Vikan - 31.05.1990, Blaðsíða 11

Gaukur við. „Við eigum tuttugu og sjö ára
brúðkaupsafmæli í næsta mánuði. Þar af höf-
um við búið tuttugu ár í þessu húsi.“
„Þarna sérðu,“ segir Svanhildur og hlær.
„Sum hjónabönd endast."
Þau eiga saman tvö börn, Andra Gauk, ný-
útskrifaðan lækni, og Önnu Mjöll. Ólafur Gauk-
ur byrjaði snemma að spila með hljómsveitum.
„Við vorum nokkrir strákar sem tókum okkur
saman og spiluðum á dansæfingum í mennta-
skólanum. Við völdum úr lögin sem voru þekkt-
ust og vinsælust þá. Við spiluðum nær ein-
göngu djassmúsík." Hann heldur áfram: „Ég
var alltaf staðráðinn í að fara í háskóla. Ég inn-
ritaði mig í læknadeild Háskóla íslands haustið
eftir stúdentspróf. Þar var ég í þrjú ár. í þá
daga voru engin námslán komin til sögunnar.
Það setti strik í reikninginn hjá mér. Á þessum
árum hafði ég gífurlegan áhuga á tónlist. Lyktir
mála urðu þær að ég hætti í læknisfræðinni og
sneri mér alfarið að tónlistinni."
„Á yngri árum áttu fimleikar hug minn allan,“
segir Svanhildur. „Ég æfði með Ármanni og
sýndi með sýningarflokki. Mamma kenndi leik-
fimi og ég var alveg harðákveðin í því að verða
leikfimikennari þegar ég yrði stór." Ólafur
Gaukur rekur upp stór augu. „Ég hef ekki heyrt
þig minnast á þetta fyrr. Það er alveg merkilegt
eftir öll þessi ár. Þetta kemur mér gjörsamlega
á óvart."
„Jú, jú, Gaukur rninn," segir Svanhildur
hlæjandi, „þetta var minn æðsti draumur þegar
ég var lítil stelpa." Hún heldur áfram: „Svo var
ég í revíum. Það má segja að ég hafi fljótlega
fengið forsmekkinn af „sjóbisness“.“ Hann
grípur fram í: „Þegar fólk hefur fengið hann
losnar það ekki svo auðveldlega við bakter-
íuna.“
Svanhildur starfaði sem flugfreyja í nokkur
ár. „Það var ágætis starf á margan hátt,“ segir
hún. „Það var gaman að koma út fyrir land-
steinana. Mér skilst að starfið sé ekki eins eftir-
sóknarvert nú til dags þar sem „stoppin" milli
ferða eru orðin svo stutt.“
Svanhildur byrjaði ekki að syngja neitt að
ráði fyrr en með
hljómsveit mannsins
síns. „Það má segja
að ég hafi byrjað í
atvinnumennskunni
árið 1965. Þá
spiluðum við í Lídó.
Gaukur hafði spilað
víða áður og var
orðinn öllum hnútum
skemmtanabransans
kunnugur. Um svipað
leyti lentum við í
sjónvarpsþáttum sem
kynntu okkur vel. Við
spiluðum einnig víða
úti á landi. Það voru
endalaus ferðalög hjá okkur. Ég hef ekki tölu á
því hve oft við höfum farið hringveginn," segir
hún. Hann bætir við brosandi: „Við höfum
komið á alla þá staði þar sem eru samkomu-
hús. Við eigum eftir að skoða allt þar á milli."
Þið hafið þá ekki séð mikið af óbyggðum
íslands?
Ólafur Gaukur: „Nei, við eigum það alveg
eftir. Að vísu fórum við einu sinni í Veiðivötn.
Það var slæm reynsla,“ segir hann og hlær.
„Við lentum þar [ frosti. Það var alls staðar
Frh. á bls. 12