Vikan - 16.04.1992, Blaðsíða 12

Bráðum
kemur út
bók eftir
Fríðu þar
sem hún
matreiðir
hvers kon-
ar bauna-,
pasta- og
grænmetis-
rétti.
EGGALDIN
MEÐ PASTAFYLLINGU
2 eggaldin
300 g Twist tríó Mullers pasta
1 bufflaukur
2 msk. olía
1 dós aspas
3 hvítlauksrif
1 gulrót
2 sellerístönglar
1 grænmetisteningur
1/2 tsk. rósapipar
1 tsk. hunang
1 tsk. italian seasoning
1 peli rjómi
100 g dalayrja
100 g rjómaostur
1 msk maísmjöl
200 g mjólkurostur
Skerið eggaldinin langsum,
holið þau að innan og takið
kjötið varlega úr. Leggið egg-
aldinin til hliðar. Afhýðið og
saxið laukinn smátt ásamt
eggaldinkjötinu. Léttsteikið
grænmetið upp úr olíu við
vægan hita. Bætið aspasnum
ásamt vökvanum í dósinni
saman við. Afhýðið og saxið
smátt hvítlauk, gulrót og sell-
erístöngla. Kryddið réttinn
með tilheyrandi kryddi. Bætið
rjóma og ostum saman við og
látið malla við vægan hita þar
til osturinn er uppleystur.
Þykkið réttinn með maísmjöli.
Fyllið eggaldinin með pasta-
fyllingu og leggið ostsneiðar
yfir hvert eggaldin. Bakið þau í
180 gráða heitum ofni þar til
þau eru gulbrún.
Ostasósa:
2 msk. smjör
1/2 bufflaukur
1 rauðlaukur
3 hvítlauksrif
2 dl rjómi
2 dl mjólk
100 g camembert
100 g rjómaostur
1 tsk. hunang
1 grænmetisteningur
1/2 - 1 tsk. grænn, malaður
pipar
1/2 tsk. italian seasoning
Afhýðið og saxið laukinn
smátt. Léttsteikið upp úr smjöri
við vægan hita. Bætið rjóma
og mjólk saman við ásamt ost-
unum og smátt söxuðum hvit-
lauk. Kryddið sósuna með til-
heyrandi kryddi og berið hana
fram með eggaldinunum. □
reiða þennan óvenjulega og
fallega mat?
„Þarna fór ég að leika mér
með baunir, gera baunarétti
og setja saman mínar eigin
uppskriftir. Þetta kom bara
smátt og smátt, ég gerði til-
raunir og þær heppnuðust.
í Danmörku lærði ég geð-
hjúkrunarfræði og lauk prófi í
þeirri grein og vann við hjúkr-
un á því sviði um nokkurt
skeið en síðustu ár hefur
matargerðin verið það sem ég
hef unnið við og hefur það
komið svona af sjálfu sér. Vinir
mínir hafa bent á mig og eitt
leitt af öðru og ég hef mjög
mikið að gera.“
Fríða hefur umsjón með
kaffistofu Listasafns (slands,
þar sem á þoðstólum eru kök-
ur og smáréttir. Blaðamaður
kom til Fríðu á kaffistofuna og
fékk svo góðar veitingar að
hann þurfti ekki að borða
meira þann daginn. Kaffistof-
an er einstaklega viðkunnan-
leg. Á veggjum hanga falleg
málverk og eru þau til að auka
ánægjuna af listrænt fram-
bornum matnum hennar
Fríðu.
Smáréttirnir eru Ijúffengir og
bornir fram með grænmeti og
stundum pasta og sósu. Þeir
eru fallegir, svolítið öðruvísi
en fólk á að venjast og er
Fríða spurð um uppskriftirnar
að þeim. Þær eru hennar hug-
arsmíð og bið ég hana að
segja frá því hvernig þær
verða til.
„Ég er mikill náttúruunn-
andi. Úti í náttúrunni finnst
mér ég vera frjáls eins og
syngjandi fugl. Ég fer í göngu-
ferðir, tek myndir og tíni jurtir
og á þessum ferðum fæðast
oft nýjar hugmyndir. Þær
koma til mín og ég skrifa þær
niður og prófa þær. Þannig
verða nýjar uppskriftir til. Einn-
ig leik ég mér með hráefni og
geri tilraunir heima í eldhúsinu
rnínu."
Að koma inn f eldhúsið
hennar er eins og að koma inn
á lítið verkstæði þar sem allt
virðist vera til, sem tilheyrir
faginu. Má þar fyrst nefna for-
láta brauðhnoðunarvél. Fríða
hefur bakað brauð í mörg ár
og bakar meðal annars brauð-
in fyrir veitingastaðinn Við
Tjörnina.
