Vikan - 16.04.1992, Blaðsíða 34

HOFUNDUR: JONA RUNA MIÐILL
PASKA-
HUGLEIÐING
SÁLR/íN SJÓNARMIÐ
Vm egna þess aö viö erum þessa
m dagana aö minnast krossfestingar
f Krists er kannski ekki úr vegi aö
íhuga gildi óskilyrts kærleika manna
á milli. Kærleikurinn er nefnilega afl
sem er máttugt og blessunarríkt orkuflæöi sem
alls staðar viröist vera í andrúmsloftinu í kring-
um okkur og tengist því guölega í mannssál-
inni eða því sem telst andlegt í innra lífi okkar.
Kærleikurinn er máttug, jákvæð og elskurik
orka sem ekkert kostar þann sem vill nota
hana, nema viljann til aö beita henni. Hún
stendur svo sannarlega öllum opin, bæöi til aö
njóta og nota öðrum og sjálfum sér til hag-
sældar.
Viö höfum flest heyrt um og vitum jafnframt
mörg af þeirri staðreynd að einmitt sama afl er
sterkasta vopn mannsins þegar kemur að því
að beita því í hvers kyns jákvæðum tilgangi.
Vissulega er ósköp indælt aö finna af og til yl-
strauma þess kærleika sem er óheftur og
blessunarlega laus viö kvaöir og kröfur þess
sem honum veitir til okkar sem njótum hans.
Einmitt þannig er sá kærleikur sem telst
óskilyrtur. í hraöa og spennu hins venjulega
lífs, sem viö mörg eigum svo erfitt meö að
sætta okkur við, er kannski ekki úr vegi aö setj-
ast niður af og til og íhuga kosti þess aö efla
mjúkt og milt hugarþel til sjálfs sín og annarra
og ögn af góðleik í hjarta.
YTRI HLUTIR OG ANDLEG LÖGMÁL
Við finnum nefnilega að ef líf okkar miöast ein-
ungis við ytri hluti og aðstæöurnar, sem viö
erum í hverju sinni og eru kannski mjög efnis-
kenndar, er eins og fljótlega fari aö bóla á ein-
hvers konar skorti á innri fyllingu. Viö veröum
eins og leið og áttum okkur fljótlega á aö viö lif-
um einnig í heimi sem byggist jafnframt efnis-
legum lögmálum upp á andlegum lögmálum.
Andleg lögmál eru ákaflega virk og hafa gíf-
urleg áhrif á lífsvilja okkar og allt atferli. Öll
vanræksla á andlegum þáttum tilvistar okkar
veldur fyrr eöa síðar einhvers konar innri fá-
tækt og annarri augljósri armæðu. Við eigum
sem sagt óhægt meö aö lifa einungis í heimi
sem miöast fyrst og fremst við veraldleg sjón-
armiö því við finnum flest að þaö dugar
skammt og skynjum jafnframt fyrr eöa síðar aö
tilvera okkar er líka háð andlegum sjónarmiö-
um sem eru síst léttvægari en þau veraldlegu.
Við getum gefiö okkur það að áríðandi er að
brjóta engin þau lögmál sem tengjast því guð-
lega í mannssálinni. Viö vitum aö Jesús gaf
okkur hlutdeild í guölegum kærleiksboöskap
sínum og upplýsti okkur um tilvist hins guölega
heims sem verður væntanlega vistarvera okk-
ar viö vistaskiptin. Vegna þess aö viö höfum
notið þeirra forréttinda aö fá að njóta og kynn-
ast kærleiksboðskap Krists og erum þess
vegna kristin þjóö er afar áríöandi fyrir þjóöar-
sálina, þrátt fyrir ótal margt sem glepur, aö
víkja aldrei frá dásamlegum boðskap frelsar-
ans í öllum athöfnum okkar og verkum.
Við eigum aö leita aö og rækta samfélag viö
Jesú fyrst og fremst og allt annað veröur og á
að vera fremur léttvægt sem ekki beint eða
óbeint er tengt þeim kenningum og viðhorfum
sem Kristur upplýsti okkur um og gaf okkur af
óskilyrtum kærleika sínum fyrir um tvö þúsund
árum. Hans boðskapur er og verður ætið gulls
ígildi fyrir þann sem ber gæfu tíl að kynna sér
hann og ná að beita honum í sínu daglega
amstri. Mikill og sterkur þáttur kenninga Krists
er að viö gerum hlut lítilmagnans umtalsverð-
ari og síst minni en okkar eigin.
VEGALAUS BÖRN OG VANRÆKT
Ekki alls fyrir löngu var sagt frá því í fjölmiðlum
aö á þriöja tug barna og unglinga væru veg-
laus í þessu ágæta þjóðfélagi okkar allra.
