Vikan - 19.05.1993, Blaðsíða 33

að vegalengdin hvora leið séu
rúmir 400 kllómetrar. Ég hef
séð jeppa koma kjagandi inn
til bæjarins fulla af salernis-
pappír, handþurrkum og ég
tala nú ekki um þvottaefni og
því um líku.
Við erum líka með margar
vörur á bónusverði, ekkert
síður en verslanir í Reykjavík.
Þegar þú kemur inn í verslun-
ina sérðu „bónusmiða" á sum-
um vörum í hillunum.
Ég kaupi margt inn sjálf og
hefur mér verið frjálst að
kaupa vörur inn beint á þeim
bestu kjörum sem ég get
fengið, ég gæti pantað mér
vörur frá ísafirði ef þvf væri að
skipta.
Verslunin okkar er rekin al-
veg sér. Þetta á að heita eitt
og sama kaupfélagið en það
er það ekki. Fólk vill heldur
ekki hafa það þannig því að
það vill hafa samkeppni. Þetta
er rekið sjálfstætt þó að við
borgum öll í sama pottinn að
lokum. Ég er í bullandi sam-
keppni við hina búðina,
þannig séð. Ég segi kannski
ekki að ég auglýsi að ég hafi
lækkað verðið á sömu vörunni
til þess að komast niður fyrir
hina búðina. Ég reyni hins
vegar að hugsa um þessa
hluti þegar ég geri innkaupin.
Þegar ég hyggst setja ein-
hverjar vörur á bónuspall segi
ég við heildsalann að hann
megi alls ekki selja öðrum
vöruna hér á Höfn, þetta er
svo lítill staður. Sá sem er í
samkeppni við okkur getur
keypt einhverjar aðrar vörur á
sína palla. Hér á að vera
hægt að gera góð kaup.“
HÖRÐUST VIÐ
SIÁLFA MIG
- Tekur þú vinnuna með þér
heim?
„Já, alltaf. Ég vinn allt bók-
hald hér heima á kvöldin, fylli
út birgðaskýrslur og svo fram-
vegis. Verslunin er opin flesta
daga ársins fram á kvöld, auk
þess sem hún er hér hinum
megin við götuna, þess vegna
finnst mér ég alltaf vera I
vinnunni. Verslunin stendur
mér nærri, því get ég ekki
neitað, og mér finnst gott að
geta fylgst með því héðan úr
stofuglugganum hversu marg-
ir bílar eru á planinu framan
við búðina.
Ég er af gamla skólanum.
Ég hef alltaf unnið eftir þeirri
reglu að ég verði að gera hlut-
ina sjálf, enginn geri þá fyrir
mig. Ég rek þessa verslun
eins og ég rek mitt heimili,
það fer enginn annar I verkin
mín, ef ég skil þau eftir ógerð
að morgni þá eru þau óunnin
þegar ég kem heim að kvöldi.
Ég er orðin það fullorðin og
þreytt núorðið að það vill
verða ýmislegt hér heima sem
mér finnst vera ógert."
-Ertu harður húsbóndi?
„Ég er kannski hörðust við
sjálfa mig og líklega geri ég
nokkuð miklar kröfur til stúlkn-
anna sem vinna hjá mér, ég
reyni líka að koma til móts við
þær eins og hægt er ef þær
standa sig vel og eru áreiðan-
legar."
MIKIL SAMHIÁLP
- Þú vilt hvergi annars staðar
búa en á Höfn.
„Nei, hérfinnst mjög gott að
búa. Ég er samt fædd og upp-
alin á Fáskrúðsfirði. Ég kom
hingað 1953 og vil ekki fara
hóðan. Maðurinn minn, Þor-
varður Gústafsson, er frá
Djúpavogi en hann er fæddur
og uppalinn í Papey. Hann
getur heldur ekki hugsað sér
Ég rek
þessa
verslun
eins og ég
rek heimili
mitt. Þaö
fer enginn
í verkin
mín. Ef ég
skil þau
eftir ógerö
aö morgni
eru þau
óunnin
þegarég
kem heim
aó kvöldi.
að búa annars staðar.
Bærinn hefur stækkað
feiknarlega á þessum tíma og
breytingarnar eru ótrúlegar.
Ég fylgdist til dæmis með
byggingu kirkjunnar og hótels-
ins út um eldhúsgluggann hjá
mér. Hér er góður bæjarbrag-
ur og mikil samhjálp þegar
eitthvað bjátar á. Ef slys ber
að höndum standa allir bæjar-
búar á bak við þá sem verða
fyrir því. Hér er enginn einn.
Ef konan þín veikist og senda
þarf hana suður á sjúkrahús
og þú ert kannski bundinn yfir
tveimur litlum börnum, þá
þarft þú ekki að standa einn,
bæjarbúar standa með þér og
vernda þig.
ÚT í PAPEY
- Svo farið þið út í Papey á
sumrin.
„Tengdaforeldrar mínir voru
síðustu ábúendur í Papey og
fluttu í land fyrir 27 árum. Við
reynum að nýta hlunnindin þar
og líta eftir eyjunni eftir bestu
getu. Við höfum alltaf gengið
eftir dúni og stundað lunda-
veiðar í svolitlum mæli með
tengdaföður mínum, Gústaf
Gíslasyni. Kindur hafa alltaf
verið í eyjunni og gengið þar
óáreittar árið um kring og þær
rýjum við að sjálfsögðu í sum-
arbyrjun. Þær ganga við opið
og em vanar að bjarga sér.
Það er ekki mikið affall af þeim,
það kemur einstaka sinnum
fyrir að kind flæðir á skeri á
veturna en það heyrir til undan-
tekninga. Það er klukkutíma
stím með trillubáti út í Papey
frá Djúpavogi. Það getur verið
hættulegt að fara á hraðbáti
vegna þess hversu miklir
straumar eru á leiðinni enda er
eyjan úti [ opnu hafi. Hún virkar
mjög nálægt þegar horft er á
hana úr landi en vegalengdin
þangað er býsna drjúg. Papey
er okkar sumarparadís, góð og
kærkomin tilbreyting frá dag-
legu arnstri." □
10. TBL. 1993 VIKAN 33