Vikan - 16.04.1992, Blaðsíða 30

Ég fer á alla leiki sem ég
nœ til, í öllum deildum,
hvorl sem er hjá áhuga-
mannafélögum eða af-
vinnumönnum.
Til aÖ þekkja París og
komast yfir það sem hún
hefur upp á að bjóÖa þarf
mjög langan tíma - ára-
tugur hefur ekki dugaÖ
mér.
Ég er smeykur um aö
þjóÖin skipi sér þá í tvo
flokka - þá sem eru
hlynntir Efnahagsbanda-
laginu og hina sem eru
andvígir því. Þá erum viÖ
komin í sama farveg og
viö þekkjum frá alda-
mótatímanum, þegar
menn voru annaÖhvort á
móti sjálfstæÖi landsins
eöa fylgjandi því. Um
þetta tvennt var barist.
ÞaÖ þarf en^an spámann
til aÖ sjá aÖ Island er þaÖ
lítið og efnahagslega
veikt að við þolum til
dæmis ekki frjálsan inn-
flutning á vinnuafli inn á
okkar litla vinnumarkaö.
ViÖ þolum heldur ekki
frjálsan innflutning á
fjármagni.
ÞaÖ er allt best í París og
þaÖ má segja aö hún sé
eitt margslungiÖ og ótrú-
legt listaverk. Þó ég hafi
búiÖ hér í um áratug,
þegar alh er talið, er ég
alltaf að sjá og finna
eitthvað nýtt.
Sjálfstæðisflokkurinn,
eins og ég þekkti hann í
eina tíð, er í mínum huga
ekki til lengur nema sem
kosningamaskína.
íþróttasambandiö hér. Mér er til dæmis ævin-
lega boðið á leiki og mót. Ég reyni að þiggja
þau boð eftir mætti og við þessi tækifæri er ég
mikið innan um vini og kunningja.
Hið hefðbundna sendiherrastarf býður upp á
mikil mannleg samskipti. Það má kannski
segja að ég sinni sjálfu diplómatalífinu ekki
jafnmikiö og margir starfsfélagar mínir en á
hverjum degi er okkur boðið í hvers konar mót-
tökur og hanastélsboð af öllu mögulegu tilefni.
Ég legg meiri áherslu á að sinna starfinu beint
eins og að greiða götu þeirra sem sækja hing-
að til sendiráðsins í einhverjum erindum.
GEGNIR SJÖ SENDIHERRASTÖÐUM
Mikill hluti tíma míns hefur farið I það að sækja
fundi sem heyra til starfi mínu en einar sjö
sendiherrastööur heyra undir sendiráöið hér.
Auk Frakklands gegni ég starfi sendiherra á
Spáni, í Portúgal og á Grænhöfðaeyjum, svo
og hjá alþjóðastofnununum OECD, UNESCO
og Evrópuráðinu í Strassbourg. Siðasttalda
embættið heyrði ekki undir sendiráðið þegar
ég hóf hér störf en því hefur verið bætt við.
Síðan hefur vinnan í tengslum við það aukist
jafnt og þétt. Það er að mínum dómi að verða
aðkallandi að sérstakur sendiherra sinni Evr-
ópuráðinu eingöngu.
Ég sæki fundi í Strassbourg að minnsta
kosti tvisvar í mánuði og dvel þar þá í nokkra
daga í einu, allt upp í viku og jafnvel lengur. Ég
hef ekki tök á því að sækja alla þá fundi sem
maður á staðnum gæti gert. Meðal annars
sæki ég sérstaka fundi í ráðherranefndinni en
þar er um skyldumætingu að ræða. Þar að
auki eru fundir með sendiherrum hinna
Norðurlandanna þar sem ráðherrafundirnireru
undirbúnir. Þá eru rædd þau mál sem eru í það
sinnið á dagskrá Evrópuþingsins og varða
jafnvel Norðurlöndin sérstaklega.
ÍSLAND í SVIÐSLJÓSINU
- Hefurðu tíma til að fylgjast með knattspyrn-
unni?
Já, já, ég fylgist vel með henni auk handbolt-
ans enda fara leikirnir oftast fram á kvöldin og
um helgar. Ég fer á alla leiki sem ég næ til, í
öllum deildum, hvort sem er hjá áhugamanna-
félögum eða atvinnumönnum.
