joanne. „Og
ég sem var vön að leggja svo mikla áherslu
N
44 VIKAN 13. TBL. 1989