Hún var að búa til uppskrift
að nýjum jurtarétti eitt kvöldið
er blaðamann bar að garði og
fyigdist hann grannt með
vinnubrögðunum. Er mjög
minnisstætt þegar hún muldi
rósapiparinn í mortéli og setti
út í rjómasósuna og einnig að
hún setti myntulauf í salatsósu
sem fór á salatblöð ásamt
kjúklingabaunum og papriku,
sem Fríða skar á mjög sér-
stakan hátt, áreiðanlega eina
rétta háttinn. Paprikan var
skorin sundur á hliðinni og
hreinsað úr henni og síðan
sneidd eftir endilöngu.
Fríða fræddi mig á því að
þetta væri réttur sem hún væri
að matreiða fyrir tímaritið
Gestgjafann. Hún er með
reglulega þætti þar og fjallar
þá um ákveöið hráefni hverju
sinni. ( síðasta tölublaði Gest-
gjafans skrifar Fríða um þistil-
hjörtu, öðru nafni ætiþistla.
Þeir eru grænmeti, ræktaðir í
Frakklandi, sérkennilegir og
flottir í útliti og voru meðal
annars taldir örva ástleitni og
því var konum bannað að
neyta þeirra hér áður fyrr. f
grein Fríðu kennir hún með-
ferð ætiþistla og matreiðslu. Er
gaman að lesa þetta og mynd-
irnar tala sínu máli.
Við borðuðum þennan rétt
síðar um kvöldið og hann var
svo góður að minnti á fagran
söng, eitthvað sem ekki allir
geta sungið en flestir geta
notið. Blaðamaður hugsaði
sem snöggvast um að það
væri gott að taka fleiri viðtöl
við listakokka bæjarins, en
vissi innst inni að ritstjóranum
fyndust það grunsamleg
vinnubrögð. Tölum ekki meira
um það.
- Geturðu sagt okkur ein-
hverja skemmtilega eldhús-
sögu, eitthvað sem þér er
minnisstætt úr starfinu? spyr
ég Fríðu.
„Eitt sumar vann ég á Hótel
Búðum og var beðin um að
laga fromage. Mér heyrðust
það vera 250 skammtar og
ekkert minna en þvottabali
dugði í verkið. Frystiskáparnir
fylltust af fromage en þegar til
kom átti ég aðeins að laga 150
skammta og var lengi talað um
„fromagið“ hennar Fríðu."
Við ætluðum að tala um ást-
ina og vináttuna. Hvað finnst
Fríðu um samskipti fólks í
dag. Er hún rómantísk?
„Já, ég er rómantísk. Það er
ég en ekki hef ég nú enn fund-
ið „stóru" ástina í lífi mínu. Ég
var gift í þrettán ár en við hjón-
in skildum síðan, áttum ekki
vel saman. Frá því að ég skildi
hef ég verið í nokkrum sam-
böndum sem ekki hafa gengið
upp. Ég held að það sé gott
fyrir alla sem skilja að vera
með sjálfum sér í smátíma til
að ná áttum og læra að þekkja
sjálfan sig.
Drengirnir mínir eru mér
mikils virði og einnig á ég góða
foreldra og systur sem alltaf
hafa reynst mér vel.
( dag vinnur fólk svo mikið,
tíminn líður óðfluga og er
stundum of knappur til góðra
samskipta en fyrir utan að eiga
góða fjölskyldu á ég trausta
vini og það skiptir máli. f sam-
skiptum kynjanna finnst mér
mest um vert að sýna hvort
öðru traust, virðingu og vera
heiðarleg hvort við annað.
Þessi atriði eru fyrir mér númer
eitt, tvö og þrjú.“
Það hefur verið fróölegt að
fylgjast með Fríðu undanfarið,
sjá hana vinna og heyra hana
segja frá. í nokkur ár rak hún
sérstæða verslun, verslunina
Búðarkot vestur í bæ. Blaða-
maður man vel eftir þeirri búð
vegna þess að hann sefur f
hvítu og gylltu messingrúmi
frá umræddri verslun. Meðan
Fríða átti þessa búð ferðaðist
hún til margra landa í leit að
sérstökum vörum og fannst
henni gaman að grafa upp,
finna hluti og koma með þá
heim.
Að lokum spyr ég Friðu
hvort hún eigi sér framtíðar-
draum, eitthvað sem hún hafi
ekki enn framkvæmt.
„Það er þá helst bókin mín,
sem mig langar að verði að
veruleika, matreiðslubókin
sem ég er að skrifa jöfnum
höndum. í vetur hef ég kennt
matreiðslu á bauna-, pasta- og
grænmetisréttum í Kvöldskóla
Kópavogs. Margir vilja læra að
matreiða slíka rétti og bókin
mín yrði til að hjálpa fólki að
bæta við almenna matreiðslu-
kunnáttu."
Við kveðjum Fríðu Sophie
Böðvarsdóttur að sinni og vit-
um að þessi duglega fram-
kvæmdakona mun uppskera
laun erfiðis síns.
1 2 VIKAN 8. TBL. 1992