Þetta eru ungmenni sem eiga sér ekkert heim-
ili og einungis geta hallað höfði sínu hvert aö
ööru á götum borgarinnar og í skúmaskotum
samfélagsins, fjarrí allri siðfágun og sjálfsögðu
persónulegu öryggi. Sum þessara umkomu-
lausu barna eiga ekki ástvini aö því er virðist
og eiga jafnframt við mismikil geðræn vanda-
mál aö stríða, sennilega vegna margs konar
vanrækslu á tilfinningalegum og sálrænum
þáttum innra lífs þeirra.
Viö sem höfum trúaö því aö viö byggjum í
velferðarþjóðfélagi, þar sem hlutur lítilmagn-
ans ætti ekki aö vera algjört umkomuleysi,
erum vissulega harmi slegin þegar okkur er
oröiö Ijóst að hér skuli vera til einstaklingar í
hópi barna sem hvergi eiga möguleika á að
finna sjálfum sér athvarf, hvorki likamlegt eöa
andlegt. Þessi börn fara ekki einungis á mis við
eðlilegan foreldrakærleika heldur jafnframt því
þá eðlilegu forsjá sem viö fullorðna fólkiö eig-
um aö veita þeim.
Um páskana minnumst viö krossfestingar
Krists og upprisu hans jafnframt. Því er ekki
óeðlilegt aö það hvarfli aö okkur aö enn í dag
sé verið að krossfesta einhvern á ýmsa vegu.
Er þá til dæmis átt við þessi vegalausu börn
samfélagsins sem sæta mega þeirri ómannúö-
legu meöferð aö vera í óeiginlegum skilningi
þess hugtaks krossfest í formi afskiptaleysis
og harðræðis sem er augljóst hlutskipti þess
sem hvergi má sín neins og á einskis aö
vænta annars en niðurlægingar þess sem
enginn gefur gaum og kærir sig um. Ótrúlegt
en satt og vegna þess aö viö vitum af þessari
núfímakrossfestingu barnanna, sem engan
eiga að, þá ættum við einmitt í tilefni af pásk-
um að taka höndum saman og láta veröa að
veruleika draum þann sem ýmsir áhrifaaðilar í
þessu þjóðfélagi hafa eignast og er hlutur
Barnaheilla þar stór. Draumurinn er aö stofn-
aö veröi sameiginlegt heimili fyrir þessi hrjáðu
börn velferðarsamfélagsins.
HRÓPLEGT ÓRÉTTLÆTI
Þaö er engin sérstök tilhlökkun því samfara aö
sjá sjálfan sig boröa góöan mat og páskaegg
að auki á meðan viðgengst önnur eins hörm-
ung og óréttlæti eins og þaö aö yfirleitt skuli
þaö vera staðreynd aö börn í samfélaginu séu
vegalaus og vannærö, jafnt andlega sem lik-
amlega. Betra væri aö viö settum okkur þaö
keppikefli aö safna þeim aurum sem annars
eyddust í aukabirgöir súkkulaðis í sameigin-
legan sjóö fyrir utangarðsbörnin sem bæöi
vantar eölilegar aöstæöur auk persónulegs
kærleika einhvers sem vildi þeirra veg sem
mestan og bestan sem fyrst.
Við vitum að enginn hefur sýnt okkur kær-
leikann í fullkomnari myndum en einmitt Jesús
Kristur. Því er ekki óeðlilegt aö láta viðhorf
hans og vilja til stuðnings lítilmagnanum fá
sem mest pláss í hjarta okkar þegar kemur að
því aö viö beitum öllum kröftum okkar til aö
hjálpa og leysa vanda þessara afskiptu barna
sem áöur var minnst á.
SIGURHÁTÍÐ KÆRLEIKANS
Viö sem höfum veriö svo farsæl að hafa veriö
elskuö, til dæmis í æsku, eigum ævilangt í vit-
undinni dásamlegar minningar um þá elsku og
leitum oftar en ekki í þann kærleikssjóð sem
myndaöist í uppvextinum í gegnum persónu-
lega elsku foreldra okkar og annarra ástvina.
Okkur farnast því oftast vel og kannski mun
betur en öðrum, þá sér í lagi þeim sem enga
elsku fengu i sinni æsku. Lengi býr aö fyrstu
gerö.
Sá aftur á móti sem alfarið hefur farið á mis
viö persónulega elsku sinna frá upphafi þarf
ekki aö örvænta því hann getur sem betur fer
leitað þessarar elsku í faðmi Jesú og í einlægri
vissu um að í náðarfaðmi Krists rúmast allir.
Það gerum viö sem betur fer á jafnan máta
þannig aö það skiptir engu máli hvort viö erum
ung eða gömul, rík eöa fátæk, stelpur eða
strákar. Alltaf er okkur ætlað pláss í óskilyrtum
kærleika Jesú.
Meö dauða sínum og upprisu hefur Kristur
varanlega opnað okkur leiö trúar á það góða í
mannssálinni, auk vissu um tilvist hins óskil-
yrta kærleika. Viö vitum nefnilega aö ef viö
hefðum ekki þessa trú á æðra líf og guðlega
34 VIKAN 8. TBL. 1992