Vikan


Vikan - 14.11.1991, Page 55

Vikan - 14.11.1991, Page 55
fara í stærri brekkur svona í fyrsta skiptið. Nokkrum dögum síðar á- kváðum við að skella okkur aftur á skíði. Ég fór nokkrar ferðir í barnabrekkunni til að hita mig upp fyrir stóru brekk- una sem var nokkuð ógnvæn- leg aö sjá. Ég taldi mig þó fær- an í flestan „snjó“ og að sjálf- sagt yrði ég ekki í vandræðum með að fara hana þessa. í þessari brekku var diskalyfta eins og í barnabrekkunni nema hvað hún var mun stærri. Það var tilkomumikið útsýni úr lyftunni í allar áttir en mikið voðalega fór hún hátt. Þegar í brekkuna kom sá ég að hún var allmiklu brattari og lengri en barnabrekkan. Konan fór á undan mér niður brekkuna sem áöur, svo ætlaði ég að fylgja á eftir í fallegu svigi. Hún kallaði til mín: „Ekki fara þar...“ Þá heyrði ég ekki meira því að þegar ég ætlaði að fara svigið á eftir henni vildu skíðin fara beint niður brekkuna og að sjálfsögðu þar sem hún var bröttust. Ég er ekki frá því að það hefði tekist ef ekki hefði komið til hóll sem þurfti endilega að verða á leið minni niður. Af hólnum flaug ég í stórum en fráleitt fallegum boga og fór svo nokkrar veltur i lendingu. Það get ég sagt þér, lesandi góður, að skíðastökk er ekki eins auðvelt og það lítur út fyrir að vera í sjónvarpinu. Mar og skrámur fékk ég til minja um stökkið og má sjálfsagt teljast nokkuð heppinn að ekki fór verr. Skíðamaður einn, sem átti leið fram hjá þar sem ég lá í brekkunni í einni flækju, á- minnti mig og sagði aö brun væri stranglega bannað í brekkunni. Ekki vissi ég hvort ég átti að hlæja eða gráta en lofaði hátíðlega að hafa það í huga. Eftir þetta fór ég nokkrar ferðir í sömu brekku og gekk allsæmilega. Einhverju siðar vorum við enn í Bláfjöllum. Þá átti ég bara eftir að reyna eina brekku eða öllu heldur fjall, þvílík var stærðin á þeirri brekku sem ég var nú ákveðinn í að prófa. í þessari brekku er sætalyfta sem rúmar tvo í hvert sæti. Með mér i lyftunni var vinur minn sem var litlu reyndari en ég á skíðum. Veður var fremur leiðinlegt þennan dag, hvasst og snjókoma. Meðan á ferð okkar upp fjallið stóð versnaði veðrið um allan helming. Þeg- ar við komum upp var kominn blindbylur svo ekki sá úr aug- um og var þá lyftan stoppuð vegna veðurs. Er við lögðum af stað niður brekkuna ákváðum við að reyna að fara hægt f svigi svo við villtumst ekki út fyrir af- markaða braut sem skíðuö var. Skíðafæri var lélegt, snjórinn haröur, sérstaklega utan brautar, þar var glerhart hjarn. Fljótlega skildu leiðir hjá okkur félögum, skyggni var lít- ið og mér reyndist erfitt að halda hraðanum í skefjum. Hann jókst sífellt og erfiðara varð að fara svigið, vindurinn var líka hjálpsamur við að koma manni áfram. Skyndilega missti ég fót- anna og rann með ógnarhraða út fyrir brautina, þar sem hjarnið var harðast og brekkan bröttust. Ég var íklæddur fis- galla sem gaf svipaða mót- stöðu og snjóþota, ég efast stórlega um að ég hefði komist hraðar þó að ég hefði staðið á skíðunum. Þqg notaði ég nú til að reyna að stoppa mig af, stakk þeim og stöfunum í hjarnið, en það var ekki viðlit. Eftir að hafa runnið nokkur hundruð metra, ýmist með hendur eða fætur á undan, fann ég að snjórinn gerðist aðeins mýkri. Ég náði að kýla skíðin niður í snjóinn og stoppa mig af. Ég reyndi að standa á fætur til að renna mér inn á skíðabrautina en þá rann ég aftur af stað á þessum líka ógnarhraða. Neðarlega ( brekkunni náði ég að stoppa mig aftur, komst á fætur og renndi mér inn á skíðabraut- ina. Þegar ég var kominn niður brekkuna áttaði ég mig fyrst á því að skíðastafirnir voru horfnir, ég var með brunasár á höndum og baki og allur lurk- um laminn. Sá fyrsti sem ég sá, þegar ég kom niður, var félagi minn sem hafði fengið svipaða útreið og ég í þessari ferð. Eftir þessa reynslu mína af flestum greinum skíðaíþróttar- innar verð ég að segja að ég fer ekki ofan af þeirri skoðun minni að byrjendanámskeið séu aðeins fyrir börn og þá sem telja sig þurfa á þeim að halda. Sjálfur hef ég lagt svig- skiðin á hilluna í bili - eða því sem eftir er af þeim. Núna er ég búinn að fá mér þessi líka fínu gönguskíði sem ég hlakka mikið til að prófa og ég efast ekki um að ég verð fljótur að ná tökum á þeirri grein skíðaíþróttarinnar sem öðrum. PARFUM pour FEMMES
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104

x

Vikan

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.