Vikan


Vikan - 14.11.1991, Síða 55

Vikan - 14.11.1991, Síða 55
fara í stærri brekkur svona í fyrsta skiptið. Nokkrum dögum síðar á- kváðum við að skella okkur aftur á skíði. Ég fór nokkrar ferðir í barnabrekkunni til að hita mig upp fyrir stóru brekk- una sem var nokkuð ógnvæn- leg aö sjá. Ég taldi mig þó fær- an í flestan „snjó“ og að sjálf- sagt yrði ég ekki í vandræðum með að fara hana þessa. í þessari brekku var diskalyfta eins og í barnabrekkunni nema hvað hún var mun stærri. Það var tilkomumikið útsýni úr lyftunni í allar áttir en mikið voðalega fór hún hátt. Þegar í brekkuna kom sá ég að hún var allmiklu brattari og lengri en barnabrekkan. Konan fór á undan mér niður brekkuna sem áöur, svo ætlaði ég að fylgja á eftir í fallegu svigi. Hún kallaði til mín: „Ekki fara þar...“ Þá heyrði ég ekki meira því að þegar ég ætlaði að fara svigið á eftir henni vildu skíðin fara beint niður brekkuna og að sjálfsögðu þar sem hún var bröttust. Ég er ekki frá því að það hefði tekist ef ekki hefði komið til hóll sem þurfti endilega að verða á leið minni niður. Af hólnum flaug ég í stórum en fráleitt fallegum boga og fór svo nokkrar veltur i lendingu. Það get ég sagt þér, lesandi góður, að skíðastökk er ekki eins auðvelt og það lítur út fyrir að vera í sjónvarpinu. Mar og skrámur fékk ég til minja um stökkið og má sjálfsagt teljast nokkuð heppinn að ekki fór verr. Skíðamaður einn, sem átti leið fram hjá þar sem ég lá í brekkunni í einni flækju, á- minnti mig og sagði aö brun væri stranglega bannað í brekkunni. Ekki vissi ég hvort ég átti að hlæja eða gráta en lofaði hátíðlega að hafa það í huga. Eftir þetta fór ég nokkrar ferðir í sömu brekku og gekk allsæmilega. Einhverju siðar vorum við enn í Bláfjöllum. Þá átti ég bara eftir að reyna eina brekku eða öllu heldur fjall, þvílík var stærðin á þeirri brekku sem ég var nú ákveðinn í að prófa. í þessari brekku er sætalyfta sem rúmar tvo í hvert sæti. Með mér i lyftunni var vinur minn sem var litlu reyndari en ég á skíðum. Veður var fremur leiðinlegt þennan dag, hvasst og snjókoma. Meðan á ferð okkar upp fjallið stóð versnaði veðrið um allan helming. Þeg- ar við komum upp var kominn blindbylur svo ekki sá úr aug- um og var þá lyftan stoppuð vegna veðurs. Er við lögðum af stað niður brekkuna ákváðum við að reyna að fara hægt f svigi svo við villtumst ekki út fyrir af- markaða braut sem skíðuö var. Skíðafæri var lélegt, snjórinn haröur, sérstaklega utan brautar, þar var glerhart hjarn. Fljótlega skildu leiðir hjá okkur félögum, skyggni var lít- ið og mér reyndist erfitt að halda hraðanum í skefjum. Hann jókst sífellt og erfiðara varð að fara svigið, vindurinn var líka hjálpsamur við að koma manni áfram. Skyndilega missti ég fót- anna og rann með ógnarhraða út fyrir brautina, þar sem hjarnið var harðast og brekkan bröttust. Ég var íklæddur fis- galla sem gaf svipaða mót- stöðu og snjóþota, ég efast stórlega um að ég hefði komist hraðar þó að ég hefði staðið á skíðunum. Þqg notaði ég nú til að reyna að stoppa mig af, stakk þeim og stöfunum í hjarnið, en það var ekki viðlit. Eftir að hafa runnið nokkur hundruð metra, ýmist með hendur eða fætur á undan, fann ég að snjórinn gerðist aðeins mýkri. Ég náði að kýla skíðin niður í snjóinn og stoppa mig af. Ég reyndi að standa á fætur til að renna mér inn á skíðabrautina en þá rann ég aftur af stað á þessum líka ógnarhraða. Neðarlega ( brekkunni náði ég að stoppa mig aftur, komst á fætur og renndi mér inn á skíðabraut- ina. Þegar ég var kominn niður brekkuna áttaði ég mig fyrst á því að skíðastafirnir voru horfnir, ég var með brunasár á höndum og baki og allur lurk- um laminn. Sá fyrsti sem ég sá, þegar ég kom niður, var félagi minn sem hafði fengið svipaða útreið og ég í þessari ferð. Eftir þessa reynslu mína af flestum greinum skíðaíþróttar- innar verð ég að segja að ég fer ekki ofan af þeirri skoðun minni að byrjendanámskeið séu aðeins fyrir börn og þá sem telja sig þurfa á þeim að halda. Sjálfur hef ég lagt svig- skiðin á hilluna í bili - eða því sem eftir er af þeim. Núna er ég búinn að fá mér þessi líka fínu gönguskíði sem ég hlakka mikið til að prófa og ég efast ekki um að ég verð fljótur að ná tökum á þeirri grein skíðaíþróttarinnar sem öðrum. PARFUM pour FEMMES
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100
Síða 101
Síða 102
Síða 103
Síða 104

x

Vikan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.