Vikan - 19.05.1993, Blaðsíða 13

KATRIN HAFSTEINSDOTTIR
VIL FEGRA
UMHVERFI MITT
Það eru kannski ekki
margir sem vita hverja
er átt við ef Katrín Haf-
steinsdóttir er nefnd. Hins
vegar er Katý í World Class
kunnuglegt nafn og flestir vita
að þar er átt við stúlkuna sem
þjálfar fegurðardísirnar okkar
ár eftir ár, sem og reyndar
margar aðrar dísir.
Katý lætur sér ekki nægja
að fegra líkama kynsystra
sinna. „Ég hef mjög gaman af
að fegra umhverfi mitt, hvort
sem það er að fegra líkamann
eða sauma utan á hann,
sauma púða, gardínur eða
smíða borð og annað,“ segir
hún.
Þetta leynir sér heldur ekki
þegar við skoðum og hand-
fjötlum dýrindis púða sem
Katý hefur hannað og saum-
að og eru orðnir eftirsóttir
meðal fólks sem frétt hefur af
þessari listsköpun hennar.
Hvemig stóð á því að Katý
byrjaði að sauma púða?
„Ég hef alltaf verið ofsalega
mikið fyrir púða og hef lengi
haft púðahorn heima hjá mér.
Þar dreifi ég mörgum púðum
sem gott er að láta fara vel
um sig á og á meðal. Ég byrj-
aði að búa með sambýlis-
manni mfnum, Arnþóri Mar-
geirssyni, fyrir um það bil
tveimur árum og flutti inn í
yndislega íbúð sem hann var
að gera upp. Hann hannaði
púðahornið okkar og ég fór að
sauma púða í anda þess og
byrjaði að finna falleg efni og
liti og raða saman. Addi er
mikill listamaður í sér og við
ræðum mikið um útfærslu og
skipulag innanhúss. Stundum
fara heilu næturnar í spjall á
þessum nótum. Púðarnir sem
ég fór að vinna í kjölfar þess
að ég flutti til hans urðu miklu
meira unnir heldur en þeir
sem ég hafði gert áður. Ég
lagði mjög mikla vinnu ( þá.
Fólki sem heimsótti mig leist
vel á púðana og það varð til
þess að ég fór að hugsa um
að gera alvöru úr þessu og
Púðarnir
eru bæði
smáir og
stórir og
allir fagur-
lega unnir.
gera meira af þessu heldur en
bara fyrir sjálfa mig.“
Til að finna efni í þessa sér-
stöku púða heimsótti Katý
meðal annars bólstrara sem
voru henni hjálplegir og hjá
þeim fékk hún mikið af göml-
um, fallegum efnum, kögri og
leggingum sem ekki er auð-
velt að finna hér heima.
„Ég hef líka notað tækifærið
þegar ég ferðast og kaupi efni
á Spáni, Ítalíu og víðar, næ
mér í bút og bút. Svo hefur
Sigríður i Seymu verið mér
sérstaklega góð og látið mig
fá prufur og falleg efni svo
sem silkiflauel, falleg ofin efni
og blúndur. Það skiptir ofsa-
lega miklu máli að efnin séu
góð, annars er ekkert gaman
að vinna þetta. Ef efnin eru
ekki góð er eins og þetta deyi
í höndunum á rnanni."
Árangurinn lét ekki á sér
standa og svo fór að Katý
hafði búið til svo marga púða
að hún ákvað að sýna þá. „Ég
leigði ekki sýningarsal eða
neitt svoleiðis heldur kom
púðunum fyrir í fallegu um-
hverfi heima hjá mér með
aðstoð Adda og frænku minn-
ar, Ingibjargar Jónsdóttur, og
bauð svo fólki þangað. Þann-
ig gat ég betur fundið við-
brögðin og fengið umsagnir
frá þeim sem komu.“
Viðtökurnar voru góðar því
helmingur púðanna fór strax
og pantanir fyrir fleiri bárust í
kjölfarið. „Það er auðvitað
misjafnt hvað passar inn í um-
hverfið hjá fólki, bæði litir og
stfll. Sumir biðja um sérstaka
litatóna og gerðir og stundum
fer ég heim til fólks til að átta
mig á hvers konar púða það
vill.“
Katý skiptir púðunum sín-
um í þrjá flokka, austurlensk-
an stíl, „glamour“ og róman-
tíska púða. „Ég reyni að fara
eftir karakternum í efnunum
og vinn eftir því. Ég teikna
ekkert upp heldur verður hug-
myndin til í höfðinu á mér. Ég
byrja með einn efnisbút og
svo vindur þetta upp á sig.
