Vikan - 18.12.1941, Blaðsíða 12

10
VIKAN, nr. 51—52, 1941
verkfæri í hendi drottins? Hahaha! Það
máttu eiga, séra BjÖrn, að þér verður mikið
úr litlu! Nei, sannleikurinn er sá, að
drottinn hefir verið naumur við mig —
mjög naumur ... Mögur sýsla — miklar
fjarlægðir — engin böm, en kona, sem
rækir kirkju — þetta er það, sem fallið
hefir í minn hlut. í stuttu máli sagt: Mikill
þorsti, en of lítið að drekka!
Séra Björn snýtti sér rösklega.
Nú, nú!
Og sem auka-plágu verð ég svo að dragn-
ast með prest, sem telur staupin ofan í
mig. Telur staupin! Ég kæri mig ekki um
staup, sem ég get talið, séra Bjöm. Sjór
er sjór og pollur er pollur! Ég vil finna
leysinguna innra með mér — finna, að ég
er dauðlegur! Þegar ís skynseminnar fer
að bráðna, þá fyrst byrjar hjartað að lifa
— ofar allri lögfræði, guðfræði, stærð-
fræði — og málfræði!
Hefir þú aldrei hugsað um það, hvernig
hesti muni vera innanbrjósts, sem stendur
pg bíða eftir því, að fullur maður, sem
dottið hefir af baki hans, vakni? spurði
séra Bjöm.
Fjandinn hirði alla hestaþanka og
prestaþanka! sagði Lýður hlæjandi: Drott-
inn og þú — það er eins og ég og Jón
fangi! Ég hefi dæmt Jón í fangelsi og fal-
ið honum að hirða kýmar! Og hefir drott-
inn ekki á sama hátt falið þér að gæta
sauða sinna — og hafra? . . . Þ e 11 a er
svei mér tunna!
Og vissulega var það tunna, það var
meira en tunna, það var áma. Lýður ýtti
þegjandi við henni og lagði að eyrað með
hátíðlegri eftirvæntingu: Klúnk, heyrðist í
henni — Lýður endurtók það:
Klúnk, klúnk . . . Það hljómar vel. Ekki
eins og vatn, ekki heldur eins og brennivín,
það gæti verið eitthvað þykkara . . . Guð
gefi, að það sé nú ekki sýróp!
Lýður kunni öll tök á að taka upp tunnu,
allt fór fram eftir settum reglum — og það
vætlaði rautt og þykkt eins og blóð með
tappanum.
Lýður sneri glasinu í hendi sér, horfði
lengi á það, þefaði af því:
Ef þetta er ekki portvín . . . sagði
hann: En ef til vill er það eitur . . . Eða
að minnsta kosti blandað eitri — Drekktu
fyrst, Jón fangi.
Jón fangi ók sér ólundarlega:
Ég er ekki skyldugur til að drekka ann-
að en vatn — samkvæmt dómi og réttlæti!
Lýður lagði fast að honum:
Hana, drekktu, ræfillinn þinn! Þú getur
alltaf fengið nóg vatn. Viltu láta setja þig
á vatn og brauð núna rétt um jólin ? Ef
bragðið er eins gott og lyktin, verðurðu
ekki svikinn af því — heyrirðu það, Grikk-
landskóngur og kraftajötunn! . . . Þorir
þ ú, Benedikt?
Benedikt spýtti, þurrkaði sé'r um munn-
inn, og sneri sér hneykslaður frá freist-
ingunni.
Séra Björn stóð aðgerðalaus og horfði
til skiptis á tunnuna, glasið og mennina.
Jón fangi spurði:
Fæ ég hegningu mína stytta?
Já — ef þú deyrð af því'! sagði Lýður
hlæjandi.
Jæja, skrattinn hafi það — fáðu mér
það!
Jón fangi tók glasið í vinstri hönd, gerði
krossmark með hægri hendi, tautaði eitt-
hvað, lokaði augunum — og renndi því
niður:
A! — sagði hann: A—a! . . . A—a—a!:
. . . Meira — meira! . . .
Þú ert orðinn fullur, svínið þitt, sagði
Lýður góðlátlega, tók glasið af honum,
hellti það fullt — og drakk. Hann stóð lengi
kyrr og naut bragðsins í munninum: Góm-
sætt, sagði hann. Hann hellti aftur í glas-
ið — og drakk. Hellti í þriðja sinn — og
drakk.
Svo fleygði hann glasinu, féll á kné,
fómaði upp höndum — og sagði: Guði sé
lof — nú sé ég, að guð vill, að Lýður gamli
drekki!
Það var barnsleg einlægni í rödd hans,
og yfir andliti hans hvíldi hátíðleg alvara.
Hann reds á fætur sem nýr maður, fullur
öryggis, gekk nokkur löng skref, kom
svo aftur:
Fimm skref frá þinni fjöru, séra Björn
— fimm skref frá fjöru kirkjunnar. Er
það ekki eins og vísbending? En Lýður
Guðmundsson hefir aldrei verið smásálar-
legur — á meðan nokkur dropi er á ám-
unni, skal þig ekki skorta messuvín!
Séra Björn þagði andartak — svo sagði
hann:
Guði er ekkert ómáttugt — hann getur
líka verið gamansamur. Þú gleymir að
bjóða gesti þínum!
Lýður var ekki seinn að taka upp glas-
ið — séra Björn fékk eitt glas og Benedikt
fékk eitt glas, og sjálfur fékk hann sér
eitt glas — Jón fangi verður að bíða
þangað til tunnan er komin á sleðann,
sagði hann einbeittur og miskunnarlaus.
En það gekk erfiðlega að koma ámunni
með hinum rauðu, gómsætu veigum á sleð-
ann, það þurfti rétt og snör handtök til
þess, og hðið var ekki í sem beztu ásig-
komulagi: Tíðar hláturshviður ásóttu Lýð,
séra Björn var prestur, Benedikt rýr, og
Jón fangi fullur. Þó tókst það að lokum.
Lýður vildi ekki ganga heim, hann sett-
ist klofvega á tunnuna og lét aka sér. Ég
ætla að ríða ámunni heim! hrópaði hann —
og hló — og söng — og barði fótastokk-
inn — og veifaði glasinu. Hann roðnaði
og tútnaði. Hann mælti af munni fram —
söng bassa og diskant og aftur bassa:
Lýður,
býður!
vín,
svín!
Hahaha! Lýður skellihló — en svo hélt
hann áfram:
Prestur,
gestur
svelgur,
belgur!
Hahaha! Hann hló af undrun yfir hag-
mælsku sinni og var nærri oltinn af baki,
Lýður skar ekki við nögl sér. Séra Björn
s......
Eflir veturinn
kemur sumarið
Hafið þér athugað, að ef stríðið heldur áfram
næsta sumar, getið þér ekki ferðast til útlanda
, sumarleyfinu.
En enginn þarf að vera í vandræðum samt, nóg
er til af fögrum stöðum hér á landi og strand-
ferðaskipin flytja yður á allar hel7.tu hafnirnar
kringum allt land.
Munið hinar hentugu ferðir strandferðaskipanna
vetur og sumar.
Skipaútgerð rikisins

QhajnmjO$o.n.p(lö.tu>L
His Masters Voice, - Columbia,
Parlophone, - Regal.
Geysimikið úrval af nýjustu dansplötum og
klassískum plötum.
Fálkinn
Laugavegi 24.