Vikan - 12.11.1992, Qupperneq 46

TEXTIOG UÓSM.: GUNNAR H. ÁRSÆLSSON
ARNGUNNUR ÝR
AFRÍSKUR
TROMMUSÚTTUR
OG DANS
Skrautlegir og taktvissir Chuka-trommarar frá Kenya. Þeir vöktu mikla hrifningu gesta Hlaö-
varpans.
að er ekki á hverjum
degi sem hér á landi
eru staddir trommu-
leikarar frá „svörtustu" Afríku.
Ekki alls fyrir löngu komu þó
hingað frá Kenya trymblar er
nefna sig „The Chuka Drum-
mers of Mount Kenya Safari
Club“ og voru fimm talsins.
Þeir voru hér í tengslum við
svokallaða Kenya-viku sem
Flugleiðir, flugfélag Kenya og
Hlaðvarpinn stóðu fyrir.
Komu þeir fram í kjallara
Hlaðvarpans með atriði sitt
sem var trommusláttur og
dans. Var atriðið geysilega
taktfast og æði skrautlegt,
ekki síst vegna búninganna
en fuglavængir voru meðal
þess sem kapparnir hengdu
á sig. Vakti atriðið mikla
hrifningu meðal áhorfenda.
Listamennirnir komu líka
fram í þætti hjá Hemma
Gunn en fluttu þar aðeins
tæplega þriðjung atriðisins.
Talsmaður þeirra Chuka-
dansara, Jacob M. Muthuri,
reyndist fús að upplýsa
blaðamann um innihald atrið-
isins.
ALDAGAMALL
DANS
„Dansinn er í raun þríþættur.
Fyrsti hlutinn er um stríðs-
menn og gerist eftir að þeir
hafa unnið mikla sigra í orr-
ustum. Þá snúa þeir heim til
fjölskyldna sinna og fagna
innilega. Annar hlutinn fjallar
um tilbeiðslu til Guðs en þá
biðja þeir um góða úrkomu
fyrir kornuppskeruna og þriðji
hluti dansins er um hjónband.
Þar er verið að fagna nýgift-
um hjónum. Dansinn er
margra alda gamall, hefur
gengið kynslóð fram af kyn-
slóð og þegar þessir menn,“
segir hann og bendir á
trommarana, „fara á vit for-
feðra sinna hafa þeir að sjálf-
sögðu kennt börnum sínum
þennan dans og trommuslátt.
Börnin fá trommur [ samræmi
við sína stærð eins fljótt og
hægt er, meðal annars í skól-
um.“
BJÖLLUR
Á KÁLFUNUM
Trommararnir eru af ættbálki
Achuka og koma frá austur-
hluta Kenya-fjallsins. Þar
stundar ættbálkur þeirra land-
búnað í frjósömum hlíðunum
og te og kaffi er ræktað til út-
flutnings. Þeir nota ekki bara
trommur heldur eru líka með
flautur ýmiss konar og litlar
bjöllur sem þeir festa við kálf-
ana. Af því sést að hér er eig-
inlega miklu meira en bara
trommusláttur á ferð. Meira að
segja má flokka strápilsin sem
hljóðfæri því með þeim má ná
fram skemmtilegustu hljóðum.
Hingað kom hópurinn frá
Sviss en ísland er það nyrsta
sem þeir hafa farið og voru
þeir mjög ánægðir með við-
tökurnar hér. „Hér er kalt en
okkur er ekki kalt, við svitn-
um,“ sagði Jacob M. Muthuri
og skellihló. □
Frh.af bls. 12.
um okkur. Arngunnur segist hafa fengið
hana gefins en hún sé af einhverju fínu og
fáséðu kínversku kyni. Það hefur oft verið
sagt að hundar líkist eigendum sínum en
mér finnst ég sjá Machine í verkum Arng-
unnar þó hún vilji ekki kannast við að hafa
orðið fyrir innblæstri úr þeirri áttinni.
„Ég er með mörg járn í eldinum og það má
eiginlega segja að ég sé í mörgum hluta-
störfum. Ég er að kenna á tveimur stöðum.
Annars vegar er það prógramm fyrir ellilífeyr-
isþega á vegum borgarinnar og hins vegar í
Montessori-skóla en það er skóli sem byggir
á kennslukerfi svipuðu því sem kennt er við
Rudolf Steiner og nemendurnir eru á aldrin-
um tveggja til sex ára. Þetta er mjög skap-
andi kennsluaðferð, mikið lagt upp úr því að
hjálpa nemendum að sjá að það eru margir
möguleikar til úrlausna og ýtt er undir ímynd-
unarafl og sköpunarþrá þeirra. Ég held enn-
þá tengslunum við teiknimyndagerðina og er
að vinna að verkefni þar og svo sinni ég tón-
listinni einnig eftir getu.“
Arngunnur gerir ekki mikið úr fjölhæfni
sinni en hún spilar listilega á þverflautu sem
hún lærði á í sautján ár og hún leikur í félagi
við hörpuleikara við ýmis tækifæri. Þá syng-
ur hún einnig í söngsveit sex íslenskra
kvenna á San Francisco-svæðinu, sjálfri sér
og öðrum til skemmtunar.
„Það er verið að reisa nýja listamiðstöð í
San Francisco og ég var valin ásamt fimm
öðrum listamönnum til að gera veggmyndir á
girðinguna umhverfis framkvæmdasvæðið.
Ég ákvað að fá gamla fólkið, sem ég hef ver-
ið að kenna, til samstarfs ásamt unglingum úr
hverfinu þar sem Iistamiðstöðin á að standa.
Við héldum nokkra fundi og af því að þau búa
þarna í hverfinu en ekki ég lagði ég áherslu á
að móta hugmyndina að verkinu eftir óskum
þeirra. Þau vildu fegra umhverfið og hafa
verkið jákvætt en þetta fólk er ættað víðsveg-
ar að úr heiminum. Niðurstaðan varð sú að
nota þá staðreynd í verkið og skapa einhvers
konar vef sem endurspeglaði ákveðna heild
unna út frá mismunandi menningarsamfélög-
um. Verkið samanstendur af risastórum
blómum sem eru gerð úr landakortum frá
mörgum löndum og síðan skín sól í miðjunni
sem gerð er úr dagblöðum prentuðum á ólík-
um tungumálum. Gamla fólkið samdi að auki
Ijóð í sameiningu og það verður einnig hluti af
verkinu. Þetta hefur verið mjög skemmtileg
samvinna og gengur vel en þó að sumt af
þessu fólki hafi ekki byrjað að fást við mynd-
list fyrr en eftir sextugt er það ótrúlega hæfi-
leikaríkt og hresst. Við setjum einnig upp
samsýningu með verkum þess fljótlega."
Mig langar til að sjá veggmyndina og
þeysi á eftir Arngunni, sem er á litlum pallbíl
fullum af málningargræjum, til miðbæjarins.
Tíminn hefur hlaupið frá okkur og hópur ung-
linga og ein eldri kona bíða eftir henni. Arn-
gunnur er fljót að koma hópnum af stað og
ég tek nokkrar myndir. fslensk fjölmiðla-
menning á fulltrúa í gömlu eintaki af Mogg-
anum sem er hluti af tungumálasólinni og
sýnir það enn á ný að listinni eru engin tak-
mörk sett. Krakkarnir eru spenntir fyrir að
það komi myndir af þeim í blaði alla leið uppi
á íslandi en ég vil ekki trufla frekar og þakka
Arngunni spjallið og fer í göngutúr í kín-
verska hverfinu sem er f nágrenninu. □
42 VIKAN 23.TBL. 1992