Vikan - 19.05.1993, Blaðsíða 10

▲ Lögregl-
an komin f
spiliö og
góö ráö
oröin
býsna dýr.
um en ég held að það geti vel
verið að þarna sé á ferðinni
einhver húmor sem í Banda-
ríkjunum er meira einkenn-
andi fyrir gyðinga heldur en
aðra. Obbinn af skemmtikröft-
um í Bandaríkjunum er reynd-
ar gyðingar. En mér finnst
þetta vera frekar svona al-
þjóðlepur húmor.“
- Ahrif frá enskri gaman-
leikjahefö?
„Já, ég held að það mætti
alveg hugsa sér það líka. Ég
slæ því svona fram að órann-
sökuðu máli að leikrit eins og
The Importance of Being Ear-
nest eftir Oscar Wilde sé að
einhverju leyti skylt þessu
verki. Þar er þó meira að
finna beina orðaleiki en hér.“
- Hefurþetta verk einhverja
skírskotun til okkar veruleika,
til umhverfis okkar og þjóöfé-
lagsástands hér og nú?
„Ég held að þessar mann-
gerðir, sem þarna eru á ferli,
séu allar til hérna og það hlýt-
ur að hafa einhverja skírskot-
un að sjá þær í „aksjón“.“
- Eru eintómir uppskafning-
ará Seltjarnarnesi?
„Nei, nei, þetta gerist inni á
einu heimili. Leikmyndin undir-
strikar hvers konar verðmæta-
mat þetta fólk hefur og á hvaða
róli það er. Það er þá frekar að
þeir móðgist sem sitja í salnum
og sjá kannski allt í einu að
þarna er komin eftirmynd af
þeirra eigin heimilil
En nafnið á leikritinu, Rum-
ors, sem ég kaus að þýða
sem Kjaftagangur, segir okkur
líka að þarna er mikið um
orðróm á sveimi. Það skiptir
þetta fólk miklu máli hvað
aðrir halda um það. Það ótt-
ast hneyksli meira en allt ann-
að, af því að það getur haft á-
hrif á frama þess.
Það er gífurlega mikilvægt í
svona verki að meðal leik-
enda sé valinn maður í hverju
rúmi. Margir menningarpostul-
ar hugsa sem svo að farsi sé
eitthvað ómerkilegt, eitthvað
sem hver sem er geti leikið.
En það er alls ekki svo vegna
þess að þetta byggist svo
mikið á að láta hlutina ganga
upp og smella saman á réttu
augnabliki.“
- Orörómur og slúður kem-
ur hér mjög viö sögu. Er siúð-
ur nauðsynlegt í samfélaginu?
„Slúður er óhjákvæmilegt -
en svo má greina á milli slúð-
urs sem gengur frá manni til
manns og fer eftir ákveðnum
leiðum og hins vegar slúðurs
sem er sett af stað og er
miklu hættulegra. Þá er slúðr-
ið hætt að vera sjálfsprottinn,
óháður fréttamiðill með á-
kveðnum leikreglum heldur
verður eitthvað sem er mis-
notað. Þá er það mjög hættu-
legt og erfitt að verjast því.“
LOKS VEIT ENGINN
HVER VEIT HVAÐ
- Sérðu hliöstæður í þessum
farsa við eitthvað sem er að
gerast hér þessa dagana, til
dæmis í fjölmiðlaumræðunni?
„Nei, ég held ekki enda
væri slíkt mikil tilviljun. Vefur-
inn í verkinu snýst um unga
menn á uppleið. Húsráðandi,
sem mestu uppnáminu veld-
ur, er ungur athafnamaður
sem er nýbúinn að taka við
stóru embætti. Annar er í
prófkjöri í Reykjaneskjör-
dæmi. Þetta er það sem þeir
- og allir í kringum þá - eru
hræddir um að geti spillst ef
atburðirnir, sem hafa gerst í
húsinu, komast í hámæli.
Þarna koma gestir hver af
öðrum. Þeir sem koma fyrstir
Ijúga einhverju upp án þess
þó að vita hvað hefur gerst og
að lokum verður lygavefurinn
endalaus hrærigrautur. Alltaf
er fólk að koma og fara - og
sumir vita og aðrir ekki - og
að lokum veit enginn hver veit
hvað. Lygin flækist því út í
það óendanlega."
- Og menn fara ekki út að
lokinni sýningu með einhver
þyngsli á sálinni og stóran
boðskap að melta?
„Nei, en þetta er mjög vel
skrifað leikrit sem er bara það
1 0 VIKAN 10. TBL. 1993