Vikan - 31.05.1990, Síða 44

►
gelti. „Hefði hins vegar henni
verið hleypt út en ekki honum
hefði hann orðið snarvitlaus,"
segir Snorri, „því hann er
haldinn afbrýðisemi á háu stigi
og verður að hafa forgang í
einu og öllu. Það er nú annaö
hvort - kallinn á heimilinu
veröur víst að ráða.“ Það eru
engin smálæti þegar út er
komið og strekkist vel á band-
inu þegar fimmtíu kílóa
skrokkurinn tekur á rás snuðr-
andi út í hraunið og grasbal-
ana.
„Þetta er hundur sem ekki
er gott að hafa í heimahúsum.
Hann er fyrirferðarmikill eins
og gefur að skilja og hann slef-
ar mikið. Það er í eðlinu. Þegar
þeir hafa fundið þann sem leit-
að er að eða þegar þeir eru
fullvissir um fundinn sé ég það
á þeim. Þeir reka trýnið upp í
vindinn, taka stefnuna mjög
ákveðið og slefa mikið. Þá vita
þeir að þeir eiga von á verð-
launum, sem eru það besta
sem þeir fá, lambalifur. Síðan
Það þarf svo sannarlega að
hafa fyrir uppeldinu á þeim en
það hefur skilað sér rækilega
eins og blaðaúrklippusafnið
sýnir. Þeir koma einnig við
sögu í málum sem ekki fara
hátt í fréttum en á síðasta ári
voru útköll um fimmtiu talsins.
Sem betur fer þurfti ekki að
leita í jafnmörg skipti og sem
betur fer hefur verið rólegt að
undanförnu. Þá er bara að æfa
þá, búa til slóð og þjálfa þá við
fjölbreytilegar aðstæður," seg-
ir hundahúsbóndinn Snorri
Magnússon, sem kann lagið á
sporhundunum eftir þrjátíu ára
kynni.
„Þjálfuninni fylgja mikil
hlaup og amstur og því er eins
gott að vera í sæmilegu formi
líkamlega," segir hann um leið
og hann togar í tauminn á Kol
sem kannað hefur nánasta
umhverfi með trýninu í snar-
hasti og gantast við pollana
tvo sem fengu að fara með í
þessa stuttu heimsókn, þá
Sporhundurinn Kolur... ótrúlegt lyktarskyn. Hann getur rakið
margra kilómetra slóð manna allt upp í 130 tíma gamla.
er gott að hvíla þá, gefa þeim
ótvírætt til kynna aö verkefn-
inu sé lokið. Uppeldið verður
að vera rökrétt svo þeir læri að
muna rétt. Það veitir mér mikla
ánægjutilfinningu ef og þegar
þeirfinna hinn týnda lifandi. Þá
finnur maður vei fyrir árangri.
Hins vegar er það svo skrítið
að ef viðkomandi finnst látinn
sýna hundarnir fálæti og
áhugaleysi þegar að er komið.
Með hegðun sinni gera þeir
greinarmun á því sem er lífs
og liðið.
Af ánægjulegum árangri
þeirra man ég eftir tíu ára
stelþu sem þeir fundi inni í
Þórsmörk 1981 eftir langa leit
fjölda manna. Þeir voru fljótir
aö komast á sporið þá. Þeir
fundu gamlan mann sem lá
fótbrotinn í gjótu uppi í Öskju-
hlíð og annan úti í Örfirisey.
Þeir fundu stelpu sem týndist
uppi í Gufudal og konu fundu
þeir í Víðinesi eitt árið.
Kolbein og Svana. Rétt áður
en húsbóndi Kols fer með
hann til kærustunnar aftur rek-
ur hann trýnið út í loftið, svona
rétt til að þefa af mannlífinu í
Hafnarfirðinum. Þar sem hann
getur rakið slóð manna langar
leiðir meö hraði og það við erf-
iðustu aðstæöur hlýtur hann
að finna margs konar lykt
þarna í vorgolunni með þessu
eina andartaki. Hvernig skyldi
sú uppskrift vera? Þessi sex
ára sporhundur er ekkerf hrif-
inn af þvi að vera settur inn
eftir stutta „platferð" út í vorið,
jafnvel þótt kella hans fagni
honum. Hann er svekktur og
spældur og leggst fýldur fyrir.