Gamla félagið mitt, „Racing club of Paris",
sem er líklega eitt allra stærsta og öflugasta
íþróttafélag I heiminum, spilar nú knattspyrnu í
þriðju deild.
- Ertu mikið á meðal íslendinga í París?
Ég reyni það eftir því sem ég mögulega get
og hef tima til. Ég hitti þá til dæmis á sýningum
og samkomum ýmiss konar. Margir eru við
nám vítt og breitt um Frakkland auk þeirra sem
eru hér í París og hún er ákaflega stór. Því eru
landar okkar nokkuð dreifðir. Margir koma við í
sendiráðinu og ég hef reynt að sinna öllum vel
og vera í góðu sambandi við þá.
Albert kvaðst þurfa aö vera viðstaddur opn-
un merkilegrar sýningar næsta dag - kynning-
ar á ferli og menningu hinna norrænu víkinga
en mikið hafði verið fjallað um viðburðinn í fjöl-
miðlum dagana á undan.
Við verðum þar allir, sendiherrar Norður-
landanna, en Margrét Danadrottning mun
opna sýninguna formlega.
Blaðamaður tók líka eftir því að á skrifborð-
inu lá boðskort vegna opnunar sýningar Errós
í París þann sama dag.
ísland hefur verið töluvert í sviðsljósinu
þann tíma sem ég er búinn að vera hér. Til
dæmis hafa íslenskar bækur veriö þýddar yfir
á frönsku, greinar skrifaðar um land og þjóð.
Forseti íslands, frú Vigdís Finnbogadóttir, hef-
ur komið hingað nokkrum sinnum á þessum
tíma og vakið mikla athygli i hvert sinn. Hún
kemur afar vel fyrir sem fulltrúi þjóöarinnar og
fólk tekur eftir henni.
Samskipti þjóðanna eru með ýmsum hætti
eins og á íþróttasviðinu til dæmis. Síðan má
nefna framtak eins manns, sem fólgið er í
gagnkvæmum nemendaskiptum á milli land-
anna. Á dögunum fór þúsundasti nemandinn
heim til íslands. Ekki má gleyma okkar ágætu
listamönnum sem hafa haldið hér sýningar og
vakið verðskuldaða athygli, eins og Nína
Gauta og Erró. Við eigum Kka tónlistarfólk hér
eins og Eddu Erlendsdóttur píanóleikara sem
hefur gert garðinn frægan og loks má nefna
sýningar á íslenskum kvikmyndum sem vakiö
hafa athygli. Það er því mikið um að vera.
ALLT BEST í PARÍS
- Hvað finnst þér best við París?
Það er allt best í París og er ég þá ekki með
neitt sérstakt í huga. Borgin er byggð á mörg-
um hverfum sem er síðan skipt niður í hólf
sem komið er fyrir á milli torga. Á hverju þeirra
er stórkostlegt listaverk eða minnisvarði. Á
milli torganna eru einstök hús og húsaþyrping-
ar sem í raun eru sannkölluð byggingarlist
hvert og eitt og skreyting í sjálfu sér. Það má
segja að París sé eitt margslungið og ótrúlegt
listaverk. Þó ég hafi búiö hér í um áratug, þeg-
ar allt er talið, er ég alltaf að sjá og finna eitt-
hvað nýtt. Á hverjum degi ársins er síðan verið
að opna sýningar og stórviðburðir eiga sér
stað. I þessu landi og hér í höfuðborginni er að
finna söfn af öllum gerðum því Frakkland er
ótrúlega ríkt af listaverkum. Um þessar mundir
er verið að byggja á milli tvö og þrjú hundruð
söfn til þess að koma fyrir þeim listaverkum og
menningarverðmætum úr fortíðinni sem hafa
ekki ennþá komið fyrir almenningssjónir. Að
þessu leyti er Frakkland og franska þjóðin með
ólíkindum.
Fólk getur átt hér ógleymanlegar stundir þó
það staldri ekki lengi við í senn en til að þekkja
París og komast yfir það sem hún hefur upp á
að bjóða þarf mjög langan tíma - áratugur hef-
ur ekki dugað mér.
30 VIKAN 8. TBL. 1992