Vikan - 19.09.1991, Blaðsíða 66

EVRÓPSKAR
KVIKMYNDIRII
Hér á eftir fer umfjöllun
um franskar og ítalsk-
ar kvikmyndir, myndir
sem verða eða verða ef til vill
aldrei sýndar hérlendis vegna
Feðgarnir að koma úr veiðiferð
í myndinni La gloire de mon
pére (Dýrð föður míns).
þess að þær eru ekki á engil-
saxnesku máli. Þó er aldrei að
vita. Hver veit nema þær verði
sýndar á einhverri kvikmynda-
hátíð hér í borg. Frakkar og
ítalir eiga sér langa kvik-
myndahefð. Það voru Frakkar
(Lumiere-bræðurnir) sem
gerðu sér fyrst grein fyrir nota-
gildi leikinna kvikmynda. Við
skulum kynna okkur nokkrar
ítalskar og franskar myndir
sem hafa verið framleiddar á
þessu ári.
Hver sá ekki ítölsku mynd-
ina Cinema Paradiso eða
Paradísarbíóið sem Gius-
eppe Tornatore leikstýrði?
Þetta er hjartahlý, innileg og
manneskjuleg mynd sem fær
alla til að tárast örlítið enda er
maður bara mannlegur. Leik-
stjórinn Giuseppe Tornatore
gerði síðan myndina Stanno
tutti bene (Öllum líður vel)
sem fjallar um föður einn sem
langar til að heimsækja börnin
sín og sjá hvernig þeim farn-
ast í lífinu. Hann gerir engin
boð á undan sér og það á eftir
að draga dilk á eftir sér.
Persóna Sophie Marceau gerir
sér grein fyrir að ekki er allt gull
sem glóir í myndinni Pacific
Palisades.
► Faðir og dóttir í frönsku
myndinni Daddy Nostalgie.
Hann er dauðvona, hún að
kynnast honum að nýju eftir
margra ára aðskilnað.
◄ Djörf eða ekki djörf, það er
spurningin. Svipmynd úr
kvikmyndinni Sumarnótt í borg.
Alain Delon sem franskur
guðfaðir í myndinni Dancing
Machine.
La Stazione (Járnbrautar-
stöðin) fjallar um Domenico
sem starfar á lítilli brautarstöð í
smáþorpi á Suður-Ítalíu. Hann
er mjög nákvæmur að eðlisfari
og hefur mikið dálæti á áætl-
unum. Auk þess dýrkar hann
þýska tungu. Er það nú sögu-
þráður eða hvað! En meira
hangir á spýtunni. Einn daginn
heldur auðjöfur einn í þorpinu
mikið teiti sem eingöngu er
ætlað vel stæðu fólki. Nóg er
af víni og villtum meyjum. Ein
þessara villtu meyja hleypur til
járnbrautarstöðvarinnar sem
er í námunda við heimili ríka
mannsins. Stúlkan vill taka
næstu lest heim til sín. Járn-
brautarstarfsmaðurinn útskýrir
fyrir henni að hennar lest komi
ekki fyrr en seinna um kvöldið
og því þurfi hún að bíða örlítið.
Hún lætur sé það lynda og
byrjar að tala við Domenico
sem verður yfir sig ástfanginn.
Þá kemur babb í bátinn. Stúlk-
an á kærasta og hann kemur
til sögunnar því hann hafði elt
stúlkuna sína eftir að hún yfir-
gaf teitið. Hefst nú mikið tilfinn-
ingastríð. Þegar svo lestin
kemur tekur stúlkukindin
veigamikla ákvörðun sem á
eftir að hafa áhrif á líf járn-
brautarstarfsmannsins.
ítalska myndin Tarassachi
er í raun þrjár smásögur sem
allar fjalla um eiturlyfjafíkla á
öllum aldri. Myndin tekur fyrir
innri baráttu þessa fólks og
hvernig því tekst að berjast
gegn fíkninni. Fólkið gerir sér
grein fyrir hversu hættuleg
þessi fíkn er og að eiturlyfja-
neysla leiði aðeins eitt af sér:
Tortímingu mannlegs lífs.
Open Doors er ítölsk þrátt
fyrir enskan titil. Hún gerist á
fasistatímabilinu á Ítalíu árið
1937. Fjallar hún um mann
sem myrðir einn morguninn
þrjár manneskjur, flokksbróður
sinn, yfirboðara sinn og eigin-
konu sína. Síðan býður hann
TEXTI: CHRISTOF WEHMEIER