En í kvöld fær hann það verk-
efni að rekja slóð sem búin var
til í gær við Helgafell. Þetta er
sex til sjö kílómetra slóö sem
enginn getur rakið nema hann
og Charlotte. Þá veit hann líka
að von er á veislumat í verð-
laun, gómsætri lambalifur fyrir
tvo. Bon apetite! □
SÁLRÆN SJÓNARMIÐ af b,s. 41
nýta, jafnvel til þess eins að
viðhalda göllum sínum, er eins
og við verðum augnablik ráða-
laus. Við þessar aðstæður er
gott að leita sér leiðsagnar. Til
eru félög fólks sem hefur verið
lengi á valdi alkóhólista og veit
hvernig á að bregðast við
vissri hegðun þeirra. í þannig
félagsskap myndi ég leita í
þínum sporum og fá hjálp í
gegnum reynslu þeirra sem
hafa drifið sig út úr þessu
hvimleiða mynstri. Þannig
hjálpar þú best þeim sem eru I
óreglu. Eins væri ekki úr vegi
fyrir þig að tala við góðan prest
eða jafnvel sálfræðing, sem
gætu í sameiningu auðveldað
þér að sjá möguleika og þarfir
sjálfrar þín.
Hvað varðar barnið þitt, sem
þér finnst breytt vegna ósæmi-
legrar framkomu sjúks aðila,
veröur það að reyna að skilja
að í þessari framkomu er ekk-
ert mat á því. Þarna er um að
ræða uppsöfnuð vonbrigði
með sjálfan sig sem fær fólk til
að bregðast svona smátt við.
Þú segir að enginn tími sé tii
að hlúa að áhugamálum og
öðrum tómstundum. Það eru
bersýnilega leifar af því tíma-
bili í lífi þínu þegar allir gátu
stjórnað þér og skipulagt. Nú
vilt þú ekki meir og ert ekki sjö
ára lengur, svo prófaðu að
fara á námskeið, helst í ein-
hverju sem er frekar langt frá
hugðarefnum þínum. Þannig
verður þú uppteknari og neyð-
ist til að hugsa um annað en
vandamál þeirra sem ekki vilja
breyta eigin lífi. Mér sýnist þú
töluvert listræn og gætir orðið
frábær málari ef þú kærir þig
um. Eins gæti þessi gáfa nýst
til dæmis við leikbrúðugerð
eða keramik og postulínsmál-
un. Taktu upp símann strax í
dag og pantaðu tíma. Það er
aldrei of seint að finna sig.
Víðsýni þín og fordómaleysi
ættu líka að geta skapað þér
áhugamál á andlegum og
þroskavænlegum leiðum.
Líknarmál myndu líkaveraþín
deild.
HVAÐ ER VERIÐ
AÐ KENNA OKKUR?
Það er bersýnilegt að við verö-
um öll að fara í gegnum mis-
jafna hluti í lífinu, hjá því verð-
ur vart komist. Sum reynsla er
erfiðari en önnur og þá er okk-
ur vandi á höndum, ekki satt.
Við verðum vissulega að læra
af því sem hendir okkur, ef
hægt er. Þegar okkur finnst að
við höfum sýnt öðrum velvilja
og þeir svo bregðast okkur
reynir á hvaða mann við raun-
verulega höfum aö geyma.
Það er mjög auðvelt að fyllast
reiði og biturð út í fólk sem
sýnir okkur sínar verstu hliðar.
Þá er gott að gera sér fulla
grein fyrir því að viðkomandi
er fyrst og fremst að bregðast
sjálfum sér með hátterni sinu
en ekki okkur, þó um tíma líti
þannig út.
í gegnum það fólk sem viö
annars vegar ölumst upp með
og síðan fólk, sem lífið smátt
og smátt færir á veg okkar,
erum við raunverulega að
þroskast og eflast. Þetta eru
vissulega einstaklingar sem
eru ólíkir innbyrðis og reyna
þar af leiðandi á ólíkar tilfinn-
ingar og kenndir hjá okkur,
sem betur fer. Ef við í hvert
skipti sem okkur mislíkar við
einhvern reyndum frekar að
íhuga af hverju heldur en að
gefast upp fyrir viðkomandi
gengi okkur betur að sjá hvað
æskilegt er að bæta. Eins get-
ur viðkynning við þessa per-
sónu kannski aukið hæfni okk-
artil að átta okkur betur á eigin
takmörkunum og möguleikum
hins vegar. Eöa eins og von-
lausa vinnuhjúið sagði eitt sinn
eftir ömurlega tíð um sláttinn.
Elskurnar mfnar! Ég leit
bara til himins undrandi á
forsjóninni að leggja nú
þetta á mig líka. Hvað haldið
þið að hafi gerst? Jú, rétt
undan rigningarskýinu kíkti
sólin og mér veittist létt að
klára afganginn, því ég vissi
að sólin beið einungis eftir
betra tækifæri til að hjálpa
mér.
Guð gefi þér styrk í fram-
tíðinni.
Með vinsemd,
Jóna Rúna
Vinsamlega handskrifið bréf til Jónu Rúnu og látið fylgja fullt nafn
og kennitölu, ásamt dulnefni. Svörin byggjast á innsæi Jónu
Rúnu og rithandarlestri og því miður er alls ekki hægt að fá þau
í einkabréfi.
Utanáskriftin er:
VIKAN - Jóna Rúna Kvaran - Háaleitisbraut 1, 105 Reykjavík
44 VIKAN 11 TBL. 1990