Vikan - 23.01.1992, Blaðsíða 15

A Hér undirbýr Kristín Stefánsdóttir hjá No Name, Brynju fyrir eina
af mörgum Ijósmyndatökum.
HAMARSHÖGGIÐ
Það sem helst gat komið í veg
fyrir að Brynja tæki þátt í
keppninni var ballettinn. Á
þessum tíma var Brynja meidd
og gat ekki stundað æfingar
þannig að leiðin var greið af
þeim sökum og hún þurfti
engu að fórna. Meiðslin eru í
lið í fæti og þau hlaut hún við
mjög strangar æfingar fyrir
nemendasýningu Listdans-
skóla Þjóðleikhússins. „Þetta
var eins og hamarshögg. Ég
skil ekki af hverju eða hvernig
þetta gerðist því ég hef aldrei
verið í eins góðu formi og þá.“
Síðan hefur Brynja gengið
milli lækna og farið í fjölmarg-
ar myndatökur, sem ekkert
eiga skylt við fyrirsætustörf
heldur eru kenndar við rönt-
gen.
Þrátt fyrir ítarlegar rann-
sóknir hefur ekkert fundist að
henni og hún segir að verið
geti að sársaukataugar hafi
ruglast í ríminu þannig að þær
sendi frá sér sársaukaboð án
þess að nokkuð sé að henni í
fætinum. Til stendur að hún
fari í sprautumeðferð til að
brjóta upp þennan sársauka-
hring. Þetta hefur komið sér
mjög illa fyrir Brynju því
undanfarið hefur staðið til að
hún fari utan til náms og
starfa.
JAPANIR HRIFNIR
Eftir að hún hóf þátttöku í for-
síðustúlkukeppninni hafa
henni borist nokkur atvinnutil-
boð. Meðal annars hafa verið
sendar til Japans myndir sem
Björn Blöndal hefur tekið af
Brynju og þaðan hafa borist
óskir um fleiri myndir. Ef ball-
ettiðkunin gerir það enda-
sleppt hefur hún fullan hug á
að snúa sér að fyrirsætustörf-
um, jafnvel í Japan því þar eru
ekki gerðar miklar kröfur um
hæð. „En meðan ekkert er
komið í Ijós með meiðslin get
ég í raun ekkert sagt um fram-
tíðina, þetta verður allt að
koma í Ijós," sagði Brynja,
bjartsýn að vanda.
Þó var ekki laust við að
nokkur örvænting gripi um sig
í hjarta hennar þegar henni
varð Ijóst að ballettfætur henn-
ar hefðu ef til vill dansað sitt
síðasta. „Fyrst fannst mér öllu
vera lokið en sem betur fer
tekur alltaf eitthvað við." Hún
segist reyndar nú fyrst þurfa
að hugsa um það hvað hún
eigi að verða þegar hún verður
stór því aldrei hafi annað kom-
ið til greina en að verða ballett-
dansari. „Ég elska að vera á
sviði og mér líður vel þegar ég
er að gera eitthvað sem áhorf-
endur hafa gaman af. Þannig
verð ég að gera eitthvað slíkt
því einhver ögrun verður að
vera til staðar, einhver áhætta,
eitthvað krefjandi, því þar ligg-
ur minn metnaður. En ég ætla
ekki aö veröa grínleikari," seg-
ir Brynja og hlær við enda leik-
listin henni fjarri því henni
finnst eðlilegt að tjá sig í hreyf-
ingum á sviði, án orða.
ANNIR BESTAR
Brynja vill hafa tilveruna svolít-
ið njörvaða. Hún fór í Kvenna-
skólann vegna þess að þar er
bekkjakerfi en ekki lausir
áfangar og núna er hún að
leita sér að fastri vinnu. Hún
hefur þó verið að kynna vörur
Vífilfells hf. auk fyrirsætustarfa
og segir það ágætt. „Ég verð
að vita nokkurn veginn klukk-
an hvað ég á að mæta og hve-
nær ég er búin. Annars finnst
mér best að hafa mikið að
gera því þannig fæ ég mestu
áorkað en visst öryggi verður
að vera til staðar.“
Annar fastur punktur í til-
veru Brynju er kærastinn, Árni
Páll Hansson, sem nú er kom-
inn heim frá Bandaríkjunum
þar sem hann stundaði nám.
Brynja segir þau bæði milli vita
í lífinu þessa dagana en hann
hyggi jafnvel á golfið sem at-
vinnu, hvort heldur sem er í
leik eða kennslu. En kom kær-
astinn ekki heim vegna þess
að Brynja vildi hafa fasta
punktinn hjá sér? „Kannski,"
svarar hún hugsandi og bætir
við að ef til vill hafi hún skrifað
of - eða ættum við að segja
nógu - mörg bréf en töluna á
þeim hefur hún ekki í kollinum.
ÖR LÍFSGÆÐAÞRÓUN
Um lífsgæðin segir Brynja að
þau séu vissulega til staðar
fyrir íslendinga og hún gæti til
dæmis ekki hugsað sér að búa
í strákofa. Þó vonast hún sjálf
til þess að geta ferðast og
kynnst hinum ýmsu hliðum
mannlífsins. „Þróunin á líð-
andi öld hefur verið mjög ör.
Það er svo stutt síðan við
höfðum ekkert af þessu og við
höfum orðið vitni að gífurleg-
um breytingum. Ég hef verið
töluvert innan um aldraða og
mér finnst ótrúlegt að allt það
gamla fólk sem nú er til dæmis
inni á elliheimilum sitji ekki þar
með menningaráfall í kjölfar
allra þessara breytinga. Brynja
telur íslendinga vera þá mann-
gerð sem vill hafa mikið um-
leikis en tekur enn fremur fram
að við vinnum fyrir því. Börn
um tíu ára aldur séu til dæmis
farin að bera út blöð, strax far-
in að vinna. Því sé það ekki
endilega það að íslendingar
séu helteknir af lífsgæða-
kapphlaupinu heldur séum við
einfaldlega svona, okkur sé
eðlislægt að vinna mikið.
í viötalinu
kemur
meðal
annars fram
að Brynja er
mikil keppn-
ismanneskja
og metnað-
argjörn i því
sem hún
tekur sér
fyrir hendur.
Á þessum
síðum má
sjá að þetta
eru ekki
orðin tóm
og að eigin-
leikar góðrar
fyrirsætu eru
til staðar.
2. TBL.1992 VIKAN 15