Vikan - 14.11.1991, Síða 17

hana með hverjum deginum."
í stofunni er einnig stór,
svartur, útskorinn skápur sem
virðist hafa verið þar frá fyrstu
tíð. „Nei, nei,“ segir Hanna
Maria brosandi, „þennan skáp
kom ég með með mér, sá
hann í gegnum glugga á einni
af fornsölum borgarinnar og
þó fjárhagurinn væri slæmur á
þeim tíma fannst mér ég verða
að kaupa hann og gerði þvf
ráðstafanir til að eignast hann.
Það hefur þó aldrei farið eins
vel um hann og hérna.“ Annað
myndverk vekur athygli þarna
i stofunni, það er mynd eftir
Guðrúnu Svövu Svavarsdóttur
af konu sem er að spyrna sér
upp klettana í Almannagjá.
„Þessa mynd fékk ég rétt áður
en sr. Heimir varð útvarpsstjóri
og staðan losnaði." Það hafði
því enginn hugmynd um það á
þeim tíma að myndin ætti eftir
að hanga uppi á vegg í stof-
unni á prestssetrinu andspæn-
is klettunum í Almannagjá.
Hanna María er fædd og
uppalin í Hveragerði. „Þrettán
ára gömul var ég send á
heimavistarskóla í Skóga-
skóla undir Eyjafjöllum og var
þar í þrjá vetur. Það var mjög
lærdómsríkt því þó það sé
ekki alltaf gott að þurfa að
senda börn í heimavist er það
mjög þroskandi á þessum
unglingsárum og ekki minni
skóli að búa með sama fólkinu
allan sólarhringinn en að læra
lexíurnar. Þetta var mjög sér-
stök reynsla sem ég er mjög
þakklát fyrir og hef búið að
síðan. Þarna myndast sérstök
bönd milli skólafélaganna og
ég hef alltaf fylgst mjög vel
með þeim krökkum sem voru
með mér í skólanum. Enn
man ég ótrúlega mikið af
námsefninu; ég var til dæmis
að rifja upp Ijóðið Fjallið
Skjaldbreiður um daginn þar
sem það er mjög tengt mér
núna, því Skjaldbreiður hefur
verið nefndur móðir Þingvalla.
Ég hef ekki hugsað um Ijóðið í
tuttugu ár en mundi það frá
orði til orðs. Við vorum látin
læra fjöldann allan af Ijóðum
utan að og Sigga vinkona mín
spilaði á gítar og bjó til lag við
Ijóðið. Og það rifjaðist auð-
veldlega upp.
Þetta voru viðkvæm ár og
mikilvæg í þroskaferlinum. Ég
á tvo bræður, annan eldri en
hinn yngri, en það má segja að
með því að fara á heimavist-
ina hafi ég fengið nýjan systk-
inahóp. Við fórum lítið heim
þar sem vegakerfið var ekki
upp á marga fiska, heimsótt-
um heimili okkar einu sinni á
haustönn og einu sinni á
vorönn. Einu tengslin við
heimilin voru pakkasendingar.
Einkum var vinsælt að fá
sendar kökur og ég bað oft um
að fá senda bananatertu sem
var mjög vinsæl hjá okkur.
Síðan hef ég haldið mikið upp
á þessa tertu!
Ég á margar dýrmætar
minningar frá þessum árum.
Minjasafnið á Skógum tengdi
okkur við fortíðina og gamla
íslenska menningu. Þórður
Tómasson safnvörður sat oft
og raulaði gamlar vísur og
spilaði undir á langspil. Þetta
síaðist inn í mann og ég raula
þessar vísur oft fyrir börnin
mín.
Á þessum árum voru krakk-
arnir farnir að skjóta sér hvert í
öðru. Það var þó lítið gert í
málunum annað en að senda
bréf á milli og svo var skipst á
úrum. Einu sinni í viku, mig
minnir að það hafi verið á
þriðjudögum, fór skólastjórinn
á Lionsfund og þeir sem voru
skotnir fóru bak við minjasafn-
ið og kysstust, allir í kór. Sum-
um fannst þetta mjög tilkomu-
lítið, einni stelpunni fannst
þetta mjög leiðinlegt og var að
skoða gang himintungla með-
an þetta stóð yfir!
Þarna var víðast mikil nátt-
úrufegurð, Sólheimasandurinn
var svartur og yfirþyrmandi og
nálægð við náttúruna mikil.
Skipskaðar höfðu orðið við
ströndina og því voru drauga-
sögur sagðar á kvöldin. Nokkr-
ir draugar áttu að vera í hús-
inu, til dæmis einn sem gekk
um í fatahenginu með hausinn
undir hendinni. Ekki man ég
þó eftir að neinn hafi séð hann
né aðra drauga sem áttu að
vera þarna. Við vorum þó það
hræddar að við fórum í hópum
saman á klósettin á kvöldin,
stelpurnar, fjórar til fimm
saman.“
Dætur Hönnu Maríu, Saga
og Katla, koma nú inn í stof-
una, nýkomnar úr skólanum.
Önnur er i Ljósafossskólanum
og hin í leikskóla á sömu
slóðum. Yngsta barnið, sonur-
inn Þórður, sefur hins vegar
værum blundi úti í garði. Og
skömmu síðar kemur eigin-
maðurinn, dr. Sigurður Árni,
en hann er rektor Skálholts-
skóla fram að áramótum.
Hann var að sýna nokkrum
Bretum þjóðgarðinn en mikill
fjöldi ferðamanna sækir stað-
inn heim á öllum árstímum.
„Það var einstaklega gaman
að sjá hve margir voru á ferð-
inni hér í gær. Hingað koma
þúsundir ferðamanna, mikið af
foreldrum með börn sín.“
Það er mikið að gera í land-
vörslunni á haustin og á sumr-
in eru auk þeirra hjóna átta
starfsmenn sem sjá um að
ekki séu brotin landslög og
leiðbeina fólki um þjóðgarðinn.
„Við erum þó aðeins þrjú hér
að vetrarlagi. Haustið er mjög
annasamt hérna, rjúpnaveiði
er stranglega bönnuð og það
þarf að elta uppi menn á
jeppum. Því miður eru þeir
▼ „Þaðvar
einstaklega
gaman að
sjá hve
margir voru
á ferðinni
hér í gær.
Hingað
koma þús-
undir
ferða-
manna,
mikið af
foreldrum
með börn
sín.“