Vikan - 12.11.1992, Qupperneq 53

I
töldu sig geta hegðað sér gjör-
samlega hömlulaust í skjóli
frægðar sinnar. En það var mis-
skilningur. Hann var einmitt sú
manngerð sem ég átti hvað erfið-
ast með að þola.
LANGAÐI HELST
TIL AÐ KÁLA
STÚLKUNNI
itanlega komu upp þær
stundir þegar ég fylltist
heift og langaði helst til að
kála stúlkunni sem hann var kom-
inn í samband við og hafði komist
upp á milli okkar. Ekki síst eftir að
ég áttaði mig á því að hún var
fyrrverandi lagskona einhleyps
vinar okkar og hafði komið inn á
heimili okkar í fylgd hans. Hún
þekkti mig því og vissi í raun
hvernig hjónaband okkar var. Það
var ekki nafnið eitt.
En auðvitað var ekki við neinn
annan að sakast en Fredí sjálfan.
Það var hann sem sveik mig og
fjölskylduna. Og kannski gerir
stúlkan hans sér grein fyrir því að
engin kona getur verið örugg með
mann sem svikið hefur aðra konu
hennar vegna.
Eiginmaður vinkonu minnar
hafði haldið við sömu konuna í
mörg ár. Þegar eiginkonan ætlaði
að fara fram á skilnað lét lögfræð-
ingur hennar njósna um hann til
að hafa haldbær sönnunargögn í
höndunum. Þá kom á daginn að
hann var farinn að vera hjá enn
annarri konu. Hann var farinn að
halda framhjá viðhaldinu líka.
Sumar vinkonur mínar, sem
hafa gengið í gegnum skilnað,
hafa orðið að yfirgefa hús sín fyrir
nýju konuna. Þær hafa hreinlega
verið reknar á dyr og þurft að
byrja nýtt líf í íbúð úti í bæ. Fredí
minntist aldrei á það einu orði að
ég færi úr húsinu. í okkar máli var
strax útkljáð að ég héldi húsinu og
byggi við sömu lífsgæði og áður.
Hann heldur fyrirtækinu óskiptu
en greiðir mér ákveðna fjárupp-
hæð í staðinn.
Ég hef sem betur fer verið svo
heppin að skilnaðurinn hefur ekki
komið þungt niður á börnunum.
Við Fredí létum þau aldrei heyra
þegar við rifumst undir lokin, en
þau urðu þess auðvitaö strax vör
að eitthvað alvarlegt var á seyði.
Þegar hann svo flutti út urðu
þau vitaskuld fyrir nokkru áfalli.
Ég gerði allt sem mér var unnt til
að gera þeim skilnaðinn við föður
sinn léttbærari. Ég ræddi við þau
og gerði þeim grein fyrir hvernig í
málum lægi. Ég veitti þeim þann
stuðning sem ég gat og þau
studdu mig á móti. Þannig tókst
mér að koma í veg fyrir að beiskja
sú og sársauki sem stundum brut-
ust fram á milli okkar foreldra
þeirra kæmu niður á þeim. Ég hef
séð hræðileg dæmi um slíkt.
Einn af vinum Fredís, sem
kvæntur var stórglæsilegri og vel
gefinni franskri konu, var búinn að
halda lengi framhjá konu sinni
áður en hún greip í taumana. Hún
þoldi ekki lengur við á heimilinu
og yfirgaf mann sinn. Synirnir
urðu eftir hjá föður sínum.
Strákarnir voru á viðkvæmum
unglingsaldri. Þeir liðu mikið fyrir
aðskilnaðinn frá móður sinni og
brugöust allir við hver á sinn hátt.
Einn þeirra var vinur Antons og
var mikið heima hjá okkur. Dag
einn sátum við í borðstofunni og
boröuðum hádegismat. Fór hann
þá að segja mér hve hræðilegt
sér hefði þótt að heimilið skyldi
leysast upp og að mamma sín
hefði farið burt. Hann var mjög sár
og sagðist vona að hún ætti eftir
að þjást eins og hann hefði gert.
Hann horfðist ekki í augu við sök
föður síns og kenndi móður sinni
einni um hvernig komið var fyrir
fjölskyldunni. Átakanlegt var að
hlusta á piltinn og það fór ekki á
milli mála að hann var mjög beisk-
ur.
Stuttu síðar fannst hann látinn.
Hann hafði fyrirfarið sér, 21 árs að
aldri. Honum fannst móðir sín
hafa brugðist sér svo að hann
varð með einhverju móti að hegna
henni, særa hana og láta henni
líða illa. Þess vegna greip hann til
þess örþrifaráös að skjóta sig.
Þetta er sorglegt dæmi um
hvernig sundrung í fjölskyldu get-
ur leitt til mikillar óhamingju. Það
er eins og fólk sé ekkert að hugsa
um börnin, aðeins um sjálft sig.
Eftir að slikur voðaatburður hefur
átt sér stað uppgötvar fullorðna
fólkið hvað það hefur gert. Hvern-
ig það hefur eyðilagt líf sitt og
annarra með hugsunarleysi og
græögi.
Þegar Fredí var farinn færðist
ró yfir heimilið. Ég var meira
heima hjá bömunum en áður og
þau nutu þess að hafa mig út af
fyrir sig og þurfa ekki að deila mér
með föður sínum. Raunar hafði
Fredí hvort eð var verið talsvert
fjarverandi og ekki mikið með
þeim. Börnin hafa sagt mér
seinna að þeim finnist að mörgu
leyti betra að uppalandinn sé að-
eins einn en þegar tveir segi fyrir
verkum og taki ákvarðanir sem
stundum stangist á.
Börnunum fór að ganga betur í
skólanum en áður eftir að faðir
þeirra fór af heimilinu. Þau höfðu
verið undir talsverðu álagi, því
Fredí var mjög strangur og metn-
aðargjarn fyrir þeirra hönd. Hann
áminnti þau stöðugt um að læra
heima og var ekki ánægður nema
þau kæmu heim með tíur í ein-
kunnabókunum sínum.
Sjálfan sig hafði hann beitt gíf-
urlegum aga í skóla. Þegar hann
var að Ijúka við doktorsritgerðina
VÐSKIPTAKORT LESENDA VIKUNNAR:
Gnoðarvogi 44-46 • 104 Reykjavík
sími: 39990
Elín Jónsdóttir, hárgreiðslumeistari,
Ásta K. Árnadóttir, Elva B. Ævarsdóttir,
Halla R. Ólafsdóttir.
Erna Ouðmundsdóttir
Þorgerður Pálsdóttir
Kristín Kristjánsdóttir
HARGREIÐSLUSTOFAN GRESÍKA
Raudarárstig 27-29, 2. hæd
Sími 22430
Æ

RAKARA- 0G HÁRGREIÐSLUSTOFAN
GREIFIM
HRINGBRAUT 119 S 22077

HÁRSNYRTISTOFAN
s
QRAHDAVEQI47 0 626162
Hársnyrting fyrir dömur og herra
Veitum
10% afslatt
við afhendingu
þessa korts!
Stripur í öllum litum — hárlitur
permanent fyrir allar hárgerðir.
Úrvals hársnyrtivörur.
Opið á laugardögum.
Hrafnhildur honráðsdóttir hárgreiðslumeistari
Þuríður Hildur Halldórsdóttir hársnyrtir
\m(mn
kunsft
X
mARA- <t HÁRCjRE/ÐSLMSTVFA
HVERFISGÖTU 62 101 REYKJAVÍK
23.TBL. 1992 VIKAN 49