Svo nota ég mikið kögur, pífur
og blúndur og fikra mig áfram.
Þetta er ákveðin fantasía og
mikil handavinna. Hver púði
getur tekið langan tíma enda
verða þeir mér mjög hjart-
fólgnir."
Kemur aldrei fyrir að hún sé
búin með púða en verði óá-
nægð með útkomuna og rífi
hann í sundur? Katý hlær við.
„Jú, það kemur mjög oft fyrir.
Ég er kannski búin að velja
efnin og raða þeim saman á
vinnuborðinu en þegar púðinn
er fullmótaður er ég stundum
óánægð og finnst eitthvað
vanta eða eitthvað mætti vera
aðeins öðruvísi. Þá rek ég oft
upp og breyti þannig að þegar
upp er staðið er upprunalega
hugmyndin oft á tíðum ekki sú
sem verður endanleg."
Katý segist alltaf hafa haft
mikinn áhuga á fallegum efn-
um enda saumað mikið á sig
sjálf og þá sérstaklega kjóla
og galadress fyrir hátíðleg
tækifæri. „Reyndar hef ég
ekki lært að sníða og fæ oft
móður mína, Valgerði Jóns-
dóttur, í lið með mér en hún
er afskaplega fær saumakona
og hjálpar mér Ifka við fata-
saum. Ég er alin upp við
saumaskap enda var móður-
amma mín, Katrín ísleifsdóttir,
klæðskeri. Sjálf er ég lagnari
við að breyta fötum, glugga-
tjöldum og öllu mögulegu í
kringum mig og hef gert það
frá því að ég man fyrst eftir
mér. Ég hef alltaf haft mikinn
áhuga á að breyta og fegra
hluti, bæði fatnað og annað.
Ég var bara smákrakki þegar
ég smíðaði húsgögn fyrir
dúkkurnar mínar úti í bílskúr
og málaði þau. Ég á það enn
til að ráðast í að búa til borð
og fleira smálegt ef mér dettur
í hug.“
í Ijósi alls þessa leikur okk-
ur forvitni á að vita hvort
henni hafi aldrei dottið í hug
að læra einhvers konar hönn-
un. „Jú, mér hefur óneitanlega
oft dottið það í hug. Ég hef
bara alltaf verið í einhverju
öðru og haft nóg að gera. En
þegar fer að róast hjá mér er
aldrei að vita hvað ég geri.“
Núna taka púðarnir og Ifk-
amsþjálfunin allan tíma Katýj-
ar. Nokkrir viðskiptavinir bíða
eftir að hún komi í heimsókn
til að átta sig á stíl og smekk
þeirra. En hvað gerist ef hún
er beðin um eitthvað sem ekki
er að hennar smekk? „Ég
reyni að setja mig inn í stfl
viðkomandi og auðvitað verð-
ur það ennþá auðveldara ef
ég þekki hann. Verkið verður
samt alltaf mitt og ég læt ekk-
ert frá mér fara sem mér líkar
ekki sjálfri. En það er með
þessa listsköpun mína eins
og önnur listaverk, þau geta
verið í fýlu í einu umhverfi en
notið sín fullkomlega í öðru.
Þetta verður allt að harm-
onera.“ □
10.TBL. 1993 VIKAN 13
TEXTI: HELGA MÖLLER / UÓSM.: MAGNÚS HJÖRLEIFSSON