Vikan - 29.06.1989, Síða 55

5MÁ5AC5A
skattseðil sem hún endursendi eftir viku
án þess að svara neinu. Einstaka sinnum
sáum við hana í glugga niðri í húsinu — það
var auðséð að hún var hætt að vera nokk-
uð uppi — og hún minnti okkur alltaf á
skurðgoð úr tré í vegglægju. Við vissum
aldrei hvort hún tók eftir okkur. Svona
leið tíminn, kynslóðir komu og fóru — en
ætíð var hún hin sama, leyndardómsfull,
óuppnæm og undarleg.
Þannig dó hún einnig. Veiktist í þessu
rykfulla dimma húsi og enginn til að ann-
ast hana nema Surtur. Við fréttum ekki
einu sinni að hún væri veik og það var orð-
ið langt síðan allir gáfust upp á að spyrja
Surt. Hann talaði við engan og líklega ekki
hana heldur því röddin var orðin hrjúf
eins og hún hefði ryðgað af brúkunarleysi.
Hún dó í einu af herbergjunum niðri, í
stóru og þungu rúmi úr heslihnotu, með
ársal í kring. Höfúðið hné út af á gulnað
koddaver, stökkt, myglað af elli og inni-
byrgt í sólarleysi.
V
Surtur mætti fyrstu konunum, sem
komu, við aðaldyrnar og hleypti þeim inn.
Þær töluðu í hálfúm hljóðum og litu í
kringum sig með laumulegri forvitni, fóru
svo. En hann gekk rakleitt yflr að bakdyr-
unum, fór út um þær og sást ekki framar.
Frænkurnar tvær komu þegar í stað. Þær
létu jarða hana á þriðja degi en á öðrum
degi komu allir að kveðja hana dána þar
sem hún hvíldi á beði sínum stráðum
kynstrum af blómum, sem þær höfðu
keypt, og teiknaða myndin af föður hennar
horfði við þeim þar sem þær sátu yfir glös-
um sínum, lágværar og jarðarfararlegar.
Svo komu nokkrir afgamlir karlmenn,
sumir í afgömlum nýburstuðum einkenn-
isbúningum úr þrælastríðinu. Þeir komu
að hliðinu og á flötina en fóru ekki lengra.
Þeir töluðu um ungfrú Emily eins og væri
hún samtíðarmaður þeirra, minnti að þeir
hefðu dansað við hana og líklega sýnt
henni viðmót en þetta var allt ein tíma-
skekkja eins og við ber hjá afgömlum því
tíminn virðist þeim ekki vera vegur sem
hverfur í fjarska heldur afarmikið grasengi
sem enginn vetur nær að skerða. Nú var
það skiiið burt frá þeim um hinn þrönga
flöskuháis síðasta áratugar.
Nú vissum við þegar að uppi í húsinu
var stofa sem enginn hafði séð inn í í fjöru-
tíu ár og var svo ramlega læst að brjóta
varð upp dyrnar. En ekki var lagt í það fyrr
en ungfrú Emily var sómasamlega komin í
gröf sína. Þá var það gert.
Við allt það brambolt gaus upp mikið
ryk af gólfinu. Og rykmökkinn lægði ekki
um stund. Þarna inni var eins og í dauðs
manns gröf, loftþungt og rammur þefúr,
en stofan var annars búin eins og brúð-
hjónaherbergi. Samt var eins og aiit hefði
umhverfst í skugga dauðans; gluggatjöld-
in úr uppmáluðu silki sem verið hafði rós-
rautt, ljóshlífarnar á iömpunum rósrauðar,
einnig upphaflega, kristailinn og snyrti-
áhöld mannsins sem svo var faliið á að
upphafsstafirnir urðu ekki greindir. Þar lá
líka flibbi og hálsbindi sem sýndust hafa
verið lögð þarna rétt fyrir skömmu. Þegar
þetta var tekið upp varð eftir far í rykið
eins og litlaus hálfmáni. Föt mannsins
héngu á stól, vandlega samanbrotin, en
undir honum einir skór og sokkar sem far-
ið hafði verið úr.
Maðurinn sjáffur iá í rúminu.
Við stóðum þarna lengi og horfðum á
þetta djúpa giott á holdiausum vörunum.
Maðurinn hafði sýniiega verið að faðma
einhvern að sér og dáið í þeim stellingum
en svo langur svefn að hann drepur af sér
allar ásir lifenda hafði kokkálað hann. Það
sem eftir var af honum og huldist bak við
náttskyrtuna var orðið sameinað sængur-
klæðunum og á honum jafnt sem þeim lá
jafhfallið lag af ryki.
Þá tókum við eftir því að á hinum kodd-
anum var far eftir höfúð.
Einn af okkur tók eitthvað upp og þegar
við aðgættum betur, með þennan skarpa
þef af ósýnilegu og hverfandi dufti í vitum
okkar, sáum við að þetta var langur lokkur
af stálgráu hári. □
KoCu/T
TtoTT
me£>
F0T4-
0ú<JA8i
K'TlLFR
LO»(*
AJiÐuK.
'o
Y
VftR-Ð-
Æajöí
>
5 'f\ N-

Ldaj
\lEfiK-
<,mei
L
T
liHAuKA
OF/J
>
<P
R&K.TÍ
RoKSlflr
Hvítflu
l
Tóa/ai
þuRR-
LEAJbi
KU5K.
C.WF(X-
KflRL-
FflfluS
>

■V-
Z EíajS
3 E'AJS
STlUGr
ZE'aJ 5
HúS
;>
LÍK
TORFfl
FJ-i'oT
'RHflL-bfl

CLflÐi
-V-
-V-
ISL-
Wu^
FÍSfl
6o AiC,-
Fu 6> L
ÞEKKT
ðAtOÍ
-4-
sunoufl.
S'fl 3.1 ■
-4-
Rtie>
ttítöiA.
TÍMAOi U
:>
AJES'i'D
-4-
MVl Aj/ji
'fi
DFT
Tr TT
'0ftm

3
Lausnarorð síðustu gátu: ILLEPPUR
13. TBL. 1989 VIKAN 53